หลังจากห่างหายจากการปั่นมาครึ่งปี จากที่ล้มล่าสุด แอบกังวลเวลาปั่น กลัวๆหลอนๆ ก็มาเริ่มลองอะไรใหม่ๆบ้าง คือการวิ่งค่ะ
เริ่มวิ่งมาประมาณ 1 เดือน ความรู้สึกวันแรกที่วิ่ง เหนื่อยมาก วิ่งบ้างเดินบ้าง หายใจไม่ทัน ตึงน่องสุดๆ เพราะวอร์มไม่เป็น พยายามหาเวลาวิ่งให้ได้ สัปดาห์ละ 4 วัน ก็เริ่มวิ่งได้ดีขึ้น ไม่หยุดเดิน วิ่งได้ไกลขึ้น ซ้อมมากสุดคือ 10k เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มชวนลงงานวิ่ง 5k เดือน ส.ค. คิดว่า คงไม่มีปัญหาอะไร
แต่ล่าสุดวันพุธที่ผ่านมา พี่ในกลุ่มจักรยาน บอกว่ามี bib 10 mile งานวิ่ง supersport วันอาทิตย์ที่ 19 นี้ อยากให้ลองมาวิ่งดู ตอนแรกปฏิเสธ กลัวทำไม่ได้ เพราะไม่เคยซ้อมเกิน 10k แต่อีกใจก็อยากลองสักครั้ง ในเมื่อมีโอกาสแล้ว งั้นลองดูสักครั้งละกัน
ได้ซ้อมก่อนถึงงานจริงแค่วันพฤหัส เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ฝนตกเกือบทุกวัน คิดซะว่าพักขาก่อนถึงวันจริง
พอถึงเมื่อเช้า ตื่นเต้น กลัวไปงานไม่ทัน ตื่นตี 3 ไปถึงงานเกือบ ตี 4 พอรับ bib เสร็จก็เดินไปฝากกระเป๋า แล้วยิดเส้นยืดสาย วอร์มรอออกตัว เห็นคนอื่นๆ มาวิ่งกันเป็นคู่ เป็นกลุ่ม แอบเหงาเหมือนกันที่มาคนเดียว
พอถึงเวลาออกตัวก็เริ่มจากเดินก่อน เพราะคนเยอะมากยังวิ่งไม่ได้ เดินสักระยะถึงเริ่มได้วิ่ง เริ่มมีคนแซงมากขึ้น (แอบคิดว่า สักวันเราจะวิ่งเร็วๆ แบบนี้ได้บ้าง ต้องขยันซ้อมต่อไป)
จนระยะที่ 3 mile เริ่มมีบางคนเดิน หรือแวะพักตามเซเว่น แต่ จขกท.ก็ยังวิ่งต่อไป วิ่งตามจังหวะของตัวเอง ไม่เร็วแต่ขอให้วิ่งไปเรื่อยๆ ก็ซัดไป 2 แก้ว แล้ววิ่งต่อ
คิดว่าถ้ายังคงความเร็วเท่าเดิม ไม่เร่งวิ่งไปเรื่อยๆ คงจะไม่มีปัญหาอะไร แต่พอถึงระยะที่ 6 mile ปรากฎว่าตะคริวขึ้นมาที่น่อง เจ็บมาก เลยต้องหยุด พักให้หายประมาณ 10 นาที แล้วพูดกับตัวเองว่า เอาไงดี มาครึ่งทางแล้ว ถ้าเลิกตอนนี้ ก็เสียแรงไปเปล่าๆ งั้นพยายามอีกนิด ถึงจะเดินบ้าง วิ่งบ้าง ก็ดีกว่าล้มเลิกตอนนี้ เลยตัดสินใจวิ่งต่อ
ระหว่างที่จะวิ่งต่อ เห็นคุณพี่ผู้หญิงท่านนึง นั่งมอไซค์รับจ้างมาลง แล้ววิ่ง ตอนแรกคิดว่า คงจะมาออกกำลังกายวิ่งแถวนั้น แต่พี่เค้าหันมาพูดว่า นี่เป็นอันดับบ๊วยๆรึยัง เลยแอบมองว่ามี bib มั้ย ปรากฎว่ามี bib 10 mile แต่ทำไมไม่วิ่งมาตั้งแต่แรกอ่ะคะ แบบนี้ก็ได้หรอ??
