จิตเศร้าหมอง... ฟังแล้วเหมือนจิตเขาสามารถเบ้ปากได้นะครับ... ซึ่งคิดว่าไม่น่าใช่...
จิต รู้อารมณ์ เศร้าหมอง... แล้วจิตพลอยเศร้าหมองไหมครับ ? ก็ไม่น่า...ใช่ไหมครับ

ถ้าบอกว่า จิตหมอง... เออ อันนี้... พอเก้ทหน่อยครับ... คือ ธาตุรู้เสื่อม... ทำให้รู้ไม่ชัด... เหมือน ฝุ่นเกาะกระจกมาก ก็สะท้อนภาพได้ไม่ชัดเจน

ถ้าบอกว่า... ใจเศร้าหมอง... เออ อันนี้... รู้สึกว่าลงมากกว่าครับ...
จิตไปรู้ใจที่เศร้าหมอง... รู้ธรรมารมณ์... รู้อารมณ์ที่เกิดขึ้นทางใจ

พอดวงใจเศร้าหมองแล้ว... ความรู้สึกทอดถอนใจก็ตามมา...
ผิดกับตอนที่ดวงใจสดใส่แช่มชื่น... รู้สึกเบิกบาน ยิ้มปริ่ม

จะเกิดอารมณ์แบบใด ธรรมารมณ์แบบใด จิตก็ทำหน้าที่รู้ของเขาไป... คิดว่าไม่อาจพูดได้ว่า จิตเศร้าหมอง...
พูดได้แค่ว่าจิตหมอง เช่น ช่วงนี้รู้สึกจิตหมอง ๆ ใจหมอง ๆ มัว ๆ
ช่วงนี้ใจเศร้า ๆ หงอย ๆ เป็นต้น...

ข้อมูลเพิ่มเติม***



ท่านสมาชิกคิดเห็นเช่นไรกับแนวคิดเช่นนี้ครับ...
ผมเป็นคนค่อนข้างให้ความสำคัญกับภาษาครับ ต้องชัดเจน... เวลาสื่อสารอะไรไป จะทำให้สื่อได้ตามเป้า คนฟังก็เข้าใจได้ง่าย...

ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมแสดงความเห็นครับ