เริ่มคือ. เราเปนเดกที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก  เราเติบโตมา ในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ แต่เราก่อไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ไม่เคยทำให้ทางบ้านเดือดร้อน โตมาย่าเราเลี้ยงทะนุถนอมอย่างดีแต่ค่อนข้างนิ่มไปหน่อย โง่อ่าแหละ ไม่เคยทำตัวเกเรไม่กินเหล้า ไม่เคยมีแฟนรึเรื่องราวฉาวๆเกี่ยวกับผุ้ชาย
  แต่ปัญหาอยู่ที่คนแถวๆบ้าน  เขาเหมือนจะไม่ชอบเรา
มาตั้งแต่เดกแต่ในความที่เราเปนเดกเราเลยไม่รู้ จนเมื่อเราเติบโต
  ยิ่งเราโตเขายิ่งแสดงออกว่าเขาไม่ชอบเรา
เขามักจะพูดประชดประชัน บางครั้งเขาก็ออกมาเลยว่าหน้า
"พ่อแม่ก็ไม่มีไม่มีทางได้ดีหรอกน่ะ"
บางคนก็ชอบเขาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานเขาประมาณลูกเขาสวย หน้าตาดี มีแต่คนมาชอบเขา แต่เราดิสวยสู้เขาไม่ เทียบก็ไม่ได้เพราะเราไม่มีพ่อแม่  ยิ่งการแต่งตัวก็พูดว่าลุกเขาสวยแต่งยังไงก็ดูดี แต่เราใส่ยาวตลอดบอกเราแต่งตัวเหมือนอย่างกะป้าๆคือเราก็ไม่ได้จะอะไรย่าเราสอนมาแบบนี้และก็ย้ำว่าว่ามันไม่มีทางได้ดีพ่อแม่ไม่มี คำนี้ตลลอดจนเราเสียใจ
  ทำไมคนเราต้องตัดสินคนด้วยคะว่าจะดีไม่ดีเพราะเขาไม่มีพ่อแม่แค่นั้นหรอ
ขอมาระบายในนี้ เราอยากได้คำปรึกษาว่าเราควรจะทำยังไง
   เราก็อดทนจนเรียนหนังสือจบมหาลัยไม่นานมานี่เราเพิ่งรับปริญญาไปค่ะต้นปี  จนตอนนี่เริ่มทำงานได้3เดือนแล้วก็ยังไม่พ้นพูดแขวะเราต่างๆนาๆ
ปล.เราอายุ23แต่เราโดนเขาแขวะเราแบบนี้มาตั้งแต่ เก้า ปีค่ะ