เรากำลังรู้สึกสับสนค่ะ อยากเลิกกับสามี แต่ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันผิดมากนักหรอจึงต้องเลิก
แต่ความรู้สึกตอนนี้คือมันไม่มีความสุข เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิตใจเรา ไม่ได้บอกใครค่ะ
ขอเล่าสรุปย่อๆนะคะ
1.ก่อนแต่งงานเขาไปชอบหญิงคนหนึ่ง เขาบอกเลิกเรากะทันหัน  เราเสียใจผิดหวัง ชีวิตเสียศูนย์ไปพักนึง เขามาขอโอกาสและสุดท้ายก็ให้อภัยค่ะเพราะนี่คือความผิดครั้งแรก (เขาและหญิงคนนั้นไม่ได้มีอะไรกันค่ะแค่คุยกันแล้วแฟนเราชอบ รู้สึกผิดกับเราจึงมาบอกเลิกเราก่อน)
2. จากนั้นเราแต่งงานกัน หลังแต่งได้เดือนนึงเขาคุยกับหญิงอื่นทางออนไลน์ โกหกเราซ้ำๆว่าไม่ได้คุยแล้ว แต่ยังคุยกันอยู่ เรารู้สึกผิดหวัง เราจับได้และเขาขอโอกาส เราก็ให้อภัยอีกครั้ง ทั้งที่ช่วงนั้นเราเกือบเป็นบ้า ชีวิตแย่มากค่ะ เราเป็นคนจริงจังกับความซื่อสัตย์มาก ซึ่งครั้งนี้เขาทั้งสองคนก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยค่ะ เป็นการคุยกันลักษณะแอบชอบกัน คิดถึงเป็นห่วงอะไรทำนองนี้ค่ะ เราได้คุยกับหญิงคนนั้นเขาก็ขอโทษและไม่ติดต่อกันอีก
3. ต่อมาประมาณ 1-2เดือนจากเรื่องที่2 เขาได้คุยกับหญิงอีกคนนึงทางโทรศัพท์ คุยกันเป็นเวลานานๆและหลังจากคุยเขาจะลบเบอร์ที่โทรออก สำหรับเรานั่นคือความไม่บริสุทธิ์ใจ เราจับได้อีกครั้ง เหมือนเดิมคือเราร้องไห้เสียใจ ถามว่าทำแบบนี้ทำไม คุยอะไรกัน เขาตอบว่าไม่มีอะไร ไม่ได้คิดอะไรและแค่โทรถามหญิงคนนั้นเฉยๆว่าทำอะไรอยู่ เป็นยังไงบ้าง ..ได้ฟังแล้วก็เจ็บดีค่ะ เรายื่นคำขาดว่าอย่าโทรได้มั้ยถ้ามีอีกเราจะขอแยกทางนะ เขาก็สัญญาค่ะว่าจะไม่ทำอีก

จากนั้นเราก็ไปเที่ยวตปท.กัน ทุกอย่างก็ดีไปหมด จนกลับมา สักประมาณ2อาทิตย์ เราได้รู้มาว่าเขายังโทรหากันบ่อยๆ โทรหาตั้งแต่เรากลับมาจากตปท. เราได้รู้อีกครั้ง ก็เหมือนเดิมค่ะ เราเสียใจร้องไห้ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เราเหนื่อยที่จะใช้ชีวิตแบบนี้  เราขอแยก เราไปนอนที่อื่นได้แค่สามวัน แต่ก็กลับมาหาเขาเหมือนเดิมเพราะเป็นห่วงงาน  แต่ตอนนี้ในหัวมันมีความคิดบางอย่างตลอดเวลานั่นคือ อยากเลิกแล้ว ไม่อยากอยู่แบบนี้ อยากอยู่คนเดียวคงจะมีความสุขกว่านี้ มันคิดซ้ำๆตลอดเวลาเลยค่ะ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างยังทำให้เลิกตอนนี้ไม่ได้

เราแต่งงานกันยังไม่ถึงปีค่ะ รู้จักกันมานานสมัยวัยรุ่น คบกัน 3ปี เลิกกันไปช่วงนึง กลับมาคบกันอีก2ปีจึง แต่งงานกันค่ะ
ต่างคนต่างทำงาน แต่นอนอยู่ด้วยกันทุกวัน เรื่องเงินใช้กระเป๋าใครกระเป๋ามัน และไม่ได้จดทะเบียนสมรสค่ะ

การที่เขาโกหกบ่อยๆและคุยกับคนอื่น ทำผิดสัญญาซ้ำๆแต่เราก็ให้อภัยซ้ำๆ  จนเรารู้สึกว่ามันทำร้ายความรู้สึกเรามากเกินไป อยากพอแล้วค่ะ
มันเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะเลิกไหมคะ แม้เขาจะยังไม่เคยนอกกายไปมีอะไรกับคนอื่น แต่เราเหนื่อยค่ะ ที่ต้องมาระแวงทุกวันว่าเขาจะเป็นแบบนี้อีกตอนไหน
เราไม่เคยแสดงอาการหึงหวงจนไร้เหตุผลนะคะ เราซื่อสัตย์กับเขา ดูแลตามหน้าที่ภรรยา ไม่เบียดเบียนชีวิตส่วนตัว เราทำงานหาเงินได้เอง จนมันทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่ามากกว่าจะมาอยู่แบบนี้

แต่มองในแง่ครอบครัว การให้อภัยคนที่เรารักนั้นมันดีรึเปล่า เราควรให้อภัย เราควรปิดหูปิดตาบ้าง มันอาจเป็นความสุขของเขาและเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกว่านี้  อย่างน้อยก็รักและดูแลกันมากว่าจะถึงวันนี้

อยากขอความคิดเห็นและทัศนคติที่ดีๆของคนที่มีครอบครัวครองรักกันนานๆ ต้องทำอย่างไรดีคะ สับสนมากตอนนี้
หรือควรจะจบไปเลย เริ่มต้นชีวิตใหม่ ความสุขด้วยการอยู่ตัวคนเดียวมันก็ไม่น่าเป็นไร
ไม่รู้จะทำอย่างไรดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