[Spoil] High School Fleet (hai-furi) ตอนที่ 5

กระทู้สนทนา

เปิดตอนมาทางกลุ่มครูฝึกโรงเรียนโทวไมซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วนของเรือดำน้ำ I-201 ที่โผล่มาในตอนที่ 3
กำลังทำภารกิจค้นหามุซาชิอยู่เพราะได้รับวิทยุขอความช่วยเหลือมา

เรือธงของโรงเรียนโทวไมชื่อว่าอาโอสึกิ หน้าตาคงมีต้นแบบมาจากเรือพิฆาตชั้นอากิสึกิ

เรือครูฝึกโรงเรียนโทวไม

เรือพิฆาตชั้นอากิสึกิ

http://www.seaforces.org/marint/Japan-Maritime-Self-Defense-Force/Destroyer/Akizuki-class.htm
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ทางเรือตรวจการณ์ได้ส่งข้อความมาว่าพบมุซาชิแล้วที่พิกัด 19.41 องศาเหนือ, 145.0 องศาตะวันออก
หรือถ้าเขียนหนวยย่อยด้วยก็ 19 องศา 24 ลิปดา 36.0 ฟิลิปดา เหนือ, 145 องศา ตะวันออก

ซึ่งค่อนข้างห่างจากจุดที่ฮาเระคาเสะแวะโอเชี่ยนมอลมากเลยนะครับ...

==ตัดเข้า OP==

มาทางฮาเระคาเสะ ทุกคนอยู่ระหว่างพักผ่อน

มัจจิก็เล่นพาราเซลอยู่คงใช้เจ็ทสกีลากไป

คนอื่นๆก็เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ ไปโดดน้ำเล่นบ้าง เล่นกันบนดาดฟ้าบ้าง
บางคนก็ใช้ชุดที่โรงเรียนแจก แต่บางคนก็ใช้ของส่วนตัว
ผมว่าถ้าเป็นเรือลำอื่นคงไม่ให้แต่เพราะกัปตันของเราไม่ได้เจ้าระเบียบอะไรมากนักล่ะมั้ง
ทางชิโระจังก็เตือนให้ทุกคนวอร์อมร่างกายก่อนลงน้ำ

แต่มิเกะนี่ยิ่งกว่า กะจะถอดเสื้อโดดน้ำทั้งชุดชั้นในเลย ชิโระจังต้องรีบห้ามไว้

เนื่องจากว่าทางกรมฯ จำเป็นต้องสอบปากคำทามะจังที่ขึ้นไปยิงปืนใส่เรือในตอนที่แล้ว ทำให้ต้องรอจนกว่าการสอบปากคำจะเสร็จสิ้น
และอีกเหตุผลสำคัญที่ยังไม่กลับโรงเรียนคือ น้ำยังไม่เดือดครับ
มารอนจังก็ง่วนอยู่กับการทำให้น้ำเดือดเลยไม่ไปเล่นกับคนอื่นๆ
(แต่ความจริงเจ้าตัวชอบอยู่ในห้องเครื่องมากกว่าอยู่ข้างนอกอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ต้องทำหน้าที่ก็คงนอนเล่นในห้องเครื่องนั่นแหละ)

เพราะว่าเรือยุค WWII เนี่ยใช้เครื่องยนต์กังหันไอน้ำ ต้องรอให้การเผาไหม้เชื้อเพลิงทำน้ำในถังเดือดก่อน เพื่อส่งไอความร้อนและไอน้ำแรงดันสูงไปหมุนกังหันไอน้ำ (Turbine) แล้วก็จะไปหมุนเพลาข้อเหวี่ยงทำให้ใบจักรหมุนได้อีกที
ซึ่งกว่าน้ำจะเดือดต้องรอเวลาหลายชั่วโมงเลยทีเดียว

ภาพโมเดลต้นฉบับก่อนใส่ข้อความ
http://nabeck.web.fc2.com/mfh04.htm

พวกสาวๆห้องเครื่องเปิดนิตยสารทำนายดวงชะตากัน ชิโระจังลองถามดูว่า ราศีเมถุนของเธอเป็นยังไงบ้าง
พบว่าอยู่ลำดับที่ 12 คือดวงซวยสุดๆ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ใกล้น้ำ ว่าแล้วก็โดนลูกหลงจากกลุ่มปืนใหญ่ยิงใส่เข้าให้

พอเห็นคำทำนายแม่นแบบนี้จึงชวนชิโระจังเล่นแบบทดสอบจิตวิทยาต่อ แต่ชิโระจังไม่เอาก็เลยไปชวนรินจังเล่นแทน

ทางทามะจังและเมจังก็อยู่ระหว่างถูกสอบปากคำกับเจ้าหน้าที่กรมฯ
ทามะจังจำอะไรตอนที่คลั่งแล้วขึ้นไปยิงปืนไม่ได้เลย
ส่วนทางเมจังก็ปลอบใจว่านึกไม่ออกก็ไม่ต้องฝืนหรอกถ้าเป็นตัวเธอเองก็ยิงแหลกเหมือนกัน
(เดี๋ยวๆ อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานสิเมจัง)

