นักปฏิบัติท่านใด ทำสมาธิลงไป ปรากฏว่าจิตนิ่งเด่นสว่างไสว แล้วมีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เกิดขึ้น ดับไป เกิดขึ้น ดับไป ไปตรงกับ ฐีติภูตัง ของท่านพระอาจารย์มั่น จิตที่นิ่งเด่นสว่างไสว คือ ฐีติ แล้วมีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เกิดขึ้นแล้วดับไป เกิดขึ้นแล้วดับไป ตรงนี้เป็น ภูตัง จิตที่นิ่งเด่นสว่างไสวเป็นธรรมธาตุรู้อยู่นั้น เป็นพุทธะ แล้วสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดแล้วดับไป เกิดแล้วดับไป ไม่สามารถบัญญัติได้ว่าคืออะไร สิ่งนี้อยู่เหนือสมมุติบัญญัติ หลวงพ่อพุธ ท่านว่าจิตของผู้นั้นเป็นสัจจะธรรม จิตที่เป็นธรรมธาตุรู้สว่างไสวอยู่เป็นสัจจะธรรม แล้วมีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เกิดขึ้นดับไป เกิดขึ้นดับไป ไม่สามารถบัญญัติได้ว่าเป็นอะไร สิ่งนี้ก็เป็นสัจจะธรรม คราวนี้เมื่อออกจากสมาธิมา มามีตา มีหู มีจมูก มีลิ้น มีกาย มีใจ ถูกสิ่งต่างๆภายนอกคือ รูป รส กลิ่น เสียง เครื่องสัมผัสทางกาย และธรรมมารมณ์ มากระทบอายาตนะ6 อยู่ตลอดเวลา จิตไม่หวั่นไหว จิตนิ่งเด่นสว่างไสวครอบโลกธาตุ ตัวที่นิ่งเด่นสว่างไสวครอบโลกธาตุอยู่ตลอดเวลา เป็นธรรมธาตุรู้ จะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งปรากฏให้รู้อยู่ตลอดเวลา ไม่มีตัณหา ไม่มีอุปทาน เป็นอยู่อย่างนี้ไม่กลับกรอก ถ้าจิตท่านใดเป็นเช่นนี้ จขกท ขออนุโมทนา สาธุ