ซันยังสงสัยการที่ทางนิวตรอนเลือกเขา
“ทำไมถึงเลือกผมครับ คุณจีโอดี”
ท่านผู้อาวุโสพยายามอธิบาย
“ก็เพราะเจ้ามีทฤษฎที่ใกล้เคียงความเป็นจริง แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเจ้าเป็นคนที่ค่อนข้างดี”
“ค่อนข้างดี” ซันถามย้ำ
“ค่อนข้างดีหมายความว่าอย่างไรเหรอครับ”
“ก็หมายความว่ามีความดีประมาณ 75% ไงล่ะ”
ซันสงสัย
“อ้าว แล้วทำไมท่านไม่เลือกคนที่ดีพร้อมล่ะครับ มาเลือกผมทำไม”
ท่านอาวุโสเปลี่ยนสีหน้า
“เพราะเราได้รับบทเรียนจาก M39 และ M41 น่ะสิ มันทำให้เราต้องเปลี่ยนความคิดทั้งหมด”
ซันยิ่งงงหนัก “โปรดขยายความด้วยครับท่านจีโอดี”
“ก็คือทีแรกเราสร้างโลกขึ้นมาสามโลกคือ M39 M40 และ M41 โดย M39 เป็นโลกที่มีคนดี 100% ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพระพุทธเจ้าลงไปเกิด เพราะท่านไม่จำเป็นจะต้องสอนใคร เพราะทุกคนรู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว ส่วน M41 เป็นโลกที่มีคนชั่ว 100% โลกแบบนี้ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพระพุทธเจ้าลงไปเกิดเหมือนกันเพราะคงไม่มีคนให้สอน คือสอนเท่าไหร่ก็คงไม่รู้เรื่อง ส่วนโลกที่เจ้าอยู่คือ M40 เป็นโลกที่มีคนหลากหลาย จึงเป็นโลกเดียวที่มีพระพุทธเจ้า
ตอนแรกเราคิดว่า M39 น่าจะเป็นโลกที่ไม่มีปัญหา แต่ก็ดันมี เพราะประชากรเหลือน้อยมาก เพราะคนไปนิพพานกันหมด ทำให้ขาดคนที่จะมาช่วยกันพัฒนาโลก ส่วน M41 ก็มีแต่รบราฆ่าฟันกันจนเบื่อ เลยสามัคคีกันและหาทางไปถล่ม M39 กันอยู่ น่าแปลกที่ M41 มีการพัฒนาเทคโนโลยีค่อนข้างสูง”
ซันแอบคิดในใจว่า โลกที่เขาอยู่ หรือ M40 เอง พวกผู้ก่อการร้ายก็มีเทคโนโลยีที่ค่อนข้างสูง น่าแปลกจริงๆ
“ตอนนี้ M39 ก็ต้องการคนที่ค่อนข้างดีเหมือนกัน ไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อม”
ซันตระหนักในตัวตนของเขาดี เพราะเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แค่ค่อนข้างดี แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เขาเบื่อโลกมาก เขาไม่อยากอยู่ในโลกอีกต่อไป แต่จะทำยังไงดี ฆ่าตัวตายเหรอ
“นั่นก็อีกเหตุผลหนึ่ง คือการที่เจ้าเบื่อโลกนี่แหละ เราจึงอยากหาอะไรให้เจ้าทำ”
“แล้วหน้าที่หลักของผมคืออะไรครับ”
“ตามหาคนที่จะหาวิธีมาทำลายนิวตรอนไงล่ะ”
ซันทำหน้าไม่ค่อยมั่นใจ “ผมจะทำมันได้เหรอครับ”
“แต่เราไม่มีตัวเลือกแล้ว เจ้านั่นแหละเหมาะที่สุด”
