เรื่องของเรื่องคือ เราเกลียดคนๆหนึ่ง และต้องเจอเขาในที่ทำงานทุกๆวัน
อยากระบายความเกลียดออกจากหัวสมอง หัวใจให้มันโล่งๆ
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ ความรู้สึกคือ เห็นหน้าก็รู้สึกเกลียด
อยู่ใกล้ นั่งทำงานละแวกเดียวกันก็ระแวง
คือเคยมีเรื่องราวเกิดขึ้นคือ เรากับเขาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยกันมาก่อนค่ะ
ขอแทนชื่อว่าน้อง A เราเข้ามาทำงานก่อน สักพักเราก็ยื่น resume ของน้อง A ให้นายเราเรียกมาสัมภาษณ์
แล้วก็ตามกันเข้ามาทำงานค่ะ แล้วก็อยู่ในทีมเดียวกันค่ะ เราไม่เคยคิดร้ายหรือมีอคติอะไรกับน้อง A เลยค่ะ
จนกระทั่งวันหนึ่งเราต้องทำรายงานส่งนาย ซึ่งเราไม่ถนัด เราเลยส่วนตัวไปถามพี่คนหนึ่ง(บริษัทเดียวกันแต่อยู่คนละที่)
ให้เขาช่วยสอนเรา เขาถนัดเรื่องรายงาน พี่คนนี้ก็ช่วยเราทำรายงาน บอกเราว่าเดี๋ยวคราวหน้าถ้ามาที่ทำงานพี่ เดี๋ยวพี่สอน
เราก็โอเคขอบคุณที่ช่วยเหลือเรา สักพักพี่คนนี้ก็มาถามว่า น้อง A. เป็นอะไรกับเราหรือเปล่า
ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ เราอ่านที่น้อง A พิมพ์ไปหาพี่คนนี้ น้ำตาไหลสะอื้นเลยค่ะ
น้อง A พิมพ์หาพี่คนนี้ว่า " พี่.. ไปช่วยนางทำไม งานของนาง ให้นางทำเอง .. "
ความรู้สึกตอนนั้นคือ น้อง A ไม่ได้เห็นเราแป็นเพื่อนหรอ น้อง A เกลียดเราหรอ เราไม่เคยเกลียด ไม่เคยมีอคติ
เรารู้สึกว่าน้อง A เป็นรุ่นน้อง เป็นเพื่อน มีเรื่องอะไรจะคุยกันปรึกษากัน ตอนสมัยเรียนก็เคยไปกินข้าว เคยไปเที่ยวด้วยกัน
ที่ผ่านมาเราคิดไปเองทั้งหมด เราไม่เคยเผื่อใจกับน้อง A เลยค่ะ คือไม่เคยคิดว่าเขาจะรู้สึกแย่ หรือเกลียดอะไรเราเลย
หรือเราไปทำอะไรให้น้อง A เกลียด เราลองถามเพื่อนเรา มันก็ไม่เข้าใจกับสิ่งที่น้อง A ทำค่ะ เราหาเหตุผลในเรื่องนี้ไม่ได้
พูดตรงๆว่า เรารู้สึกเจ็บมากกว่าสถานะแฟนบอกเลิกกันอีกค่ะ กับคำว่ารุ่นน้อง หรือเพื่อน เราไม่เคยเผื่อใจเลย เล่าทุกอย่าง ปรึกษาเรื่องส่วนตัว เรื่องไร้สาระบ้าบอ จนเราเจอความจริงแบบนี้ เรารับไม่ได้เดินน้ำตาไหลเป็นคนบ้าออกจากตึกเลยค่ะ มันรู้สึกเจ็บมาก
แล้วมันก็กลายเป็นความเกลียดน้อง A ค่ะ ทั้งชีวิตเราไม่เคยรู้สึกเกลียดใคร มันวนเวียน อยู่ในหัวเรา อยู่ในใจเรา
อยากระบายออกไปบ้าง ใครมีวิธีระบายความเกลียดออกจากหัวสมองกับจิตใจได้บ้างคะ
ความเกลียดมันล้นใจเราจนอยู่ไม่เป็นสุข บางวันไม่อยากไปทำงาน เราไม่อยากเห็นหน้าน้อง A
ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากแม้กระทั่งจะได้ยินเสียงน้อง A
ป.ล. อย่าบอกให้เราย้ายงาน ย้ายทีมนะ มันไม่ง่ายเลย >,<