ที่โรงพยาบาลครูฝึกฟุรุโชก็ได้สติแล้วและก็ถูกสอบปากคำเช่นกัน ซึ่งทางนี้แตกต่างออกไปคือตอนที่สั่งยิงฮาเระคาเสะจำได้หมดว่าทำอะไรลงไป
แต่ว่าไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้ทำแบบนั้น

ระหว่างนั้นมาชิโมะพี่สาวของชิโระจังก็เข้ามาคุยต่อและเรียกครูฝึกว่าฟุรุโชเซมไป
มาชิโมะนำบันทึกข้อมูลของซารุชิมะมาให้ดู แต่ว่าบันทึกช่วงที่เกิดการปะทะกันนั้นถูกลบออกไป ไม่สามารถกู้คืนได้
จากที่ครูฝึกฟุรุโชลองอ่านดูแล้วข้อมูลได้หายไปตั้งแต่เวลา 13:20 น.

ทางครูฝึกถามถึงฮาเระคาเสะว่าปลอดภัยดีมั้ย มาชิโมะบอกว่าเพราะกัปตัน เลยทำให้ทุกคนบนเรือปลอดภัยดี
ครูฝึกฟุรุโชวก็ตัดพ้อตัวเองว่าทั้งๆที่สั่งยิงเองแท้ๆแต่กลับไม่เข้าใจว่าตัวเองทำแบบนั้นทำไม
ระหว่างนี้ปู้อำนวยการก็ส่งข้อความแจ้งมาชิโมะว่าทางโรงเรียนโทวไมพบตำแหน่งของมุซาชิแล้ว มาชิโมะจึงขอตัวไปก่อน

กลับมาที่ฮาเระคาเสะ มี่จังใส่ชุดว่ายน้ำของโยโกสุกะ แต่ดันตัวเล็กไปหน่อย
ระหว่างทางเจอพี่น้องฝ่ายสหโภชณ์พอทักทายแต่กลับถูกหลบหน้าเหมือมปกปิดอะไรบางอย่าง

หลังจากการสอบปากคำทามะจังเสร็จ พวกเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเดี๋ยวทางโเรียนจะแจ้งบทลงโทษไปเองแต่ไม่ต้องกังวล
เพราะไม่ได้มีความเสียหายร้ายแรงอะไรเกิดขึ้นคงจะแค่โดนว่ากล่าวตักเตือนมิเกะจึงเข้าไปให้กำลังใจทามะจัง

ระหว่างนั้นก็พบรินจังนั่งกอดเข่าอยู่ พอเข้าไปถามก็ทำให้รู้ว่าหลังจากเล่นแบบทดสอบจิตวิทยาแล้วพบว่ารินจังเป็นพวกซีเรียสและโลเล
ซึ่งรินจังคิดว่าก็จริงเพราะตั้งแต่เด็กๆเจออะไรน่ากลัวก็เอาแต่หนีตลอด
พอได้มาเห็นทะเลก็รู้สึกชอบทะเล ที่อยากเป็น Blue Mermaid เพราะถ้าอยู่ในทะเลจะได้ไม่มีที่ให้หนีอีก
แต่พอมาทำหน้าที่ถือท้ายก็ดันบังคับเรือหนีทั้งลำเลย

มิเกะจังบอกว่ามันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ที่เรารอดจากการสู้รบมาได้ถึง 3 ครั้งเพราะรินจังเป็นคนพาหนี
บางทีนี่อาจเป้นความสามารถเฉพาะตัวของรินจังก็ได้

ทามะจังมาให้มินามิซังตรวจว่ามีไข้หรือไม่เพราะตอนที่คลั่งถูกมี่จังโยนลงทะเลไป
ก็โชคดีที่ไม่มีไข้ ระหว่างนั้นเมจังเล่นกับเจ้าหนูเจ้าปัญหาที่ถูกขังไว้ในกล่องอยู่ มินามิซังเลยห้ามไว้เพราะมันลอยมากับทะเลอาจจะมีเชื้อโรคติดมาได้
เมจังถามว่าไอ้ที่เก็บไว้เนี่ยคงไม่ได้เอามาไว้ผ่าพิสูจน์อะไรหรอกนะ
มินามิซังก็เลยยิ้มหวานให้....

