เขาพร้อมแล้วที่จะดูแลเธอ .... เขาคิดเช่นนั้น ... กับคำสัญญาที่บ่มเพาะเอาไว้ในใจมานานถึง 10 ปี "แม่เป็นห่วงอวี่ถังนะเสี่ยวข่าย" คนที่เขาเรียกได้เต็มปากอีกคนว่า "แม่" เอ่ยปากพูดตรง ๆ คุณแม่จงพูดกับเขาในวันนั้น ... ท่านคงสังเกตได้ว่าระหว่างเขาและลูกสาวของท่านคงมีอะไรเกิดขึ้นสักอย่าง เขาจึงไม่เยี่ยมหน้ามาช่วยงานที่ร้านได้พักหนึ่งแล้ว จึงพยายามจะหาหนทางให้ทั้งสองได้คืนดี ก็อย่างที่คุณพ่อจงบอกนั่นแหละ "เหวินข่าย" เป็นคนโปรดของคุณแม่จงตั้งแต่เด็กแต่เล็กมา "มากินข้าวเย็นที่บ้านนะวันนี้ แม่จะทำออมเล็ตสุดฝีมือเลย ทะเลาะกันอะไรนานนัก แม่จะหาโอกาสให้คุยกันเอง" แต่ใครเล่าจะนึกว่าวันนั้นคือวันสุดท้ายในชีวิตของท่าน



เด็กสาวผู้นั้น .... ร้องไห้อยู่กับอกเขาอยู่อย่างนั้น เด็กผู้หญิงผู้แกร่งกล้า ดาวเด่นของโรงเรียน แท้ที่จริงเธอเปราะบางยิ่ง ความจริงในใจที่เขาลังเลนอกจากจะเป็นเรื่องทะเลาะเบาะแว้งอย่างเด็ก ๆ แล้ว ยังเป็นเรื่องที่เขารู้มาอีกว่าอีกไม่นานจะต้องย้ายไปเมืองนอก ความคิดที่ยังไม่ตกผลึกดีหลายส่วนตีกันวนเวียน ครั้นจะพูดก็ยังคงเคือง แต่ครั้นจะเฉย ... อีกไม่นานก็ต้องไปแล้ว ในระหว่างที่ยังตัดสินใจไม่ได้ก็ทำได้แต่เพียงนิ่งเงียบไปเท่านั้น .... ใครจะไปคิดว่าการจากไปของคุณแม่จง จะเป็นจุดเริ่มต้นของการ "คืนดี" ระหว่างเขาและเธอ ถึงมันจะอ้อมโลกและใช้เวลายาวนานถึง 10 ปีก็ตาม

พันธสัญญาอันนั้น ... เขารู้ตัวว่าตอนนี้เขาไม่พร้อม สิ่งที่เขารับมาคือคำมั่นที่ผูกมัดเขาไว้กับผู้หญิงคนนึง ... ไม่ใช่ว่าไม่เต็มใจ เขาเต็มใจจะดูแลเธอ ปกป้องเธอ อยู่ข้างเธอ สนับสนุนเธอ ช่วยเหลือเธอ อย่างที่คุณแม่จงต้องการ หากเขาในตอนนี้ยังทำเช่นนั้นไม่ได้ "ถึงอวี่ถังจะดูเป็นผู้ใหญ่และมีวุฒิภาวะแต่ก็เพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น แท้จริงแล้วเธอยังเด็กมาก ไม่เหมือนกับเธอที่ข้างนอกอาจดูเหลวไหลเป็นเด็กไปบ้าง แต่ภายในแล้วเธอลึกซึ้งกว่าอวี่ถังมากนัก ลูกสาวคนนี้ทั้งผลักทั้งดันตัวเองให้ก้าวไปในจุดสูงสุด และ สมบูรณ์แบบที่สุด ซึ่งก็ทำได้สำเร็จเสียด้วย เขาไม่เคยเจอความผิดหวัง ถ้าวันใดวันหนึ่งหากโลกไม่เป็นไปอย่างที่เขาต้องการ หรือ หากวันใดเขาเกิดผิดพลาดในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ  แม่กังวัลว่าเขาจะประคองตัวเองกลับมาได้อย่างไร "

เขาเต็มใจยิ่งกว่าเต็มใจ ... ที่เขารับคำไปไม่ใช่แบบส่ง ๆ แต่เพราะเขาคือราชาเกรดศูนย์จีเหวินข่ายลูกไล่ของผู้หญิงชื่อจงอวี่ถังไง เขายังเป็นเด็กชายอารมณ์ร้อนที่ยังรู้สึกเสียหน้าที่ผู้หญิงต้องออกหน้าช่วยเคลียร์ปัญหา เขายังเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่มั่นใจในตัวเองที่งาน prom วันนั้น เมื่อเห็นใครคนอื่นเข้ามาขอเธอเต้นรำเขายังแอบหลบฉากเร้นกายไปตรงอื่น มันถึงเวลาที่เขาต้องตื่นจากการหลับไหลเสียแล้วกระมัง เขาจะต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อรักษาคำสัญญาเติมเต็มหน้าที่ ... ทั้งต่อคุณแม่จง และ ต่อหัวใจของตัวเอง



ครั้น 10 ปีผ่านมา จากราชาเกรดศูนย์สู่ CEO หนุ่มเนื้อหอมหวนทวนลม ทั้งเงินทอง สถานภาพ หน้าที่การงาน เขาพร้อมแล้วที่จะรักษาสัญญาข้อแรก ... ด้วยสิ่งเหล่านี้เขาจะดูแลเธอได้ ต่อมาสิ่งที่คุณแม่จงเป็นกังวลว่าลูกสาวของท่านหากเจอะเจอความผิดหวังจะรับมือกับมันได้ไหมอย่างไร เขาจับตาดูเธอทุกฝีก้าว เธอผลักดันตัวเองขึ้นสู่ตำแหน่งหัวหน้าเลขาฯ ได้ก็จริง แต่ก็รับมือกับความผิดพลาดได้อย่างไม่โสภานัก ... ดังนั้นภายใต้แผนที่วางไว้อย่างดิบดี ภายใต้การสนับสนุนปูทางอย่างเงียบ ๆ จากเขา เธอจะล้มเป็นเจ็บเป็น ความเจ็บปวดและน้ำตาจะอยู่ไม่นานเพราะทุกอย่างจะอยู่ในสายตาของเขาคนนี้ อีกทั้งเธอจะเติบโตไปได้ดีอย่างเต็มศักยภาพภายใต้การชี้นำจากเขา ทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอนตามสัญญา เว้นอยู่หนึ่งเรือง คือหน้าที่และความซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองที่อาจจะมาช้าสักหน่อยแต่ว่าก็มาชัวร์ ... อย่างที่เห็น ๆ กันในเวลานี้

เวลาที่เขาเปลี่ยนคำว่า "ฉัน" กับ "เธอ" เป็นเรา ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน ๆ เขาก็ทำเพราะเธอ และ เพื่อเธอเท่านั้น ตลอดระยะเวลา 10 ปี ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอนั้นเจือจางลงไปเลยมันกลับแน่นแฟ้นขึ้นตามกาลเวลาที่ผ่านไป อันที่จริงเวลาไหน ๆ ก็ไม่สำคัญอีกแล้ว เธอในอดีตคือคนที่เขาใฝ่ใจ เธอในปัจจุบันก็ยังทำให้เขาตกหลุมรักได้อีกครั้ง ... ขอบคุณนะที่กลับมาพบกัน ขอบคุณนะที่ต่างยอมรับฉันกลับเข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่มอบห้วงเวลาอันแสนพิเศษนี้ให้