ระบบธุรกิจไทยสมัยใหม่ เน้นผูกขาดกันคู่แข่งรายใหม่ไม่ให้เกิดตัวเองจะได้เป็นเจ้าตลาดและยิ่งกฏหมายไทยอ่อนแอ สังคมไทยโดนปล้น

บริษัทขนาดใหญ่จะไม่ให้รายเล็กโตมาแข่งได้


อย่างเช่น คุณผลิตน้ำหวานที่มีคนนิยม  จนขึ้นมาระดับ พันล้าน สองพันล้าน


แต่จะทำให้ถึงหมื่นล้าน มันลำบากมาก

ยิ่งถ้าตระกูลของคุณไม่มีอำนาจเก่า  ไม่มีเส้นสายยิ่งลำบาก.


คนที่มีระดพับหมื่นล้านแสนล้านเค้าสามารถควบคุมประเทศได้เกือบหมดละ


การที่จะมีผู้ประกอบการใหม่โตขึ้นไปและจ่ายภาษีถูกต้อง  ทำให้กลุ่มเดิมมีปัญหา เค้าไม่ยอมแน่ๆ

การโจมตีด้วยการตลาด ทำสงคราม ชิงส่วนแบ่งการตลาดก็เกิดขึ้น



ธุรกิจที่โตมาทุกวันนี้มีใครกล้าพูดบ้างว่าไม่เคยจ่ายใต้โต๊ะ................


จ่ายเพื่อให้ได้ใบอนุญาติ  จ่ายเพือ่ให้ได้ความสะดวก.



นิก็คืออีกหนึ่งตัวอย่างที่ ราคาอาหาร   ราคาสินค้าของไทยถ้าเทียบกับค่าครองชีพของคนไทยแล้ว

แพงกว่าประเทศที่เจริญแล้ว...   และยิ่งต่างประเทศมีกฏหมายรัดกุม.

ไม่มีเจ้าของกิจการไหนกล้าฝ่าฝืน  อย่างห้างค้าส่งต้องอยู่นอกเมือง. ต้องมีผังเมือง

แต่เมืองไทยประเทศเสรี.. น่าจะเสรีกว่าเมกาอีก  แต่ทำไมเมกาชอบบอกไทยไม่เป็นประชาธิปไต

ในไทย. ใครอยากโกยกำไรอยากตั้งห้างตรงไหนตั้งได้เลย.    

ไม่มีกฏหมายใดๆ มาบังคับทั้งนั้น  ถึงมีก็ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนจะใช้.


___ นิคือ ตัวอย่างที่ ธุรกิจของ คนรุ่นใหม่ไม่อาจจะโตได้เท่าที่ควร  คงเป็นได้แค่ sme" ระดับล่างต่อไป

โอกาสจะโตหลักพันล้าน  หมื่นล้าน   ยากมาก....