แต่จังหวะนั้นเองนาฬิกาดิจิตอลของมินามิซังเกิดรวนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ มินามิซังจึงจ้องมองเจ้าหนูตัวนั้นราวกับว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกัน

ทางด้านครูฝึกโทวไมเดินทางมาเจอมุซาชิแล้วแต่ทันใดนั้นเองมุซาชิกลับหันปากกระบอกปืน 46cm แล้วซัลโวใส่ เรือของโทวไมเฉยเลย

*มุซาชิหมุนป้อมเร็วเวอร์มากครับ ตามข้อมูลแล้วป้อมใหญ่ขนาดนี้หมุนได้ราวๆ 2 องศาต่อวินาที นี่พี่แกเล่นหมุน 90 องศาในเวลาไม่กี่วิฯเฉยเลย
อาจจะเพราะมีระบบอัตโนมัติต่างๆติดตั้งเสริมเข้าไปเพื่อในนักเรียนฝึกเดินเรือได้สะดวกยิ่งขึ้น

เรือ 4 ของกองเรือโทวไมถูกยิงทำให้เครื่องยนต์หยุดทำงานไป 1 ลำ

มุซาชิเริ่มปรับมุมสูงปืนใหญ่และโหลดกระสุนเพื่อยิงนัดต่อไปอีกครั้ง ทางโทวไมพยายามส่งสัญญานไฟแต่ก็ไม่มีการตอบกลับ
รอง ผอ.ของโทวไมคิดว่านักเรียนอาจจะเข้าใจผิดว่ามาโจมตีก็ได้ เลยประกาศออกลำโพงให้ได้ยิน
แต่ว่าไม่เป็นผล แม้มุซาชิจะยังโหลดกระสุนปืนหลักไม่เสร็จแต่ก็หันปืนรอง 15.5cm มายิงใส่แทน
แม้จะไม่แรงเท่าปืนหลักแต่ก็ทำให้น้ำเข้าเรือได้

ทางโทวไมพยายามหาวิธีหยุดมุซาชิ ก็เลยคิดว่าจะยิงด้านข้างให้เป็นรูเมื่อน้ำเข้าแล้วเรือจะได้เอียง ปืนใหญ่จะได้ทำการยิงลำบากขึ้น
จึงได้สั่งยิงตอร์ปิโดออกไปจากช่อง VLS

ซึ่งไอ้ตอร์ปิโดที่ว่านี่มันคือ ASROC ครับ ปกติแล้วจะเอาไว้ปราบเรือดำน้ำ
เป็นอาวุธปล่อยนำวิถีพื้นสู่ใต้น้ำ มีส่วนที่เป็นจรวดขับดันติดกับตอร์ปิโดเพื่อยิงในระยะไกล เมื่อร่อนไปจนได้ระยะแล้วจะปลดส่วนขับดันทิ้งแล้วใช้ร่มช่วยลดความเร็วจะได้ไม่กระแทกน้ำแรงเกินไป
เมื่อลงน้ำแล้วตอร์ปิโดจะค้นหาเป้าหมายด้วยระบบโซนาร์ที่อยู่ในตัว

ASROC

แท่นยิงอาวุธนำวิถีแนวดิ่ง Mk-41 VLS ( Vertical Launching System ) 32 ท่อยิง
ติดตั้งที่ด้านหน้าของหอบังคับการ หลังปืน 5 นิ้วที่หัวเรือ

ตอร์ปิโดเข้าเป้าทุกลูก แต่ไม่สามารถเจาะเกราะที่หนานรกของมุซาชิที่หนาถึง 410 mm ได้
อาจเป็นเพราะเป็นลูกซ้อมด้วยเลยไม่แรงพอแม้จะเข้าทุกนัดก็ตาม

---------------------------------

กลับมาที่ฮาเระคาเสะ มิเกะจังจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้กับมี่จัง ทั้งเตรียมเค้กและปักเทียนให้เป่า เดี๋ยวนะนั่นมันงานวันเกิดแล้ว

มี่จังรู้สึกซาบซึ้ง และกล่าวว่าฮาเระคาเสะเป็นเรือที่ไร้ระเบียบ เหลาะแหละ กัปตันก็วางตัวไม่สมเป็นกัปตัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นเรือที่มีมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ถึงจะเป็นเรือเล็กๆแต่ก็อยู่อย่างอบอุ่น เหมือนปราสาทสตาร์เคินบูร์ก

โคโคะจังบอกเปรียบเทียบเข้าใจยากไป มี่จังเลยบอกเหมือนไส้กรอกนูเรมเบิร์กที่เป็นไส้กรอกชิ้นเล็กแต่มีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์โดดเด่นแทน

พอมีคนถามมี่จังถึงเรื่องที่ว่าทำไมใช้คำว่าวาชิซึ่งเป็นคำสรรพนามที่มีแต่คนสูงวัยใช้กันเรียกตัวเอง
มี่จังเลยบอกจำมาจากในหนัง คาดว่าเป็นหนังนักเลงสมัยก่อน เพราะแบบนี้เองเลยทำให้มี่จังเวลาองค์ลงจะพูดจาแบบนักเลงๆ

และทางสึกุจังก็ได้รับโทรเลขจากโรงเรียนแจ้งถึงพิกัดของมุซาชิ เนื่องจากได้ขาดการติดต่อกับโรงเรียนโทวไมไปจึงได้ร้องขอให้ฮาเระคาเสะที่อยู่ใกล้ที่สุด(?) ไปในพื้นที่แล้วรายงานสถานการณ์มา

มิเกะจังจึงสั่งให้ฮาเระคาเสะออกเรือทันที

*ต่อ
l l

แก้ไขข้อความเมื่อ