จริงๆแล้วชีวิตเราไม่ได้มีปัญหาที่ยิ่งใหญ่อะไรเลยค่ะ ครอบครัวอบอุ่น เรียนในสังคมดีๆเพื่อนดีๆ มีแฟนน่ารัก ชีวิตเหมือนจะดี

         แต่เราไม่มีความสุข เราไม่รู้ว่าเราเกิดมาทำไม ยิ่งเดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าไม่มีค่าเลยค่ะ เราแอบคิดว่าถ้าเราเกิดเป็นต้นไม้น่าจะมีประโยชน์ต่อโลกมากกว่านี้ หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าเราสมควรตาย อย่างน้อยถ้าเราตาย ก็เหมือนเป็นการช่วยชีวิตหมู ไก่ ปลา หรือผักต่างๆที่เราต้องกินในอนาคต แต่ศาสนาพุทธสอนว่าการฆ่าตัวตายเป็นบาป? จะให้เราไปปลูกต้นไม้ทั้งชีวิตเพื่อสังคมก็ทำไม่ได้อีกค่ะ แค่โดนฝุ่นนิดเดียวก็ผื่นขึ้น โดนแดดนิดหน่อยก็หน้ามืด เหมือนร่างกายนี้ทำประโยชน์อะไรไม่ได้เลย
  
          เราร้องไห้ตอนกลางคืนบ่อยมากมา2ปีโดยไม่มีสาเหตุ และนอนไม่หลับทุกคืน แต่ตอนกลางวันง่วงมาก หลับง่ายมาก

          เคยไปพบนักจิตวิทยาครั้งนึงเมื่อปีก่อนตอนเศร้ามากๆ คุยไปคุยมาเหมือนเค้าให้เราพูดเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีออกมา เราก็เล่าไปค่ะ เล่าไปเล่ามาก็ร้องไห้ เค้าก็พูดเชิงเข้าใจเรา เราก็รู้สึกดีขึ้น แต่กลับไปบ้านก็เศร้าใหม่ค่ะ เหมือนจริงๆแล้วความเศร้าของเราไม่มีเหตุผล แต่เราแค่พยายามหาเหตุผลให้มัน

         เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า หรือเราแค่เรียกร้องความสนใจจากตัวเองไปเอง เราไม่อยากบอกใครเพราะกลัวเค้ามองว่าเพ้อเจ้อ ไร้สาระ คิดมาก และเราไม่อยากให้ใครเหนื่อยไปกับเราด้วยค่ะ แต่เราจะไปพบจิตแพทย์เองก็ไม่ได้ เพราะกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ได้ยินว่าค่ายาแพงมาก

       เราเคยคิดว่าเราโอเคเราไม่ได้ซึมเศร้า เพราะบางอาทิตย์เราก็ปกติค่ะ มีความสุขเฮฮาดี ไม่ได้คิดว่าเราเกิดมาทำไมเท่าไหร่ มันไม่ได้เป็นทุกวันโดยสมบูรณ์ แต่พอเศร้าก็คิดเรื่องแย่ๆซ้ำไปมาและเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
      
        จุดที่ทำให้เราต้องมาตั้งกระทู้ นอกจากที่เราร้องไห้มา3ชม.จนตาบวมไปหมด เป็นเพราะช่วงนี้เรามีเรื่องชอบอยู่คนเดียวมาเพิ่มค่ะ เราเคยชอบไปค่าย เราเคยชอบมีเพื่อนใหม่ เราเคยเป็นคนติดแฟน แต่ตอนนี้เราอยากอยู่คนเดียว แม้แต่แม่ที่เราสนิทมากก็ไม่อยากอยู่ด้วย เหมือนเราเศร้าตลอดเวลา จะให้ร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุต่อหน้าคนสนิทก็ไม่ได้ ยิ่งปกติเราเป็นคนติดตลกตลอดเวลา เริงร่าต่อหน้าทุกคนเสมออีก แต่จะให้เรายิ้มเหมือนไม่มีอะไรก็ไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนี้เพื่อนก็หาว่าเราติดแฟน เพราะเราหายไปเลย ส่วนแฟนก็น้อยใจเรามากเพราะเราเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับเค้าเหมือนเดิม ยิ่งเรารู้สึกแบบนี้เราก็ยิ่งเศร้าไปอีกค่ะ เหมือนไม่มีใครเข้าใจเรา และเราไม่สามารถอธิบายได้

         เราควรทำยังไงดีคะ แล้วเราจะรู้ยังไงว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า(ที่เกิดจากสารเคมีในสมอง)หรือแค่เครียดธรรมดาหลายๆเรื่องแล้วเราไม่รู้ตัว ถ้าจะไปพบจิตแพทย์ต้องเสียค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไหร่ และไปที่ไหนดี ต้องพูดอะไรบ้าง ขอบคุณค่ะ