6
สาวงามคนใหม่แห่งเกาะใต้

โดย ฮาร์โมนิก้า

ผับที่เคยเงียบมีผู้คนเข้ามากินดื่มพอประมาณบัดนี้คราคร่ำด้วยนักท่องเที่ยวและคนในท้องที่
ร้านอาหารกึ่งผับซึ่งดัดแปลงจากบ้านเก่าสไตล์โคโลเนียล ซีกหนึ่งเป็นส่วนภัตตาคารอีกซีกเป็นบาร์
คั่นกลางด้วยสวนภายในประดับน้ำพุอยู่ตรงกลาง มีเตาผิงไฟให้ความอบอุ่นทั้งฝั่งของบาร์และ
ภัตตาคาร ทว่าขณะนี้ฝั่งบาร์กำลังคึกคักไปด้วยแขกที่มารอชมการแสดงเกือบห้าสิบคน สร้าง
รายได้เพิ่มจากปกติถึงสี่ร้อยเปอร์เซนต์

เสียงดนตรีเร่งเร้าบอกว่าโชว์กำลังจะเริ่ม เพียงครู่ร่างของสองสาวผมทองและผมแดงสุดเย้ายวน
ก็ปรากฏตัวจากคนละด้านของเวทีด้วยการลิปซิงค์เพลงแจ๊สคลาสสิค ทั้งคู่สวมชุดราตรียาว
เยื้องย่างในลีลาของการเต้นรำแจ๊สผสมคอนเทมโพลารี่แดนซ์ เมื่อทั้งคู่เริ่มเปลื้องชุดราตรี
ที่สวมออก เสียงโห่ร้องเชียร์ก็ดังสนั่น การแสดงดำเนินไปอย่างเร่าร้อนและจบลงที่นักเต้น
ผมทองและผมแดงต่างเหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋วกับพัดปีกกว้างปกคลุมร่างกาย เสียงเชียร์
และเสียงโห่ร้องดังกระหึ่มช่วยตอกย้ำความสำเร็จของการแสดงในคืนนั้นอย่างท่วมท้น

แอชลี่ย์กับแจนนาเดินกลับไปทางด้านหลัง ก่อนจะเปลี่ยนชุดกลับมาร่วมวงดื่มกับแขก
ที่มาชมการแสดง

“เป็นการแสดงที่ตื่นเต้นเร้าใจที่สุดที่เราเคยมีที่เนลสันนี่เลย” ร็อดกล่าวเมื่อหญิงสาวทั้งคู่
กลับมาสมทบ

“ขอบคุณมากค่ะ จะว่าไปผู้ชมที่นี่ต่างจากผู้ชมที่ยุโรปมาก ฉันไม่แน่ใจนักว่าพวกเขาเข้าใจ
ศิลปะของการเต้นรำแบบนี้มากแค่ไหนเลยนะคะ” แจนกล่าวขอบคุณพร้อมแสดงความเห็น

“อย่าไปสนใจเลยครับ ไม่ใช่ทุกคนคิดเหมือนกันอยู่แล้ว งานของพวกคุณเป็นงานศิลปะ
แขนงหนึ่งเห็นๆ ถูกมั้ยแบรด” ร็อดให้กำลังใจพร้อมหันไปขอการสนับสนุนจากเพื่อน

“ใช่ครับแจนนา ทั้งคุณและแอชลี่ย์มีความสามารถพื้นฐานทางการเต้นรำสูงทีเดียว การเต้น
ของพวกคุณต้องใช้ทั้งบัลเล่ต์ แจ๊ส และคอนเทมโพรารี่แดนซ์ ไม่ใช่อะไรที่คนไม่มีพื้นฐาน
การเต้นจะลุกขึ้นมาเปลื้องผ้าเต้นกันได้ง่ายๆ สิ่งที่พวกคุณทำอยู่นี้มันคือศิลปะ มีความงดงาม
ที่สอดประสานกับเสียงดนตรีอย่างลงตัว มีการถ่ายทอดอารมณ์ผ่านการร่ายรำ อาจไม่ใช่
ทุกคนเข้าใจ แต่ผมเชื่อว่าผู้ชมรับรู้ได้ถึงพลังของพวกคุณอย่างแน่นอนครับ”