หลังจากพักขาจากตะคริวไป ก็วิ่งๆสลับเดิน เพื่อให้เข้าเส้นชัย ถึงว่าจะไม่ทันเวลา แต่ก็อยากวิ่งให้ครบระยะ 10 mile หลังจากระยะ 6 mile ก็ไม่ได้มองป้ายบอกระยะอีกเลย ว่าตอนนี้วิ่งได้ระยะทางเท่าไหร่แล้ว app ที่ลงในมือถือก็รวน เลยคิดว่า วิ่งๆไปเดี๋ยวก็ถึง
พอวิ่งมาถึงข้างๆสวนลุม เริ่มเห็นนักวิ่งที่ลงระยะ 10 mile นั่งทานข้าว หรือบางคนเริ่มเดินกลับแล้ว เอาล่ะสิ น่าจะใกล้ถึงจุดหมายแล้ว (ตอนวิ่งผ่านของกิน หิวมากก เพราะไม่ได้ทานไรเลยก่อนมาวิ่งเลยนอกจากน้ำป่าว)
วิ่งๆไป เห็นตึก ctw ดีใจมากก ถึงซะที เราพยายามจนเข้าเส้นชัยได้แล้ว วิ่งไปรับเหรียญ จนแล้ว 10 mile ที่ตั้งใจ
ขอบคุณพี่ในกลุ่มจักรยาน ที่ให้โอกาสมาวิ่งงานแรก (แสนโหด) ในชีวิต ขอบคุณขาที่ก้าวไปเรื่อยๆ ไม่เกเร หยุดไปซะก่อน ขอบคุณเพื่อนวิ่งร่วมทาง ที่วิ่งกันอย่างมีระเบียบ ขอบคุณผู้จัดงาน สำหรับน้ำดื่ม และ จนท.กันรถเข้ามาในเลนส์วิ่ง ครั้งหน้าจะทำให้ดีกว่าเดิม หวังว่าจะได้ไปมาราธอนกับเค้าบ้างนะคะ
ปล. 1 กลับมาบ้าน สภาพอิดโรยมาก หิวแต่น้ำ ดื่มน้ำหมดหลายลิตร ขาล้า เท้าพองเป็นจุดๆ ไข้ขึ้น หลับตั้งแต่บ่ายโมงถึง 6 โมงเย็น
ปล. 2 จะขยันซ้อมวิ่งมากขึ้น แล้วก็จะหาเวลาปั่นด้วยค่ะ
จากปั่น ก็ลองมาวิ่งบ้าง
เริ่มวิ่งมาประมาณ 1 เดือน ความรู้สึกวันแรกที่วิ่ง เหนื่อยมาก วิ่งบ้างเดินบ้าง หายใจไม่ทัน ตึงน่องสุดๆ เพราะวอร์มไม่เป็น พยายามหาเวลาวิ่งให้ได้ สัปดาห์ละ 4 วัน ก็เริ่มวิ่งได้ดีขึ้น ไม่หยุดเดิน วิ่งได้ไกลขึ้น ซ้อมมากสุดคือ 10k เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มชวนลงงานวิ่ง 5k เดือน ส.ค. คิดว่า คงไม่มีปัญหาอะไร
แต่ล่าสุดวันพุธที่ผ่านมา พี่ในกลุ่มจักรยาน บอกว่ามี bib 10 mile งานวิ่ง supersport วันอาทิตย์ที่ 19 นี้ อยากให้ลองมาวิ่งดู ตอนแรกปฏิเสธ กลัวทำไม่ได้ เพราะไม่เคยซ้อมเกิน 10k แต่อีกใจก็อยากลองสักครั้ง ในเมื่อมีโอกาสแล้ว งั้นลองดูสักครั้งละกัน
ได้ซ้อมก่อนถึงงานจริงแค่วันพฤหัส เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ฝนตกเกือบทุกวัน คิดซะว่าพักขาก่อนถึงวันจริง
พอถึงเมื่อเช้า ตื่นเต้น กลัวไปงานไม่ทัน ตื่นตี 3 ไปถึงงานเกือบ ตี 4 พอรับ bib เสร็จก็เดินไปฝากกระเป๋า แล้วยิดเส้นยืดสาย วอร์มรอออกตัว เห็นคนอื่นๆ มาวิ่งกันเป็นคู่ เป็นกลุ่ม แอบเหงาเหมือนกันที่มาคนเดียว