“แล้วผมต้องทำยังไงบ้างครับ”
“เจ้ารับนี่ไป”
จีโอดีส่งสิ่งที่คล้ายที่ทับกระดาษแบบเป็นลูกแก้วใส 4 อัน ขนาดไม่ใหญ่มากนักให้ซัน
“เวลาเจ้าเอาสิ่งนี้ไปวางตรงมุม 4 มุม มันจะกลายเป็นห้องที่เราติดต่อกันได้และจะไม่มีใครเห็นเจ้าหรือคนอื่นๆอยู่ในห้อง”
“คนอื่นๆ” ซันอุทาน “คนอื่นๆจากที่ไหนครับ”
“เราอยากให้เจ้าสร้างทีม”
“สร้างทีม”
“ใช่แล้ว ทำงานแบบนี้คนเดียวมันดูเหงาเกินไป”
ซันงงหนัก
“แล้ว แล้วผมจะหาลูกทีมมาจากไหนล่ะครับ มันยากกว่าหาลูกทีมขายตรงซะอีก”
“ก็ลองเปิดชมรมดูไง ไม่เคยดูพวกการ์ตูนญี่ปุ่นเหรอ”
“เปิดชมรมในโรงเรียนของผมเหรอครับ”
“ใช่ ที่นั่นมีคนแปลกๆเยอะอยู่”
“แล้วผมจะหาพวกเขาเจอเหรอครับ ทำไมท่านไม่ติดต่อพวกเขาก่อนล่ะ”
ท่านอาวุโสยิ้ม
“ไม่มีใครเหมือนเจ้าอีกแล้วล่ะ และเราคิดว่าเจ้าน่าจะสร้างทีมได้”
ซันยังงงอยู่
“ด้วยการเปิดชมรมเหรอครับ”
“ใช่ ไปหาการ์ตูนญี่ปุ่นมาดูบ้างนะ จะได้เข้าใจเรื่องพวกนี้”
“แล้ว แล้วผมจะรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าใครเหมาะที่จะมาอยู่ในทีม”
ท่านผู้อาวุโสยิ้มอย่างเมตตา
“ใช้สัญชาตญาณของเจ้าสิ แล้วเจ้าจะรู้ว่าใครที่เหมาะจะมาร่วมทีมด้วย”
โปรดติดตามตอนต่อไป
นิวตรอน : โลกที่ไม่มีอยู่กับศัตรูที่ไม่มีเงา ตอนที่ 2
“ทำไมถึงเลือกผมครับ คุณจีโอดี”
ท่านผู้อาวุโสพยายามอธิบาย
“ก็เพราะเจ้ามีทฤษฎที่ใกล้เคียงความเป็นจริง แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเจ้าเป็นคนที่ค่อนข้างดี”
“ค่อนข้างดี” ซันถามย้ำ
“ค่อนข้างดีหมายความว่าอย่างไรเหรอครับ”
“ก็หมายความว่ามีความดีประมาณ 75% ไงล่ะ”
ซันสงสัย
“อ้าว แล้วทำไมท่านไม่เลือกคนที่ดีพร้อมล่ะครับ มาเลือกผมทำไม”
ท่านอาวุโสเปลี่ยนสีหน้า
“เพราะเราได้รับบทเรียนจาก M39 และ M41 น่ะสิ มันทำให้เราต้องเปลี่ยนความคิดทั้งหมด”
ซันยิ่งงงหนัก “โปรดขยายความด้วยครับท่านจีโอดี”
“ก็คือทีแรกเราสร้างโลกขึ้นมาสามโลกคือ M39 M40 และ M41 โดย M39 เป็นโลกที่มีคนดี 100% ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพระพุทธเจ้าลงไปเกิด เพราะท่านไม่จำเป็นจะต้องสอนใคร เพราะทุกคนรู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว ส่วน M41 เป็นโลกที่มีคนชั่ว 100% โลกแบบนี้ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพระพุทธเจ้าลงไปเกิดเหมือนกันเพราะคงไม่มีคนให้สอน คือสอนเท่าไหร่ก็คงไม่รู้เรื่อง ส่วนโลกที่เจ้าอยู่คือ M40 เป็นโลกที่มีคนหลากหลาย จึงเป็นโลกเดียวที่มีพระพุทธเจ้า
