๑
(รัก?)แรกพบ
หญิงสาวร่างระหงในชุดสูทสีเทาที่ก้าวเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้ายก่อนที่ประตูจะปิด เรียกสายตาของใครคนหนึ่งที่ก้าวเข้าลิฟต์ไปก่อนให้เหล่มอง สุริยะขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นหลายคนที่น่าจะเป็นพนักงานของบริษัทเพราะคล้องบัตรพนักงานยกมือไหว้หญิงสาว ซึ่งเจ้าตัวเพียงพยักหน้ารับก่อนจะยืนตรงหน้าเชิด ไม่พูดไม่จากับใคร
ใครวะ! สุริยะถามตนเองในใจ หล่อนควรจะเป็นใครสักคนที่สำคัญในบริษัท ไม่อย่างนั้นพนักงานพวกนี้คงไม่ยกมือไหว้ แต่นั่นไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับเขานัก สิ่งที่สำคัญจนทำให้เขาละสายตาไปไม่ได้คือ...หล่อนสวยมาก!
สายตาคม ‘สแกน’ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ผมสีดำสนิทถูกรัดแน่นเป็นมวยต่ำด้านหลัง เปิดเผยใบหน้าเรียว หน้าผากกลมกลึง คิ้วเรียวโค้งรับกับดวงตากลมโตที่แต้มสีสันโทนสุภาพอย่างประณีต ล้อมกรอบด้วยขนตายาวงอนอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่ ‘แผงกันสาด’ อย่างที่รพัฒน์ลูกพี่ลูกน้องของเขาชอบเรียกขนตาปลอมของสาว ๆ สมัยนี้ หญิงสาวมีจมูกที่โด่งสวย สวยเสียจนเขาไม่แน่ใจว่าพ่อแม่ให้มาหรือหมอจากคลินิกเสริมความงามที่ไหนเนรมิตให้กันแน่ แต่ที่ทำให้เลือดในกายเขาชักจะอุ่นขึ้นคือริมฝีปากอิ่มรูปกระจับซึ่งถูกแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสด ดูร้อนแรงเหลือเกินในสายตาคนแอบมอง
น่าจูบชะมัด...
ราวกับรู้ว่ากำลังถูกมอง หญิงสาวปรายสายตามาทางเขา สุริยะยิ้มให้เมื่อสายตาสบกัน จริง ๆ อยากทำมากกว่านั้น แต่ด้วยสถานะของเขา ณ ที่แห่งนี้ทำให้ทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ รอให้รู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นใครอย่างแน่ชัดเสียก่อนเถอะ
สุริยะไม่ได้รู้ว่ารอยยิ้มที่เขาคิดว่าส่งไปให้อย่างสุภาพนั้น สำหรับคนมองกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่มาพร้อมกับสายตาหื่นกระหาย ใบหน้าสวยที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงแล้วสะบัดพรืด หน้าที่เชิดน้อย ๆ นั้นบัดนี้ยิ่งเชิดสูงขึ้นไปอีก จนเขากลัวเจ้าหล่อนจะคอเคล็ด
ชายหนุ่มหัวเราะหึในลำคอ อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างประหลาด ดูเหมือนการถูกบิดาบังคับให้มาทำงานจะไม่แย่จนเกินไป เมื่อเจอของสวย ๆ งาม ๆ ถูกใจตั้งแต่วันแรกเช่นนี้
สุริยะไม่เดือดร้อนที่หญิงสาวเมินมองไปจากเขา ออกจะถูกใจเสียด้วยซ้ำเพราะนั่นหมายความว่าเขาจะมองหล่อนได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ
ชายหนุ่มมองปลายคางที่เชิดขึ้นนั้นด้วยความรู้สึกยุกยิกในหัวใจ เขาลากสายตาผ่านลำคอระหง หล่อนสวมสร้อยทองคำขาวเส้นเล็ก จี้พลอยสีชมพูรูปหยดน้ำวางอยู่เหนือขอบเสื้อเกาะอกตัวในเล็กน้อย เสื้อสูทตัวนอกตัดเย็บเข้ารูปอวดเอวคอดสวย กระโปรงทรงสอบแนบไปตามสรีระความยาวพอดีเข่า สุริยะหายใจขัดเมื่อสายตาปะทะกับสะโพกผายกลมกลึง ที่แม้จะอยู่ภายในกระโปรงที่ดูเหมือนจะเรียบร้อยหากเซ็กซี่เหลือใจในสายตาคนมอง ความปรารถนาก่อตัวรวดเร็วอย่างที่เจ้าตัวก็คาดไม่ถึง จินตนาการบรรเจิดไปถึงสะโพกหนั่นแน่นเปลือยเปล่าในมือเขาในขณะที่เจ้าของครวญครางอย่างเร่าร้อน จะให้ความรู้สึกดีแค่ไหนหนอ...
