เป็นคนที่ไม่ค่อยเมคเฟรนกับใครค่ะ แต่ก็คิดว่าตัวเองก็เป็นคนเฟรนลี่ระดับนึง คบเพื่อนอยู่ไม่กี่คน บางทีก็เป็นคนพูดมากดูคุยแต่อะไรปัญญาอ่อนหรือไร้สาระบ้าง บางทีก็ไม่พูดไม่คุยเลย เพื่อนๆชอบบอกว่าเราเป็นคนเงียบๆ เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องของตัวเอง หรือแสดงความคิดเห็นของตัวเองสักเท่าไหร่ เราก็คิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้นจริงๆ
ในใจลึกๆของเรา เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินในกลุ่มเพื่อนๆ บวกกับการที่เราเป็นคนคิดมาก นี่ก็เลยยิ่งคิดไปเรื่อยเลยเรื่องแย่ๆต่างๆนาๆ บางทีน้อยใจอะไรก็ไม่พูด ถึงจะมีเพื่อนๆอยู่รอบตัวแต่เราก็ยังมีกำแพงขังตัวเองไว้ เพื่อนก็เข้าถึงไม่ได้ เราไม่ค่อยอยากคุยเรื่องส่วนตัว หรือระบายปัญหาต่างๆของตัวเอง เพราะเกรงใจไม่อยากให้เพื่อนมารับรู้เรื่องแย่ๆหรือปัญหาของเราด้วย หรือแม้แต่เรื่องทั่วๆไปก็ตาม แต่เรากลับคาดหวังว่าจะมีคนเข้าใจในตัวเราซะงั้น ในระหว่างที่เพื่อนคุยกันสนุก เราก็ทำได้แค่นั่งเงียบๆ ทั้งๆที่อยากคุยแต่ไม่รู้จะพูดอะไรดี ไม่มีไอเดียอะไรในหัวเลย ชอบเหม่อลอยอยู่ตลอด ทำให้เรารู้สึกตัวคนเดียว เหงาเศร้าไปหมด แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง เพราะเราก็ไม่อยากรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่แบบนี้แล้ว แต่ก็ยังหวงพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองอยู่
หรือจริงๆแล้วคนแบบเราสมควรอยู่คนเดียวรึเปล่า แต่ก็อยากมีเพื่อนนะ บางทีก็คิดอยากเป็นคนเข้าถึงง่าย อยากมีเพื่อนเยอะๆเหมือนกัน😞