ตอนแรกเราคิดว่า M39 น่าจะเป็นโลกที่ไม่มีปัญหา แต่ก็ดันมี เพราะประชากรเหลือน้อยมาก เพราะคนไปนิพพานกันหมด ทำให้ขาดคนที่จะมาช่วยกันพัฒนาโลก ส่วน M41 ก็มีแต่รบราฆ่าฟันกันจนเบื่อ เลยสามัคคีกันและหาทางไปถล่ม M39 กันอยู่ น่าแปลกที่ M41 มีการพัฒนาเทคโนโลยีค่อนข้างสูง”
ซันแอบคิดในใจว่า โลกที่เขาอยู่ หรือ M40 เอง พวกผู้ก่อการร้ายก็มีเทคโนโลยีที่ค่อนข้างสูง น่าแปลกจริงๆ
“ตอนนี้ M39 ก็ต้องการคนที่ค่อนข้างดีเหมือนกัน ไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อม”
ซันตระหนักในตัวตนของเขาดี เพราะเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แค่ค่อนข้างดี แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เขาเบื่อโลกมาก เขาไม่อยากอยู่ในโลกอีกต่อไป แต่จะทำยังไงดี ฆ่าตัวตายเหรอ
“นั่นก็อีกเหตุผลหนึ่ง คือการที่เจ้าเบื่อโลกนี่แหละ เราจึงอยากหาอะไรให้เจ้าทำ”
“แล้วหน้าที่หลักของผมคืออะไรครับ”
“ตามหาคนที่จะหาวิธีมาทำลายนิวตรอนไงล่ะ”
ซันทำหน้าไม่ค่อยมั่นใจ “ผมจะทำมันได้เหรอครับ”
“แต่เราไม่มีตัวเลือกแล้ว เจ้านั่นแหละเหมาะที่สุด”
“แล้วผมต้องทำยังไงบ้างครับ”
“เจ้ารับนี่ไป”
จีโอดีส่งสิ่งที่คล้ายที่ทับกระดาษแบบเป็นลูกแก้วใส 4 อัน ขนาดไม่ใหญ่มากนักให้ซัน
“เวลาเจ้าเอาสิ่งนี้ไปวางตรงมุม 4 มุม มันจะกลายเป็นห้องที่เราติดต่อกันได้และจะไม่มีใครเห็นเจ้าหรือคนอื่นๆอยู่ในห้อง”
“คนอื่นๆ” ซันอุทาน “คนอื่นๆจากที่ไหนครับ”
“เราอยากให้เจ้าสร้างทีม”
“สร้างทีม”
“ใช่แล้ว ทำงานแบบนี้คนเดียวมันดูเหงาเกินไป”
ซันงงหนัก
“แล้ว แล้วผมจะหาลูกทีมมาจากไหนล่ะครับ มันยากกว่าหาลูกทีมขายตรงซะอีก”
“ก็ลองเปิดชมรมดูไง ไม่เคยดูพวกการ์ตูนญี่ปุ่นเหรอ”
“เปิดชมรมในโรงเรียนของผมเหรอครับ”
“ใช่ ที่นั่นมีคนแปลกๆเยอะอยู่”
“แล้วผมจะหาพวกเขาเจอเหรอครับ ทำไมท่านไม่ติดต่อพวกเขาก่อนล่ะ”
ท่านอาวุโสยิ้ม
“ไม่มีใครเหมือนเจ้าอีกแล้วล่ะ และเราคิดว่าเจ้าน่าจะสร้างทีมได้”
ซันยังงงอยู่
“ด้วยการเปิดชมรมเหรอครับ”
“ใช่ ไปหาการ์ตูนญี่ปุ่นมาดูบ้างนะ จะได้เข้าใจเรื่องพวกนี้”
“แล้ว แล้วผมจะรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าใครเหมาะที่จะมาอยู่ในทีม”
ท่านผู้อาวุโสยิ้มอย่างเมตตา
“ใช้สัญชาตญาณของเจ้าสิ แล้วเจ้าจะรู้ว่าใครที่เหมาะจะมาร่วมทีมด้วย”
โปรดติดตามตอนต่อไป