เลือกเวลาหน่อยไอ้น้องชาย! สุริยะเอ็ด ‘น้องชาย’ ที่ตื่นไม่รู้เวล่ำเวลาอยู่ในใจ ชายหนุ่มสูดหายใจลึก พยายามปรามบางอย่างที่เริ่มผงกหัวให้สงบลง แต่ก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน เพราะเมื่อเลื่อนสายตาต่ำลงไป เรียวขางามที่เห็นอยู่ตรงหน้ายิ่งปลุกเร้าสิ่งที่เขาพยายามจะปรามให้สงบให้ตื่นตัวมากยิ่งขึ้น ผู้ชายหลาย ๆ คนอาจจะชอบมองผู้หญิงตรงหน้าอก แต่สำหรับเขา ก้นและขาสวย ๆ นั่น เห็นทีไรเป็นเรื่องทุกที
ลิฟต์หยุดลงก่อนจะถึงชั้นที่เขาต้องการ ชายหนุ่มทั้งเสียดายและโล่งใจในคราวเดียว เมื่อหญิงสาวที่ทำให้เขารู้สึกร้อนเร่าก้าวออกไปพร้อมพนักงานคนอื่นอีกสามสี่คน ชั้นเจ็ด...ชายหนุ่มจดชั้นของอาคารที่หญิงสาวก้าวออกไปไว้ในใจ ขณะมองตามแผ่นหลังระหงตั้งตรง จังหวะก้าวย่างดูมั่นคง แม้จะอยู่บนรองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดที่คะเนด้วยสายตาแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าสามนิ้ว ซึ่งส่งให้ร่างที่สูงอยู่แล้วสูงขึ้นไปอีก หากเดินเคียงกันกับเขา หล่อนคงเตี้ยกว่าเขาไม่เท่าไร ทั้ง ๆ ที่เขาก็ถือว่าค่อนข้างสูงกว่าคนทั่วไป
อยากได้โว้ย... ชายหนุ่มตะโกนก้องอยู่ในใจหลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลงอีกครั้ง กั้นสายตาเขาจากหญิงสาวที่พอใจ ทำให้อะไร ๆ เริ่มสงบลง ชายหนุ่มตั้งใจแน่วแน่ว่าเขาจะต้องตามหาหล่อนให้พบจนได้พูดคุยกันอย่างจริงจังให้ได้ เพราะรู้ใจตนเองดีว่าต้องการหล่อนเพียงใด แม้จะเพิ่งได้พบเพียงแวบเดียวก็ตาม
ชายหนุ่มไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบ แต่ก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เจอคนที่ใช่ ถูกอกถูกใจไปเสียทุกอย่าง และเมื่อเจอแล้วเช่นนี้เขาจะไม่ปล่อยให้หล่อนหลุดมือ!
ตะวันพันดาว บทที่ ๑ (รัก?)แรกพบ
(รัก?)แรกพบ
หญิงสาวร่างระหงในชุดสูทสีเทาที่ก้าวเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้ายก่อนที่ประตูจะปิด เรียกสายตาของใครคนหนึ่งที่ก้าวเข้าลิฟต์ไปก่อนให้เหล่มอง สุริยะขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นหลายคนที่น่าจะเป็นพนักงานของบริษัทเพราะคล้องบัตรพนักงานยกมือไหว้หญิงสาว ซึ่งเจ้าตัวเพียงพยักหน้ารับก่อนจะยืนตรงหน้าเชิด ไม่พูดไม่จากับใคร
ใครวะ! สุริยะถามตนเองในใจ หล่อนควรจะเป็นใครสักคนที่สำคัญในบริษัท ไม่อย่างนั้นพนักงานพวกนี้คงไม่ยกมือไหว้ แต่นั่นไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับเขานัก สิ่งที่สำคัญจนทำให้เขาละสายตาไปไม่ได้คือ...หล่อนสวยมาก!
สายตาคม ‘สแกน’ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ผมสีดำสนิทถูกรัดแน่นเป็นมวยต่ำด้านหลัง เปิดเผยใบหน้าเรียว หน้าผากกลมกลึง คิ้วเรียวโค้งรับกับดวงตากลมโตที่แต้มสีสันโทนสุภาพอย่างประณีต ล้อมกรอบด้วยขนตายาวงอนอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่ ‘แผงกันสาด’ อย่างที่รพัฒน์ลูกพี่ลูกน้องของเขาชอบเรียกขนตาปลอมของสาว ๆ สมัยนี้ หญิงสาวมีจมูกที่โด่งสวย สวยเสียจนเขาไม่แน่ใจว่าพ่อแม่ให้มาหรือหมอจากคลินิกเสริมความงามที่ไหนเนรมิตให้กันแน่ แต่ที่ทำให้เลือดในกายเขาชักจะอุ่นขึ้นคือริมฝีปากอิ่มรูปกระจับซึ่งถูกแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสด ดูร้อนแรงเหลือเกินในสายตาคนแอบมอง
น่าจูบชะมัด...
