เรารู้สึกตัวเองหดหู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่ชีวิตเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร หลายครั้งที่รู้สึกตัวเองเป็นคนไม่อดทน ท้อถอยอะไรง่ายๆ ถึงเมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้ก็เถอะ แต่ถึงจะรู้ตัวว่าเป็นคนไม่อดทน ก็ยอมรับสภาพตัวเองที่จะอยู่แบบนี้ต่อไป เป็นไอขี้แพ้ ต่อให้ใครมาด่าก็ไม่ทุกข์ร้อนอะไรแล้ว เฉยๆกับความตาย รู้สึกปลงทุกอย่าง วันๆก็ไม่ทำอะไรเอาแต่นอน กิน ฟังเพลง ร้องไห้ นอน ถึงจะรู้ว่าตังเองยึดติดกับเรื่องเศร้าๆในอดีตและมันไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ก้ยังคิดถึงมันแล้วร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เรื่องดีๆมีเยอะกว่าเรื่องไม่ดี แต่ทำไมตัวเราเอาแต่คิดและยอมรับแต่เรื่องไม่ดีมาทำให้ตัวเองเสียใจ ถึงจะรุ้ตัว ก้ยังเปนแบบเดิม