พอถึงเวลาออกตัวก็เริ่มจากเดินก่อน เพราะคนเยอะมากยังวิ่งไม่ได้ เดินสักระยะถึงเริ่มได้วิ่ง เริ่มมีคนแซงมากขึ้น (แอบคิดว่า สักวันเราจะวิ่งเร็วๆ แบบนี้ได้บ้าง ต้องขยันซ้อมต่อไป)
จนระยะที่ 3 mile เริ่มมีบางคนเดิน หรือแวะพักตามเซเว่น แต่ จขกท.ก็ยังวิ่งต่อไป วิ่งตามจังหวะของตัวเอง ไม่เร็วแต่ขอให้วิ่งไปเรื่อยๆ ก็ซัดไป 2 แก้ว แล้ววิ่งต่อ
คิดว่าถ้ายังคงความเร็วเท่าเดิม ไม่เร่งวิ่งไปเรื่อยๆ คงจะไม่มีปัญหาอะไร แต่พอถึงระยะที่ 6 mile ปรากฎว่าตะคริวขึ้นมาที่น่อง เจ็บมาก เลยต้องหยุด พักให้หายประมาณ 10 นาที แล้วพูดกับตัวเองว่า เอาไงดี มาครึ่งทางแล้ว ถ้าเลิกตอนนี้ ก็เสียแรงไปเปล่าๆ งั้นพยายามอีกนิด ถึงจะเดินบ้าง วิ่งบ้าง ก็ดีกว่าล้มเลิกตอนนี้ เลยตัดสินใจวิ่งต่อ
ระหว่างที่จะวิ่งต่อ เห็นคุณพี่ผู้หญิงท่านนึง นั่งมอไซค์รับจ้างมาลง แล้ววิ่ง ตอนแรกคิดว่า คงจะมาออกกำลังกายวิ่งแถวนั้น แต่พี่เค้าหันมาพูดว่า นี่เป็นอันดับบ๊วยๆรึยัง เลยแอบมองว่ามี bib มั้ย ปรากฎว่ามี bib 10 mile แต่ทำไมไม่วิ่งมาตั้งแต่แรกอ่ะคะ แบบนี้ก็ได้หรอ??
หลังจากพักขาจากตะคริวไป ก็วิ่งๆสลับเดิน เพื่อให้เข้าเส้นชัย ถึงว่าจะไม่ทันเวลา แต่ก็อยากวิ่งให้ครบระยะ 10 mile หลังจากระยะ 6 mile ก็ไม่ได้มองป้ายบอกระยะอีกเลย ว่าตอนนี้วิ่งได้ระยะทางเท่าไหร่แล้ว app ที่ลงในมือถือก็รวน เลยคิดว่า วิ่งๆไปเดี๋ยวก็ถึง
พอวิ่งมาถึงข้างๆสวนลุม เริ่มเห็นนักวิ่งที่ลงระยะ 10 mile นั่งทานข้าว หรือบางคนเริ่มเดินกลับแล้ว เอาล่ะสิ น่าจะใกล้ถึงจุดหมายแล้ว (ตอนวิ่งผ่านของกิน หิวมากก เพราะไม่ได้ทานไรเลยก่อนมาวิ่งเลยนอกจากน้ำป่าว)
วิ่งๆไป เห็นตึก ctw ดีใจมากก ถึงซะที เราพยายามจนเข้าเส้นชัยได้แล้ว วิ่งไปรับเหรียญ จนแล้ว 10 mile ที่ตั้งใจ
ขอบคุณพี่ในกลุ่มจักรยาน ที่ให้โอกาสมาวิ่งงานแรก (แสนโหด) ในชีวิต ขอบคุณขาที่ก้าวไปเรื่อยๆ ไม่เกเร หยุดไปซะก่อน ขอบคุณเพื่อนวิ่งร่วมทาง ที่วิ่งกันอย่างมีระเบียบ ขอบคุณผู้จัดงาน สำหรับน้ำดื่ม และ จนท.กันรถเข้ามาในเลนส์วิ่ง ครั้งหน้าจะทำให้ดีกว่าเดิม หวังว่าจะได้ไปมาราธอนกับเค้าบ้างนะคะ
ปล. 1 กลับมาบ้าน สภาพอิดโรยมาก หิวแต่น้ำ ดื่มน้ำหมดหลายลิตร ขาล้า เท้าพองเป็นจุดๆ ไข้ขึ้น หลับตั้งแต่บ่ายโมงถึง 6 โมงเย็น
ปล. 2 จะขยันซ้อมวิ่งมากขึ้น แล้วก็จะหาเวลาปั่นด้วยค่ะ