แอชลี่ย์ยิ้มปลื้มปิติกับคำกล่าวของแบรด “ขอบคุณมากค่ะ ฉันก็บอกแจนนาแบบนั้นเหมือนกัน
อันที่จริงเราอยากจะเปิดโชว์แบบเต็มรูปแบบ แต่ไม่อยากทำที่ร้านมันเล็กเกินไป”

“แล้วถ้าไปแสดงที่โรงแรมล่ะครับ ผมจัดโชว์ให้คุณได้ที่โรงแรม คุณอยากได้ผู้ร่วมโชว์กี่คน
อยากโชว์กี่ชุดบอกได้เลยผมจัดให้” ชายหนุ่มผมดำหน้าตาบอกว่าเป็นลูกผสมตะวันตกกับ
เอเซียพูดแทรกขึ้นจากด้านหลัง

ทั้งกลุ่มหันไปมองด้วยความประหลาดใจ

“ขอโทษครับผมบังเอิญได้ยินและกำลังจะเข้ามาทักทายคุณสองคนพอดี ผมเดิร์ค ฮิเดกาว่า
เป็นประธานกลุ่มโรงแรมในเครือนอร์ฟอร์ค เรามีสาขาในไครสต์เชิร์ช ควีนทาวน์ และเนลสัน
เผื่อคุณสนใจจะเปิดการแสดงกับเรา”

ชายหนุ่มหน้าตาดีพอควรในวัยสามสิบต้นผู้นั้นแนะนำตัวเองพร้อมจับมือทักทายทุกคน ทว่าเขา
เลือกยื่นนามบัตรให้เฉพาะแอชลี่ย์และแจนนา “หากสนใจเชิญมาคุยกับผมได้ที่โรงแรมนะครับ
เราจะได้เจรจาธุรกิจกัน ตอนนี้ผมเห็นจะต้องขอตัวก่อน มีนักลงทุนชาวญี่ปุ่นมากับผมด้วยคืนนี้
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนอีกครั้งนะครับ”

“ค่ะ หวังว่าเราจะได้เจรจาธุรกิจกันในเร็วๆ นี้ค่ะ คุณฮิเดกาว่า” แอชลี่ย์ตอบ ยิ้มหวานไปถึงดวงตา

“ครับ โทรมานะครับ”

“โชคดีจังค่ะ ฉันกับแจนนากำลังคิดอยากทำโชว์ที่ใหญ่ขึ้นพอดีเลย” เธอหันมาบอกกับสองหนุ่มอย่างยินดี

“ฮิเดกาว่านี่รวยใช่ย่อยนะครับ เขาบอกว่าเป็นประธานกลุ่มโรงแรม แต่ที่จริงเจ้าของคือครอบครัวเขาเอง
และตัวเขาก็เหมือนจะเป็นทายาทคนเดียวด้วย” ร็อดให้ข้อมูลในฐานะคนท้องที่ในนิวซีย์แลนด์
เพียงคนเดียวในกลุ่ม

ดวงตาแอชลี่ย์หลุบลงใต้ขนตาปลอมหนา รอยยิ้มบางบนริมฝีปากดูคล้ายไม่ได้ตื่นเต้นนักกับฐานะของเดิร์ค

“ฉันสนใจแค่อยากทำโชว์ค่ะ ไม่ได้สนใจว่าเขาเป็นเศรษฐีจากที่ไหน หรือเธอว่าไงแจนนา”

“ทำโชว์ก็ดีนะ หาประสบการณ์ เราไม่เคยจัดโชว์ใหญ่เองมาก่อน อาจต้องเรียกพรรคพวกหรือหาสมัคร
นักเต้นในท้องที่มาร่วมงานเพิ่ม น่าจะสนุกนะ” แจนนารับคำน้ำเสียงตื่นเต้น

“ใช่ แต่ตอนนี้เรามาดื่มกันก่อนดีกว่า พักเรื่องงานกันไว้ก่อน ใครอยากเต้นรำบ้างคะ” แอชลี่ย์พูด ปรายตา
มองแบรดพร้อมรอยยิ้มหวานพราวพร่างที่ทำให้ชายหนุ่มยิ้มรับ และดึงเธอออกไปเต้นรำทันที