ในวันที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยกับความรู้สึกทีอ้างว้างโดดเดี่ยว แต่มันก้อดีอย่างหนึ่งที่ทำให้เราได่อยู่กับตัวเองมากขึ้น ทำให้เรารู้ว่า เราเป็นใคร มาจากไหน  มีตัวตนเป็นยังงัย ความรู้สึกเป็นยังงัยบ้าง อยากจะทำอะไร หรือไม่อยากทำอะไรต่อ มีเป้าหมายในชีวิตแล้วหรือยัง   ณ จุดนี้ เราต้องการอะไรจากคนรอบข้าง เพื่อนๆ หรือสังคมที่เราอยู่ ความรัก ความสนใจ หรือต้องการเรียกร้องให้ตัวเองโดดเด่น  ผมว่าผมก้อเป็นคนธรรมดาทั่วไปเหมือนคนอื่นๆที่วันนึงอาจมีหลายอารมณ์ วันเดียวกันอาจมีทั้งความสุข ความทุก เครียด ร้องไห้ มีเรื่องไม่สบายใจ ก็ได้ เวลาใครมีปัญหาอะไร หรือเรื่องไม่สบายใจอะไร ถ้าใครมาปรึกษาผม ผมก้อให้คำปรึกษาอย่างดี ให้กำลังใจ แต่มันกลับตรงกันข้ามกับเวลาที่ผมมีปัญหา หรือเรื่องไม่สบายใจ ผมกลับไม่มีใครให้ปรึกษาหรือให้กำลังใจเรยย เวลาที่มีปัญหาหรือรู้สึกแย่แทบทุกครั้งก้อเป็นแบบนี้เรื่อยๆ ซึ่งผมจะแก้ปัญหาเองโดยลำพังตลอด จนมันทำให้ผมรู้สึกเป็นคนที่เข้มเเข็ง   ซึ่งวิธีที่ผมเลือกที่จะแก้ปัญหาต่างๆหรือความรู้สึกที่แย่ๆในชีวิตนั้น คือ การอยู่คนเดียวแล้วพิจารณาว่าเราจะรับมือกับมันได้ไหม ถ้ารับไม่ได้ก้อร้องไห้ออกมาซึ่งมันอาจจะเป็นวิธีเดียวที่ดีที่สุดที่ผมทำได้ แล้วก้อปล่อยมันไป หรืออีกวิธีที่ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้าง. นั่นก้อคือเขียนกระทู้ เพื่อระบายความรู้สึก เพราะผมว่ามันดีกว่าระบายให้คนรอบข้างฟัง ซึ่งเราไม่มั่นใจเรยว่าสิ่งที่เราพูด หรือ ระบายไปนั้น คนที่รับฟังจะคิดยังงัยกัน ผมเรยเลือกที่จะระบายความรู้สึกผ่านตัวอักษรดีกว่า เพราะคนที่จะรับฟังเรา เขาก้อไม่ได้เป็นเรา ไม่มีวันได้เข้าใจในสิ่งที่เรารู้สึกหรอกก ซึ่งการเป็นคนที่ไม่มีทางเลือกในการแก้ไขปัญหา ความรู้สึกแย่ๆ มันอาจจะทางเลือกในการอยู่คนเดียวโดยไม่ต้องการคนอื่นเรยก้อได้
            (. การไม่เลือกถือเป็นการเลือกอย่างหนึ่งแต่การไม่มีทางเลือกไม่ถือว่าเป็นการไม่เลือก.)