มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเนยขาว  มาการีน  และเนยสดในสูตรครับ  หลักๆก็จะประมาณว่าอึ่ม  ของเลียนแบบนี่มันไม่เลิศเหมือนเนยแต๊ๆ (แต่ราคาเลิศมาก) มันติดลิ้นติดฟันยิ่งนัก  ในขณะที่เวลาชิมเนยสดอ้า  ละลายไปกับลิ้น  หรือเพียงความเค็มไว้ในปาก  ช่างล้ำเลิศอะไรเช่นนี้  ผมจึงพยายามหาคำตอบเรื่องนี้

พอผมเห็นส่วนประกอบของเนยสด  เอาเป็นออคิดละกัน  มีไขมันพืชและก็น้ำมันเนย  ผมก็เลยคิดเอาเองว่า = น้ำมันพืช+น้ำมันเนย  หรือก็คือเอาไอ้เนยขาวมาการีนอะไรนั่นแหล่ะมาเติมน้ำมันเนยจะได้เป็นเนยออคิด (ผิดพลาดอย่างไรอย่าเพิ่งด่านะครับ  มือใหม่จริงๆ) เมื่อคิดถึงต้นทุนที่ถูกลงผมก็เริ่มลิงโลด  

แล้วน้ำมันเนยคืออะไรละ?  ผมก็มโนเอาว่านมนั่นแหล่ะ  เอาแต่ส่วนไขมัน

ค้นไปค้นมาก็สะดุดกับเนยฆี (ghee) ซึ่งเป็นเนยอินเดีย  บุกไปวัดแขกจนได้มาในที่สุด  ซื้อมาสองยี่ห้อ (กะว่าถ้าโดนต้มก็ต้องมีของดีติดมาบ้างละน่า) พอเปิดแล้วชิมก็ต้องขอบอกว่าเอิ่ม  นี่มันน้ำมันพืชชัดๆ  รสแบบมันเลี่ยนในคอนะครับ  ไม่เห็นได้อารมณ์แบบ "น้ำนมเข้มข้น" อย่างที่ใครๆว่าเลยนึกว่าจะละลายไปกับลิ้นเหมือนเนยสดเสียอีก  ก็นี่มันน้ำมันเนย 100% นะเฮ้ย  เทียบได้กับถังทองเลยมิใช่หรือ  มันต้องให้ความรู้สึกฟินเวลาแตะปลายลิ้นมิใช่หรือ  ทำไมรสชาติมันชวนแหวะแบบนี้ล่ะ  เอาน่าลองทำขนมออกมาก่อนอาจจะดีก็ได้

พอลองทำเป็นขนมปังออกมาแล้วแทบไม่แตกต่าง ...

เอาเนยขาวบ้าง  มาการีนบ้าง  ใส่จีลงไปผสมกะให้น้ำหนักน้ำมันเนยใกล้ๆกับออคิด  ผลลัพธ์ที่ได้ช่างอัปยศอดสูยิ่งนัก  ถึงฆีที่ซื้อมาจะถูกพ่อค้าอัดน้ำมันพืชปลอมปนเข้าไปแต่รสชาติที่ได้ก็ไม่ควรจะน่าผิดหวังขนาดนี้  แทนที่จะคิดถึงส่วนประกอบ  ผมเริ่มเปลี่ยนมาคิดถึงกระบวนการ  ยังไงซะวิธีทำมันก็แตกต่างกันแต่ทำไม

เวลาชิมเนยสดมันถึงละลายไปกับลิ้นครับ  ขอผู้รู้วานบอก (กราบ)