เราก้อเปนเดกวัยรุ่นคนนึง อายุ 15 ปี เริ่มสังเกตพฤติกรรมเพื่อนและวัยรุ่นทางเฟสหลายๆคน มีพฤติกรรมที่เวลาเหนความสามารถ ความสุขของคนอื่นแล้วจะด่าหรือเเขวะ ยกตัวอย่างเช่น ข่าวเดกอายุ 13 เปนนางแบบที่สวยมากๆนั่นแชร์ทางเฟสมา และก้อมีคนคอมเม้น(ส่วนใหญ่วัยรุ่นไม่เกิน 18 ปี)มาด่าหรือแขวะว่า เดกสมัยนี้เเดกอะไรเข้าไป หน้าถึงแก่อย่างนี้ อย่างกะตัวประหลาด คือเราว่าเค้าเปนนางแบบตั้งแต่เดก มีความสามารถ มีเส้นทางหาเงินด้วยตัวเองไม่ได้ทำไรผิด ทำไมถึงด่าเขาหรอ ส่วนเพื่อนๆของเราตั้งแต่รรที่เรียนม.ต้น และรรใหม่ตอนม.ปลาย เวลาเหนคนมีความสุข มีความสามารถ สวย ได้ดีจะคอยนินทา และหาเรื่องด่า ว่าตลอด และประสบการที่ประสบกับตัวเองคือ เราค่อนข้างดูอนิเมะเยอะ รู้จักเพลงญี่ปุ่นหลายๆเพลงที่ไม่ดัง หรือเมื่อเรามีความรู้เรื่องอะไรก้อตามแต่เพื่อนบางคนที่เหมือนมีปันหาทางจิตใจไม่รุจัก เขาก้อจะว่าเราว่า ที่เขาไม่รุจักเพราะเขาไม่เคยอยากมีความรู้ปันยาอ่อน รกสมองแบบที่เดกๆเขาทำกันเเบบนี้ เราก้อมองเขาเเล้วยิ้มบางๆ เพื่อนคนอื่นก้อจะมาสนใจเรื่องที่เราเล่าให้ฟัง คือเราคิดว่าคนเราสวย ไม่สวย รวย จน ไม่สำคัน มันยุที่ใจ เราเปนพวกไม่อวย รู้ดีว่าอันไหนดี ไม่ดี ชอบ ไม่ชอบ ตัวเองมีข้อดีแค่ไหน ข้อเสียแค่ไหน เรารู้ แต่สำหรับวัยรุ่นบางคนที่ไม่รุ ทำไมไม่ยอมรับสิ่งดีๆที่มันกำลังเปนไปล่ะ ไม่แยกแยะว่าอันไหนดีหรือไม่ ทำไม อย่างไร สรุปวัยรุ่นเหล่านี้มีปันหาทางจิตใจไหม มีหนทางการแก้ไขอย่างไร เราเริ่มสนใจเรื่องนี้เพราะว่ามีเพื่อนคนสำคันมีอาการต่อต้านสิ่งดีๆเหล่านี้ แถมเพื่อนบางคนก้อเริ่มไม่ชอบเขา เเถมเขามีอาการเหมือนมีปมด้อย เราอยากช่วยให้เขายอมรับความจิง และแยกแยะว่าอะไรดี ไม่ดี จิง ไม่จิงค่ะ บางทีชอบว่าคนอื่นทั้งๆที่คนๆนั้นไม่ได้เปนด้วย และเหนทางโซเชียลเปนแบบนี่เยอะมาก ทำไงดี อยากมีวิธีให้เพื่อนไม่ซีเรียสกับสิ่งดีๆของคนอื่น