เหตุการณ์ในตอนนี้ต่อเนื่องจากตอนที่ 7 เลยครับ
มัจจิเห็นเรืออีกลำอยู่ข้างหน้าและหันหัวมาทางฮาเระคาเสะ เมื่อสังเกตสะพานเดินเรือสูงๆแล้วก็คาดว่าน่าจะเป็นมุซาชิ



===เข้า OP===

มิเกะตัดสินใจให้เปลี่ยนเส้นทางเพื่อหลบไปก่อนโดยสั่งหางเสือซ้ายหมดแล้วคงเข็มไว้ที่ 340 (สาม สี่ ศูนย์)
ซึ่งทิศ 340 คือตะวันตกเฉียงเหนือ
*จริงๆต้นฉบับพูดว่า 340 องศานะครับ แต่เวลาสั่งจริงๆจะพูดเป็นเลข 3 หลักเพราะเป็นมุมแบร์ริ่ง



สามารถเทียบจากเข็มทิศได้ตามนี้


มุมแบร์ริ่งจะให้ทิศเหนือเริ่มที่ 0 องศา จะเรียกว่า 000
จากนั้นก็วนมาตามเข็มนาฬิกาจนรอบทิศทางแล้วสุดที่ 359.9 องศา

ในขณะนั้นคาดว่าใช้มุมแบร์ริ่งสัมบูรณ์ครับ เพราะน่าจะวัดมุมโดยเทียบจากทิศเหนือเป็น 0 องศา
มีอีกแบบนึงคือแบร์ริ่งสัมพัทธ์ กรณีนี้คือกำหนดให้ทิศที่หัวเรือหันไปเป็น 0 องศา

แต่จากการวัดด้วยเรดาห์พบว่าเป้าหมายอยู่ห่างออกไปแค่ 13 ไมล์ทำให้มัจจิแปลกใจว่าทำไมถึงใกล้กว่าที่คิด
ว่าแล้วก็ปีนขึ้นไปเหนือรังกาเพื่อดูให้แน่ใจอีกที และพบว่าน่าจะไม่ใช่มุซาชิแล้ว
เนื่องจากปืนใหญ่เป็นแบบแท่นคู่ ส่วนมุซาชิต้องเรียงกัน 3 กระบอก
สรุปได้ว่าเป็นเรือชั้นคงโก


เรือลำนั้นคือฮิเอย์ซึ่งเป็นลำที่ 2 ของเรือชั้นคงโก เนื่องจากมีสะพานเดินเรืออยู่สูงเหมือนๆกัน เมื่อดูไกลๆเลยทำให้เข้าใจผิด
แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็ขนาดต่างกันมาก ฮิเอย์จะลำเล็กกว่ามุซาชิพอสมควร
ที่มัจจิกะระยะผิดเพราะเข้าใจว่าเป็นมุซาชิที่อยู่ไกลๆเลยดูลำเล็ก

บน ฮิเอย์ Y102
ล่าง มุซาชิ Y118


และเนื่องจากการกะระยะที่คลาดเคลื่อนนี้แสดงว่าฮาเระคาเสะเข้าสู่ระยะยิงของฮิเอย์เรียบร้อยแล้ว


ทางฮาเระคาเสะติดต่อไปยังโรงเรียน และทาง Blue Mermaid จะเดินทางมาช่วยเหลือในอีก 4 ชั่วโมง
ระหว่างนั้นจึงต้องคอยถ่วงเวลาไว้ก่อน โดยมิเกะสั่งให้อก้อมไปด้านหลังแล้วแล่นตามแทนเพื่อรักษาระยะไม่ให้เข้าสู่ระยะยิงของฮิเอย์ได้
ซึ่งก็เป็นไปตามคาดว่าลูกเรือฮิเอย์น่าจะติดเชื้อไวรัสจากหนูเช่นกัน



แต่โคโคะพบว่าถ้าฮิเอย์ยังคงเข็มเดิมต่อไปจะต้องไปถึงเกาะทรักใน 3 ชั่วโมงแน่
*จริงๆชื่อว่า ชู๊ค (Chuuk) นะครับ แต่สมัยนั้นชาวต่างชาติเรียกเพี้ยนกันเป็นทรัก ทุกวันนี้ก็เลยมีเรียกกันทั้งสองชื่อเลย
เกาะทรักนั้นในสมัย WWII ญี่ปุ่นเคยใช้ตั้งฐานทัพและเป็นท่าเรือมาก่อน
ในเรื่องบอกว่ามีผู้อยู่อาศัยราวๆ 10,000 คน กว่า Blue Mermaid จะมาก็ 4 ชั่วโมงคงไม่ทันการ
ดังนั้นถ้าปล่อยให้ฮิเอย์หลุดไปจะมีผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นแน่ๆ




มิเกะเลยสั่งให้กลับขึ้นไปแล่นนำหน้าฮิเอย์เพื่อดึงความสนใจไว้ อาจจะทำให้ฮิเอย์หลุดจากเส้นทางได้ แม้ว่าจะเป็นการเสี่ยงก็ตาม



