ผมเป็นคนที่นั่งสมาธิไม่ได้เลยจิตจะฟุ้งซ่านตลอด  แม้แต่เวลาปกติ..ก็ฟุ้งอยู่...แก้มาหลายวิธีแล้วเอาไม่อยู่  มีอาจารย์ของผมท่านนึงบอกว่า อาทิสมานกายของผมนี่เข้าขั้นวิกฤต...คือหม่นหมองมัวๆไม่พอนี่ดำปี๋เลย..คือถ้าตายนี่ตกนรกแน่ๆชัวร์..ไม่รู้ว่าผมไปทำกรรมหนักอะไรไว้...ผมถือศีลห้า..ผมทำทานเสมอๆ  ทำบุญตักบาตรเมื่อมีโอกาส.ซองกฐินผ้าป่าที่ใครเจอแล้วหนีแต่ผมชอบทำเพราะคิดว่านี่คือการทำบุญแบบ delivery ผมเป็นคนที่จิตใจดีพอสมควรคือชอบช่วยเหลือผู้อื่น..และพยายามไม่อาฆาตพยาบาทใคร...สรุป..เมื่อกายภายนอกผมก็ทำดีพอสมควรหรืออาจจะดีกว่าหลายๆคน..จิตใจก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร..แต่เวลาผมพยามปฎิบัติธรรม..มักจะมีอุปสรรคเสมอๆ....นั่งไม่ได้นาน..บางครั้งนั่งไม่ได้เลย..หลับตาปุ๊ปร้อนรนจนต้องเลิก..จะฝืนก็แสนทรมาน..ขอถามท่านผู้รู้...ผมจะแก้ไขได้อย่างไร.....คือผมได้พยามทำสิ่งดีๆแทบทุกอย่าง..ก็เพียงหวังเพื่อจะพบทางสงบเท่านั้น..แต่ทำไม่ได้เศร้าใจจริงๆ