แก้วกิริยาจึงค่อย ๆ ลงนอนบนเตียงทันที และร่างบางก็สอดสองแขนบางไป
สวมกอดคนบนเตียงเอาไว้ จนหน้าอกหน้าใจอันนุ่มนิ่มของหล่อนก็สัมผัสแนบลงไป
บนแผ่นหลังแกร่งของคนที่กำลังเกือบจะนอนหลับอยู่แล้วเข้าเต็ม ๆ ปฏิพัทธ์ที่จู่ ๆ
ก็ถูกจู่โจมท่ามกลางความมืดมิดก็ถึงกับสะดุ้งโหยงและตื่นขึ้นมาทันที



ในตอนแรกเขาก็คิดว่าภูตะวันซึ่งเพิ่งจะกลับมาจากห้องน้ำอาจจะเมาจนหน้ามืดจนเผลอ
คิดว่าเขาเป็นผู้หญิงและเพื่อนสนิทก็กำลังคิดที่จะลักหลับเขา แต่เพราะสิ่งอ่อนนุ่มที่แตะ
สัมผัสลงมาบนแผ่นหลังบวกกับกลิ่นแชมพูและสบู่ของผู้หญิงอันมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็
ทำให้ชายหนุ่มที่เจนจัดชัดทุกสนามอย่างเขารับรู้ได้ในทันทีว่าคนที่กำลังพยายาม
ซุกไซร้เขาอยู่นั้นเป็นหญิงสาว



มือไม้ของหล่อนก็เริ่มลากไล้ผ่านสาบเสื้อเข้ามาและป้วนเปี้ยนไปตามเนื้อตัวของเขา
แถมริมฝีปากของคนตัวเล็กก็กำลังเริ่มกดจูบลงบนซอกคอของคนตัวใหญ่ และถึงแม้ว่า
สัมผัสของร่างบางจะดูกล้า ๆ กลัว ๆ เหมือนคนที่ยังไม่เจนสนาม แต่ปฏิพัทธ์ก็ยังอด
รู้สึกตื่นเต้นจนขนในกายลุกชันขึ้นมาไม่ได้



การกระทำของหญิงสาวก็ทำให้ปฏิพัทธ์นั้นเริ่มเกิดอารมณ์อย่างหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จน
ในที่สุดเขานั้นก็ทนไม่ไหว ร่างหนาจึงรีบเปลี่ยนจากคนที่ถูกรุกเร้าไปเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า
โดยการดึงมือของร่างบางออก ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนตำแหน่งจากการหันหลังให้ไปเป็น
การคร่อมอยู่บนตัวของร่างบางแทน และทันทีที่ถูกตรึงไว้ด้วยร่างหนา แก้วกิริยาก็ร้อง
ออกมาด้วยความตกใจทันทีว่า



“ว้าย คุณภู”



น้ำเสียงอันดูตกใจของร่างบางก็ทำให้ร่างสูงรู้ได้ทันทีว่าหล่อนคือใคร



คิดจะมาเคลมไอ้ภูหรอเนี่ย ร้ายนักนะยัยตัวดี แต่ก็นะช่วยไม่ได้ เธออยากมาปลุกปั่น
อารมณ์ฉันก่อนเองนะ เตรียมคอยรับผลของการกระทำของเธอเอาไว้ได้เลย ยัยแก้วกิริยา
รับรองว่าเธอมานัวกับฉันอยู่แบบนี้ ถ้าไอ้ภูมันกลับเข้ามาในห้องเมื่อไหร่นะ เธอได้เงิบ
หนักแน่ ๆ แล้วแผนการของเธอก็จะกลายเป็นโกโกครันซี่



ร่างสูงก็เริ่มกดจูบลงไปบนริมฝีปากบางของคนใต้ร่าง ก่อนที่เขาจะเชยชิมความหวาน
จากทั่วทั้งเนื้อตัวของร่างบาง ยิ่งต่อจากนั้นภูตะวันก็ไม่ได้เหยียบย่างกลับเข้ามาในห้อง
อีกเลย ทำให้คนที่อารมณ์กำลังลุกโชนไปด้วยแรงสิเหน่หาก็เริ่มไม่อาจที่จะหยุดยั้ง
ตนเองเอาไว้ได้อีกต่อไป ชายหนุ่มจึงปล่อยให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดำเนินต่อไปจวบจน
กระทั่งเขาและเธอได้หลอมรวมเป็นหนึ่งซึ่งกันและกัน