ที่โรงเรียนโยโกสุกะ ลูกสาวคนโตมุเนทานิ มาชิโมะมาพบกับผู้อำนวยการ (แม่) เพื่อคุยเกี่ยวกับเรื่องที่เธอตามสืบมา
และก็นำเอกสารงานวิจัยเรื่องการทดลองส่งถ่ายยีนเพื่อรักษาชีวิตในสภาวะสูญญากาศ และเพื่อการปรับตัวในสภาพแวดล้อมที่มีปริมาณออกซิเจนต่ำมาให้ดู



ในการทดลองนั้นเรือที่ทำการทดลองได้จมลงใต้ทะเล แต่เพราะเกิดภูเขาไฟใต้ทะเลระเบิด จึงได้กลับขึ้นสู่พื้นผิวอีกครั้ง
ซึ่งจุดนั้นก็คือเกาะนิชิโนะชิมะ ที่เป็นจุดนัดพบในตอนแรกนั่นเอง


ก่อนที่จะมีการฝึกเดินเรือ ผอ.มุเนทานิก็ได้อนุญาตให้ทีมนักวิจัยขึ้นไปบนเรือซารุชิมะเพื่อทำการวิจัยเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ทางทะเล
แต่น่าจะเป็นเรื่องบังหน้า โดยทีมนักวิจัยกลุ่มนี้คงจะมาเพื่อเก็บข้อมูลจากเรือลำนั้นแน่ๆ


ย้อนกลับไป 14 เมษายน หลังจากที่เยี่ยมครูฝึกฟุรุโชวเสร็จก็บังเอิญได้ยินพวกนักวิจัยที่ขึ้นเรือซารุชิมะไปด้วยกัน
และขณะนี้ก็เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลห้องติดๆกันคุยกันเกี่ยวกับเรื่องเชื้อไวรัส


หลังจากที่ทำการสืบหาข้อมูลก็พบว่าเจ้าหนูนี่คือ RATt เป็นชื่อใช้เรียกของสัตว์ทดลองที่เกิดอุบัติเหตุในการทดลองใต้ทะเล
และรูปแบบของการแพร่เชื้อคือจะมีตัวหนูเป็นพาหะ แพร่เชื้อผ่านทางไฟฟ้าชีวภาพ (ไฟฟ้าที่อยู่ในเส้นประสาทและกล้ามเนื้อของสิ่งมีชีวิต)


เมื่อแพร่สู่คนได้แล้วก็จะแพร่ติดต่อกันไปเรื่อยๆเหมือนโรคระบาด
ผู้ติดเชื้อจะเชื่อฟังคำสั่งของผู้สั่งการเพียงคนเดียวเหมือนกับสังคมของมดและผึ้งที่รับคำสั่งจากนางพญา


ผอ.ก็นำรายงานที่มินามิซังส่งผ่านมาทาง Blue Mermaid ในตอนที่แล้วมาให้ดูว่าเธอได้ทำการสร้างยาต้านไวรัสไว้ให้แล้ว
จากการศึกษาตัวอย่าง (ทามะจัง) พบว่าน้ำทะเลสามารถยับยั้งอาการที่เกิดจากไวรัสได้ แต่ถ้าปล่อยไว้เชื้อก็จะยังแพร่กระจายออกไปอยู่ดี ดังนั้นจึงควรใช้ยาต้านไวรัสที่เธอส่งมาให้เพื่อหยุดยั้งการแพร่ระบาดซะ

ที่มินามิซังสามารถสร้างยาต้านไวรัสได้เพราะเป็นอัจฉริยะที่เรียนข้ามชั้นมา แต่ยังไม่จบหลักสูตรดีเพราะต้องเก็บวิชาเดินเรือก่อน


ฮาเระคาเสะที่กำลังดึงความสนใจฮิเอย์อยู่ก็ใช้ความเร็วสูงสุดตลอด เครื่องยนต์เองก็เริ่มจะไม่ไหวและยังกินน้ำมันเยอะด้วย


ระหว่างนั้นพวกบรรดานายพล เอ๊ยแมวทั้งหลายที่ลงไปกวนซาโต้จังด้านล่างก็โดนไล่ออกมาจากท่อ
*จากนิตยสาร Nyantype ห้องของซาโต้จังจะอยู่ใต้สะพานพอดี


ทามอนมารุมุดท่ออกมาได้ไม่มีปัญหา แต่อิโซโรคุอ้วนเกินไปก็เลยติดท่อ
ทำให้มิเกะคิดอะไรบางอย่างออก


มิเกะติดต่อไปยังโรงเรียนและส่งเมล์กลยุทธ์ที่จะใช้ให้ ผอ.ดู ซึ่งผอ.ก็ว่าเป็นแผนที่เข้าท่าทีเดียวเลยอนุญาต