ราวกับรู้ว่ากำลังถูกมอง หญิงสาวปรายสายตามาทางเขา สุริยะยิ้มให้เมื่อสายตาสบกัน จริง ๆ อยากทำมากกว่านั้น แต่ด้วยสถานะของเขา ณ ที่แห่งนี้ทำให้ทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ รอให้รู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นใครอย่างแน่ชัดเสียก่อนเถอะ
สุริยะไม่ได้รู้ว่ารอยยิ้มที่เขาคิดว่าส่งไปให้อย่างสุภาพนั้น สำหรับคนมองกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่มาพร้อมกับสายตาหื่นกระหาย ใบหน้าสวยที่ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงแล้วสะบัดพรืด หน้าที่เชิดน้อย ๆ นั้นบัดนี้ยิ่งเชิดสูงขึ้นไปอีก จนเขากลัวเจ้าหล่อนจะคอเคล็ด
ชายหนุ่มหัวเราะหึในลำคอ อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างประหลาด ดูเหมือนการถูกบิดาบังคับให้มาทำงานจะไม่แย่จนเกินไป เมื่อเจอของสวย ๆ งาม ๆ ถูกใจตั้งแต่วันแรกเช่นนี้
สุริยะไม่เดือดร้อนที่หญิงสาวเมินมองไปจากเขา ออกจะถูกใจเสียด้วยซ้ำเพราะนั่นหมายความว่าเขาจะมองหล่อนได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ
ชายหนุ่มมองปลายคางที่เชิดขึ้นนั้นด้วยความรู้สึกยุกยิกในหัวใจ เขาลากสายตาผ่านลำคอระหง หล่อนสวมสร้อยทองคำขาวเส้นเล็ก จี้พลอยสีชมพูรูปหยดน้ำวางอยู่เหนือขอบเสื้อเกาะอกตัวในเล็กน้อย เสื้อสูทตัวนอกตัดเย็บเข้ารูปอวดเอวคอดสวย กระโปรงทรงสอบแนบไปตามสรีระความยาวพอดีเข่า สุริยะหายใจขัดเมื่อสายตาปะทะกับสะโพกผายกลมกลึง ที่แม้จะอยู่ภายในกระโปรงที่ดูเหมือนจะเรียบร้อยหากเซ็กซี่เหลือใจในสายตาคนมอง ความปรารถนาก่อตัวรวดเร็วอย่างที่เจ้าตัวก็คาดไม่ถึง จินตนาการบรรเจิดไปถึงสะโพกหนั่นแน่นเปลือยเปล่าในมือเขาในขณะที่เจ้าของครวญครางอย่างเร่าร้อน จะให้ความรู้สึกดีแค่ไหนหนอ...
เลือกเวลาหน่อยไอ้น้องชาย! สุริยะเอ็ด ‘น้องชาย’ ที่ตื่นไม่รู้เวล่ำเวลาอยู่ในใจ ชายหนุ่มสูดหายใจลึก พยายามปรามบางอย่างที่เริ่มผงกหัวให้สงบลง แต่ก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน เพราะเมื่อเลื่อนสายตาต่ำลงไป เรียวขางามที่เห็นอยู่ตรงหน้ายิ่งปลุกเร้าสิ่งที่เขาพยายามจะปรามให้สงบให้ตื่นตัวมากยิ่งขึ้น ผู้ชายหลาย ๆ คนอาจจะชอบมองผู้หญิงตรงหน้าอก แต่สำหรับเขา ก้นและขาสวย ๆ นั่น เห็นทีไรเป็นเรื่องทุกที
ลิฟต์หยุดลงก่อนจะถึงชั้นที่เขาต้องการ ชายหนุ่มทั้งเสียดายและโล่งใจในคราวเดียว เมื่อหญิงสาวที่ทำให้เขารู้สึกร้อนเร่าก้าวออกไปพร้อมพนักงานคนอื่นอีกสามสี่คน ชั้นเจ็ด...ชายหนุ่มจดชั้นของอาคารที่หญิงสาวก้าวออกไปไว้ในใจ ขณะมองตามแผ่นหลังระหงตั้งตรง จังหวะก้าวย่างดูมั่นคง แม้จะอยู่บนรองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดที่คะเนด้วยสายตาแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าสามนิ้ว ซึ่งส่งให้ร่างที่สูงอยู่แล้วสูงขึ้นไปอีก หากเดินเคียงกันกับเขา หล่อนคงเตี้ยกว่าเขาไม่เท่าไร ทั้ง ๆ ที่เขาก็ถือว่าค่อนข้างสูงกว่าคนทั่วไป
อยากได้โว้ย... ชายหนุ่มตะโกนก้องอยู่ในใจหลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลงอีกครั้ง กั้นสายตาเขาจากหญิงสาวที่พอใจ ทำให้อะไร ๆ เริ่มสงบลง ชายหนุ่มตั้งใจแน่วแน่ว่าเขาจะต้องตามหาหล่อนให้พบจนได้พูดคุยกันอย่างจริงจังให้ได้ เพราะรู้ใจตนเองดีว่าต้องการหล่อนเพียงใด แม้จะเพิ่งได้พบเพียงแวบเดียวก็ตาม
ชายหนุ่มไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบ แต่ก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เจอคนที่ใช่ ถูกอกถูกใจไปเสียทุกอย่าง และเมื่อเจอแล้วเช่นนี้เขาจะไม่ปล่อยให้หล่อนหลุดมือ!