ณ เวลาเกือบ 8 โมงของเช้าวันต่อมา



รถเก๋งสีขาวของญารินดาก็พุ่งเข้ามาจอดแบบแทบจะเสียบเข้าไปที่บ้านของกำนันโต
เมื่อหญิงสาวเปิดประตูรถลงมา รถเก๋งสีแดงเพลิงอีกคันก็ปาดเสยเข้ามาจนแทบจะ
ชนกับรถของเธอเลยทีเดียว และคนที่แทบจะกระโจนลงมาจากรถอีกคันนั้นก็คือยาหยี
นั่นเอง



เมื่อเห็นหน้าค่าตาของอีกฝ่าย ต่างคนต่างก็รีบจ้ำอ้าวมายังประตูบ้านและทันทีที่ภรรยา
ของกำนันซึ่งเปิดประตูออกมาดูว่าใครมาแต่เช้าก็เอ่ยทักทายทั้งสองคนขึ้นว่า



“สวัสดีค่า คุณสองคนมาหาใครหรอคะ”



“นังแก้วอยู่ไหนคะป้า” ยาหยีถามเสียงดังอย่างดูหาเรื่อง



“เอ้า คุณ ทำไมมาจิกเรียกลูกฉันแบบนี้ล่ะคะ” นางแมวถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ



“ก็ลูกป้าเอาคุณภูมาซุกไว้ที่นี่นี่คะ จะให้หนูใจเย็นอยู่ได้ยังไงล่ะคะ” ยาหยีเริ่มโวยวายเสียงดัง



“พูดดี ๆ นะคุณ คุณภูมาเป็นแขกในงานแต่งงานลูกป้าเมื่อคืน ไม่ใช่แบบที่คุณใส่ร้ายลูกป้านะคะ
เข้าใจใหม่ด้วย”



ผิดกับญารินดาที่ดูรักษาอาการกว่ามาก เพราะหล่อนเอ่ยถามหญิงสูงวัยตรงหน้าออกมา
ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสุภาพว่า



“งั้นตอนนี้คุณภูยังอยู่ที่นี่รึเปล่าคะ”



“อยู่ค่ะ เมื่อคืนดื่มในงานไปซะเยอะ ป่านนี้ก็คงยังหลับกันอยู่บนชั้น 2 ทั้งคุณภูคุณพัทธ์
แหละค่ะ” นางแมวตอบกลับไป



“อ่อ แปลว่าไม่ได้นอนกับน... เอ้ย ยัยแก้ว แบบนี้ก็ค่อยโล่งอกหน่อย” ยาหยีเอามือทาบอก
แต่ก็กลับรู้สึกโล่งใจได้แค่ไม่กี่วินาที เพราะจู่ ๆ ก็มีเสียงทะเลาะกันของชายหญิงคู่หนึ่งดัง
ลงมาจากชั้นสอง ทำให้ทุกคนรีบวิ่งตามไปทางต้นเสียงนั้นแบบแทบจะพร้อมเพรียงกัน
โดยมิได้นัดหมาย



        ทันที่ยาหยีมาถึงที่บนชั้นสอง เมื่อขึ้นมาถึง เสียงที่เคยได้ยินก็เงียบหายไปแล้ว
แต่เธอก็เห็นว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งเพิ่งจะเปิดระตูและกำลังก้าวออกมาจากในห้อง โดย
ญารินดาก็จำได้ทันทีว่าฝ่ายหญิงก็คือฝ่ายบัญชีของรีสอร์ทบ้านทัพฟ้า แต่ทั้งสองคนนั้น
ก็ดูเหมือนว่าจะเพิ่งตื่นนอนและยังดูงง ๆ ง่วง ๆ กันอยู่ไม่น้อย แต่ยังไม่ทันจะได้ถามไถ่
อะไรกัน ประตูของห้องนอนอีกห้องหนึ่งซึ่งตั้งอยู่เยื้อง ๆ กันที่ฝั่งตรงข้ามกันก็เปิดผัวะ
ออกมาพอดี ทำให้ทุกคนได้เห็นว่า...










ส่วนนี่คือ link กระทู้แรกนะคะ
http://ppantip.com/topic/35211021