มิเกะอธิบายแผนการให้ลูกเรือฟัง แต่แผนค่อนข้างจะอันตรายจะสำเร็จได้ทุกคนต้องร่วมมือกันจึงต้องถามความสมัครใจของทุกคนก่อน
ลูกเรือเกิดความลังเลว่าจำเป็นต้องทำขนาดนั้นเลยหรือ
มินามิซังก็มาช่วยอธิบายเรื่องของไวรัสและถ้าหากเราไม่หยุดฮิเอย์ตั้งแต่ตอนนี้ผู้คนบนเกาะทรักจะติดเชื้อ จากนั้นเชื้อก็จะแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว
ถ้าหยุดฮิเอย์ได้ ตัวเธอซึ่งได้สร้างยาต้านไวรัสไว้แล้วก็จะสามารถช่วยเหลือทุกคนบนฮิเอย์ได้ด้วยเช่นกัน


ขณะที่ลูกเรือทุกคนลังเลอยู่ รินจังที่เป็นคนขี้กลัวก็รวบรวมความกล้าและบอกว่าจะร่วมมือด้วย


หลังจากนั้นทุกคนบนสะพานก็เริ่มสมัครใจเข้าร่วมแผนการนี้


และลูกเรือทุกคนก็เริ่มสมัครใจที่จะร่วมแผนการนี้เช่นกัน












รวมถึงฝ่ายสหโภชน์ด้วย แต่ก็ไม่รู้จะช่วยทำอะไรดี มิคังเลยบอกงั้นก็ทำอาหารกันเถอะ


ทางด้านห้องเครื่องคุโระจังที่ไม่เห็นด้วยก็พยายามหาแนวร่วม เพราะเครื่องยนต์อาจจะทนได้ไม่นาน
แต่มารอนจังซึ่งเป็นต้นกลก็ตัดสินใจขอร่วมด้วย เปรียบให้มิเกะเป็นดั่งเกี้ยวศักดิ์สิทธิ์ เอดกโกะ(คนที่เกิดและโตมาในโตเกียว) ก็มีหน้าที่ต้องคอยแบกเกี้ยวนั้นไว้

แต่จริงๆแล้วมารอนน่ะเกิดและโตมาในชิบะครับ ชิบะนี่ก็อยู่ติดๆกับโตเกียวเลย เธอเลยเหมาว่าตัวเองเป็นคนโตเกียวไปด้วย
พวกช่างกลที่เหลือเองก็ขอเข้าร่วมตามมารอนเช่นกัน


คุโระจึงต้องหันไปหาแนวร่วมจากที่อื่นก็คือชิโระจัง แต่กลายเป็นว่าชิโระจังก็เอาด้วยเธอจึงจำใจต้องยอมเข้าร่วม


ชิโระจังเองก็บอกมิเกะว่าจะขอทุ่มเทเพื่อให้แผนการนี้สำเร็จให้ได้
จากนั้นทุกคนบนสะพานก็ยืนตรงเพื่อแสดงการเคารพกัปตัน


ทามอนมารุก็เช่นกัน (ส่วนอิโซโรคุหายไปเลยมีใครเอามันออกจากท่อรึยังเนี่ย)


โคโคะจังนำแผนที่เดินเรือออนไลน์ที่อัพเดตกันแบบเรียลไทม์มาให้มิเกะดูเพื่อตัดสินใจว่าจะใช้เส้นทางไหน
(จริงๆนี่มันหน้าที่ต้นหนนะ แต่ดันเอาต้นหนไปถือท้ายตลอด)



เริ่มดำเนินตามแผนการ ตอนนี้ฮาเระคาเสะคอยล่อฮิเอย์จากด้านหน้าอยู่
มัจจิก็คอยดูวิถีกระสุนไว้ ครั้งนี้มิเกะปีนขึ้นมาดูทัศนวิสัยข้างบนเองแบบเดียวกับมิโปรินเลย






มิเกะสั่งให้ชิโระจังช่วยอำนวยการยิงตอร์ปิโดแทนด้วย
ชิโระจังสั่งให้ยิงตอร์ปิโดทางกราบซ้ายแต่อย่าให้โดนเพื่อไล่ต้อนฮิเอย์


ส่วนปืนใหญ่เจาะเกราะไม่เข้าอยู่แล้วจะโดนก็ไม่เป็นไร แต่พยายามให้ตกกราบซ้ายไว้ก็ดี จะได้ต้นฮิเอย์มาทางขวา




ฮิเอย์แล่นมาถึงจุดแรก แต่ผ่านไปได้


ระหว่างนั้นที่ห้องควบคุมเครื่องวาล์วก็ระเบิดออกตัวนึงเพราะการใช้ความเร็วสูงทำให้แรงดันไอน้ำสูงไปด้วย
มิเกะเลยบอกให้ทนอีก 10 นาที


จุดที่ 2 ก็ยังหยุดฮิเอย์ไม่ได้



หลังจากนั้นก็วนกลับมาจุดเดิมที่เริ่มล่อฮิเอย์อีกครั้ง


ต่อที่คอมเม้นท์ 1