หนูขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ มันเป็นที่ที่เดียวที่หนูระลายได้แบบอุ่นใจ
หนูเกลียดตัวเองทุกครั้งที่คิดลบๆกับตัวเองและไม่ชอบเวลาที่ตัวเองอยากตายเลยค่ะ พยายามหาเหตุผลแล้วแต่เหมือนสมองมันสั่งให้คิดถึงแต่ความตาย หนูยังไม่อยากตายตอนนี้แต่เหมือนกับว่ามันไม่มีอะไรให้หนูต้องอยู่ คนในครอบครัวชอบทำให้หนูรู้สึกว่าหนูกำลังแบกโลกทั้งใบไว้ สิ่งที่หนูเจอมันหนักกับจิตใจหนูจนหนูเหนื่อยจะเล่า เหนื่อยจะระบายให้ใครฟังแล้ว เพราะทุกครั้งที่หนูระบายให้ใครฟังหนูจะร้องไห้ตลอด หนูไม่อยากให้เขาเห็นเลยค่ะ ไม่ชอบน้ำตาตัวเองเลย หลายครั้งที่หนูปลีกตัวมาอยู่คนเดียว แต่พวกเขาก็จะเจ้ามาทำให้หนูเหนื่อยใจได้ตลอด ทำไมเขาลำเอียงกับหนูแบบนี้ เหม่อนหนูเกิดมาเพื่อมาสร้างประโยชน์ให้เขาเฉยๆ หนูรู้สึกว่าขีวิตไม่มีอะไรดีเลยค่ะ เรียน กีฬา สุขภาพ มันห่วยไปหมด ยิ่งมาเจอครอบครัวยิ่งทำให้หนูคิดว่าชีวิตหนูมันห่วยแตกจริงๆ