เป็นคนชอบทำบุญ พยายามถือศีล 5 ชอบนั่งสมาธิ ให้ทาน แต่เป็นคนขี้กังวล ไม่ได้กังวลเรื่องภายนอกเลยค่ะ ชอบกังวลอะไรไม่รู้ที่จิตใจภายใน ยกตัวอย่าง เมื่อก่อนเป็นคนนอนหลับยากค่ะจนกังวลเรื่องนอน ทำให้เครียดจนนอนไม่หลับมากขึ้น(กังวลแต่เรื่องนอน หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องนอนหลับ ทำให้สภาพจิตใจไม่ดี ทั้งที่มันเป็นเรื่องเล็ก แปลกมากค่ะ ตัวเองก็รู้นะและคิดได้ ว่ากังวลทำไม ไม่มีประโยชน์ สงบสติอารมณ์บ้าง แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดีค่ะ พยายามปลอบตัวเอง พอช่วงเวลานอนใกล้เข้ามา ก็ชอบกังวล ล้มหัวลงนอนกว่าจะนอน เป็น ชม.ค่ะ พักหลัง มาพึ่งดูคลิปพระ บางคืนฟัง ก็นอนได้ดีค่ะ แต่บางคืนพอนอน รู้จิตแอบกังวลนิดๆ ไม่สงบ แต่ไม่เครียด แต่ว่ามันก็หลับยากอยู่ดี สรุป อยากเป็นคนที่มีสภาพจิตใจใหม่ค่ะ อยากเป็นคนที่ไม่วิตกกังวล และไม่คิดมากอะไรเลย อยากวางเฉย ไม่ยินดี ไม่ยินร้ายในทุกอย่าง ทำอย่างไรดีคะ ใครมีวิธีบ้าง คือไม่ได้เลวร้ายนะคะ แต่อยากสงบๆไปเลย มันเหมือนใจยังมีความหม่นหมองอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ได้น่ะค่ะ