โลกนี้ ไม่มี สิ่งแน่นอน
เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว ร้าวใจสั่น
เดี๋ยวสวรรค์ เดี๋ยวนรก ตกโลกันตร์
อย่าไปมั่น หมายไว้ อะไรเลย

แน่นอน นั่นคือ ต้องนอนแน่
แน่แท้ ทิ้งความดี ให้เอื้อนเอ่ย
หรืออาจทิ้ง ความชั่ว ที่เคยๆ
โลกจะเอ่ย ยามร้อน ตะกอนไฟ

จากไป เขาอาจ จะคิดถึง
หรือรุมทึ้ง ความชั่ว อันยิ่งใหญ่
มรดก เราอาจ ยกให้ใคร
แต่กรรมไซร้ มรดก ตกเราเอง

ความตาย ใช่สุดท้าย ของชีวิต
เดินไปตาม กรรมลิขิต อันตรงเผง
โลกหลัง ความตาย คล้ายเบทเพลง
จะบอกเอง ทำนองไหน ให้คนฟัง