เรื่องราวดำเนินไปตามวิถีชีวิตปกติของผม จนกระทั่งวันนึงเพื่อนชวนไปเที่ยวโดยบอกว่า ชวนรุ่นน้องที่คณะฯไปด้วย ผมก็คิดแค่ว่าไปเที่ยวกับเพื่อน... ก็เริ่มออกเดินทาง จนกระทั่งไปถึงจุดนัดหมายที่เพื่อนนัดเจอกะน้อง ... ทันทีที่เห็นกลุ่มน้อง น้องคนนึงสะดุดตามากน่ารักจริงๆ ... (และเมื่อเพื่อนที่นัดกันไว้ ที่สถานีขนส่งมาเจอ ก็ได้ลงความเห็นในแบบเดียวกัน 555 )(ที่ไปคือไปเที่ยวต่างจังหวัดครับ มีเวลาสองสามวันในการซึมซับความน่ารักของน้อง555) แล้วตอนแรก ก็ไม่ได้คิดอะไร เป็นธรรมดาของมนุษย์เราที่เจอใครน่ารักหรือดูดีก็มักชอบ ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ด้วย สภาพแวดล้อมต่างๆ ทำให้คิดได้ว่า ไม่ควรคิดต่อจะเจ็บป่าวๆ เสียใจป่าวๆ ... แต่มันก็มีช่วงเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้เผลอคิดไปเอง เข้าข้างตัวเอง...หลังจากจบทริปเราต่างก็สรุปว่ามีความผิดพลาดเนื่องจากการไม่วางแผนต่างๆเกิดขึ้นทำให้ไม่บรรลุต่อวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวในครั้งนี้ก็ตาม(แต่ผมก็ได้ให้ข้อสรุปของทริปนี้ว่าไม่สนุกดังที่หวัง...แต่มันฟินนมาก) แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมก็ยังคงติดตามน้องผ่านทางโซเชียลต่าง และมีโอกาสได้เจอบ้าง แต่ไม่ค่อยได้คุยอะไร เพราะไม่กล้าคุย ไม่รู้จะคุยไรกับน้อง ...
ใครก็คงเคยได้ยินดวงตาเป็นหน้าต่างของความรู้สึก .. เมื่อผมยังคงชอบน้องอยู่ แม้วันนี้จะผ่านวันที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ก็เป็นปีแล้ว ... ในหลายๆครั้งที่ผมพยายามจะมองเข้าไปในตาน้อง แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าน้องได้มองเราไหม แต่ผมเองก็เคยได้สบตาน้องหลายๆครั้งเหมือนกัน แม้เป็นช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที แต่มันทำให้ใจของผมเต้นแรงไปเป็นนาทีๆเลยทีเดียว..
จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังคงสงสัยว่าน้องชอบแบบไหนกันแน่ ... หลายครั้งๆที่ตัดสินใจอยากบอกน้องว่าพี่ชอบมาก 555 ... แต่ความกลัวหลายๆอย่าง และความไม่กล้า ก็เอาชนะความกล้าที่ได้รวบรวมมาทุกทีเลย.... สรุปตอนนี้ผมจะทำไงดี ?? (ส่วนตัวไม่ได้เปิดเผยบอกใครว่าตัวเองเป็นแบบนี้ ... สุดท้ายไม่ได้หวังอะไรจากการตั้งกระทู้นี้ ...แต่แน่นอนอยากได้คำแนะนำดีๆที่จะเอาไปใช้ได้จริงๆ 555 ... อย่างน้อยก็ได้ระบายความรู้สึกผ่านตัวหนังสือเหล่านี้ออกไป  )