บริษัทเราก็เล็ก ๆ มีกันไม่กี่คน แล้วที่นี้มีคนนึง ที่พี่ท่านดูเป็นคนมั่นหน้า
สอนทุกอย่างตั้งแต่การกิน การใช้ชีวิต คือทุกเรื่องพี่ท่านจับโยงหมดแล้วมาสอนเราบลา ๆๆๆๆ

จะบอกว่าชีวิตพี่ท่านก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ ก็พนักงานกินเงินเดือน มีหนี้สิ้นทั่ว ๆ ไป
แต่เวลาพูดไม่รู้เอาความมั่นใจมาจากไหน มั่นเหลือเกิน น้องต้องแบบนั้น ต้องแบบนี้ เชื่อพี่แล้วจะดีเอง

แรก ๆ ก็ทน ๆ ไป ไม่อยากมีปัญหา เถียงบ้าง แต่เถียงแล้วยาว น่าเบื่อ คนไม่ฟังใคร
แต่พอเราไม่เถียง ไม่พูด ก็ไม่จบ พูดเรื่องเดิมอยู่นั่นล่ะ คือจะให้เราทำตามเขาบอกให้ได้
เอ้ย...เราทำงานร่วมกันนะ ไม่ใช่ลูก แกเคยเล่าว่าแกเลี้ยงลูกยังไง สงสารเด็กเป็นบ้า บังคับทุกอย่าง
ต้องเรียนเก่ง ไม่งั้นอดเที่ยว ต้องสอบคณิต วิทย์ได้ดี ๆ จะให้เป็นหมอ เด็กประถมเอง

กลับมาที่เรา มันมาถึงจุดพีคเมื่อเราอยากย้ายแผนก ก็พูด ๆ ให้คนในบริษัทฟัง แต่ยังไม่มั่นใจว่าจะไปดีไหม
ปรากฏว่าแกเอาเรื่องนี้ไปคุยให้หัวหน้าฟัง แล้วมาบอกเราว่า เนี่ยหัวหน้าบอกว่าถ้าเรามีความมั่นใจให้ไปคุยเองเลย
ไม่พอ มาสอนเราอีก อยากย้ายต้องพูด เธอต้องมั่นใจ ถ้าเธอไม่พูดก้ไม่ได้ย้าย เดี๋ยวคนใหม่มาเธอก็อด
บลาๆๆๆๆ อยู่เกือบ 2 ชั่วโมง (เราก็นั่งทำงานอยู่ โอ้ยยย)

เราพยายามพูดอ้อม ๆ ว่าเรายังไม่ได้ตัดสินใจ อย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ แกไม่หยุด สอนเราซ้ำ ๆ อีก
เราเงียบ จะระเบิดแล้ว ดีว่าระฆังเลิกงานดัง ถึงกลับบ้านไปซะ

เราต้องทำยังไง บริษัทมีไม่กี่คน มีปัญหาก็รู้กันหมด แต่ทนต่อไปประสาทจะกิน
ดูแล้วถ้าทะเลาะด้วย คงทำงานไม่มีความสุขแน่ ๆ