ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
.
.
.
ดิฉันเริ่มท้อแท้กับชีวิต และรู้สึกแย่มากๆเวลามีปัญหาเข้ามา แย่ถึงขนาดที่ว่า คิดฆ่าตัวตายมากกว่า10ครั้งต่อเดือน เป็นเมือนคนป่วยมีสภาวะผิดปกติทางจิต
อาจจะเป็นเพราะครอบครัวที่ไม่ค่อยสนใจเรา ไม่คอยให้กำลังใจ คอยแต่ตำหนิติเตียนเรา หรือเราแค่อาจจะขาดกำลังใจ หรือเหตุผลต่างๆ แต่เวลาที่มีปัญหาแย่ๆรุมเร้าเข้ามา เราชอบที่จะหนีมัน เพราะเราไม่สามารถรับกับเหตุการณ์แบบนี้ได้ เราพยายามคิดว่ายังมีอีกหลายครอบครัว หลายๆคนบนโลกที่เขาคงจะเหนื่อยและท้อแท้กว่าเรามากๆ แต่มันก็ไม่สามารถที่จะบรรเทาความรู้สึกท้อแท้หรือเหนื่อยกับชีวิตบ้างเลยเรายิ่งกลับรู้สึกว่าเรากำลังดิ่งลงไปในห้วงของความท้อแท้ เคยมีครั้งที่เราพยายามจะสู้ แต่สุดท้าย ก็โดนตัดกำลังไปเพราะพ่อกับแม่
ซึ่งตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดีเลยมาขอคำปรึกษาค่ะ
หากกระทู้นี้ผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยค่ะ
**กระทู้นี้เป็นเรื่องราวจริงๆของเจ้าขงกระทู้เองไม่มีการตกแต่งและไม่ใช่คนโรคจิตแต่อย่างใด แค่ต้องการคำแนะนำให้สภาวะทางจิตใจเป็นแบบคนปกติเท่านั้นค่ะ**