ในชีวิตฉันตอนนี้ มันว่างเปล่าเหลือเกิน ฉันรู้สึกว่าตัวเองไร้คุณค่า ไม่มีความหมายอะไรทั้งสิ้น มันมีแต่ความว่างเปล่า เฉยๆไปแล้ว ฉันเพิ่งได้ทำงานครั้งที่2 ก็ไม่ผ่านโปร เจ้านายหาว่าฉันโง่ และฉันก็โง่จริงๆ ฉันแตกต่างจากคนอื่น ความจริงแล้ว ฉันไม่น่ามีชีวิตรอดด้วยซ้ำ หากฉันตื่นมาแล้วต้องรู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนโง่ เมื่อก่อน ฉันเคยเก่ง ฉันเคยฉลาด ฉันมีความมั่นใจ แต่หลังชีวิตอุบัติเหตุในครั้งนั้น ชีวิตฉันก็แย่ลง แย่ลงเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันแน่
แม่ฉัน เอาแต่ด่าฉันทุกวัน ท่านบอกว่าท่านสอน แต่คำสอนนั้น เป็นคำที่ประกอบไปด้วยคำพูดจาประชดประชัน อีกทั้งยังมีธรรมมะที่จอมปลอม ดูบทสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมมะ แต่ไม่เห็นเคยนำมาปรับใช้เลย จอมปลอมทั้งสิ้น หลอกตัวเองมาหลายปี
ท่านบอกฉันว่า ฉันเป็นคนที่ทำให้ท่านเสียใจเสมอ แถมตอนนี้ส่งฉันเรียนจนจบ ยังต้องมาเลี้ยงฉันอีก เพราะฉันไม่มีงานทำ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พยายาม ฉันพยายามแล้ว ฉันพยายามอ่านหนังสือเป็นเดือนๆเพื่อที่จะสอบเข้าทำงาน แต่ก็สอบไม่ติด เพราะฉันมันโง่ แต่ฉันก็ไม่อยากทำงานเอกชนต่อไปอีกแล้ว ฉันได้รับแรงกระแทกจากเจ้านายที่บริษัทเก่าเยอะเหลือเกิน มันเจ็บมาก
แล้วฉันจะทำงานต่อไปได้อย่างไร ในเมื่อที่แรก ฉันก็ทำงานผิดพลาด จนความมั่นใจลดลง พอทำงานที่ที่2 ฉันก็ทำงานไม่ได้ ทั้งๆที่มันเป็นงานง่ายๆ ฉันสื่อสารกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง พูดไม่รู้เรื่อง ขี้ลืม แล้วต่อไป ฉันจะทำอะไรได้อีก ฉันทนรับกับคำด่าไม่ได้อีกแล้ว ฉันโดนด่ามาตลอด ตั้งแต่หลังอุบัติเหตุครั้งนั้น สมองฉันพังทลาย ทำไมฉันถึงมีชีวิตรอด ถ้าฉันรู้ว่าชีวิตหลังจากนี้มันมีแต่ความทุกข์ เจอแต่คนด่าฉัน ฉันควรตายไปมากกว่า นี่มันก็ผ่านมา8ปีแล้ว ทำไมสมองฉันไม่ได้ดีขึ้นเลย
และแม่เคยบอกว่า ท่านอยากหนีไปจากชีวิตฉัน ท่านก็ไม่ได้ต้องการฉันเหมือนกัน ฉันรู้ว่านั่นคือคำพูดในอารมณ์โกรธของท่าน จริงๆแล้ว แม่รักฉันมาก แต่ฉันทนตัวเองไม่ได้ที่ต้องทำให้ท่านเสียใจ แม่ลำบากมาเยอะ ยังต้องลำบากเพราะฉันอีกฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลย อยู่ไปก็รกโลก ฉันเบื่อ ที่ต้องทนกับตัวเองแบบนี้ อยากให้แม่ลงมือฆ่าฉันสักที เวลาทะเลาะกัน ฉันบอกแม่ว่า ถ้าแม่เสียใจเพราะฉัน ก็ให้แม่ฆ่าฉันเถอะ แต่แม่ก็ยิ่งร้องหนัก
ฉันอยากตายเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกลัว กลัวว่าการฆ่าตัวตาย มันคือบาป กลัวเวรกรรม แต่ฉันมันสมควรที่จะตายจริงๆ. ฉันสมควรตายได้แล้ว ขอให้มีอะไรมาฆ่าฉันที
ชีวิตที่ว่างเปล่าจนอยากตาย
แม่ฉัน เอาแต่ด่าฉันทุกวัน ท่านบอกว่าท่านสอน แต่คำสอนนั้น เป็นคำที่ประกอบไปด้วยคำพูดจาประชดประชัน อีกทั้งยังมีธรรมมะที่จอมปลอม ดูบทสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมมะ แต่ไม่เห็นเคยนำมาปรับใช้เลย จอมปลอมทั้งสิ้น หลอกตัวเองมาหลายปี
ท่านบอกฉันว่า ฉันเป็นคนที่ทำให้ท่านเสียใจเสมอ แถมตอนนี้ส่งฉันเรียนจนจบ ยังต้องมาเลี้ยงฉันอีก เพราะฉันไม่มีงานทำ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พยายาม ฉันพยายามแล้ว ฉันพยายามอ่านหนังสือเป็นเดือนๆเพื่อที่จะสอบเข้าทำงาน แต่ก็สอบไม่ติด เพราะฉันมันโง่ แต่ฉันก็ไม่อยากทำงานเอกชนต่อไปอีกแล้ว ฉันได้รับแรงกระแทกจากเจ้านายที่บริษัทเก่าเยอะเหลือเกิน มันเจ็บมาก
แล้วฉันจะทำงานต่อไปได้อย่างไร ในเมื่อที่แรก ฉันก็ทำงานผิดพลาด จนความมั่นใจลดลง พอทำงานที่ที่2 ฉันก็ทำงานไม่ได้ ทั้งๆที่มันเป็นงานง่ายๆ ฉันสื่อสารกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง พูดไม่รู้เรื่อง ขี้ลืม แล้วต่อไป ฉันจะทำอะไรได้อีก ฉันทนรับกับคำด่าไม่ได้อีกแล้ว ฉันโดนด่ามาตลอด ตั้งแต่หลังอุบัติเหตุครั้งนั้น สมองฉันพังทลาย ทำไมฉันถึงมีชีวิตรอด ถ้าฉันรู้ว่าชีวิตหลังจากนี้มันมีแต่ความทุกข์ เจอแต่คนด่าฉัน ฉันควรตายไปมากกว่า นี่มันก็ผ่านมา8ปีแล้ว ทำไมสมองฉันไม่ได้ดีขึ้นเลย
และแม่เคยบอกว่า ท่านอยากหนีไปจากชีวิตฉัน ท่านก็ไม่ได้ต้องการฉันเหมือนกัน ฉันรู้ว่านั่นคือคำพูดในอารมณ์โกรธของท่าน จริงๆแล้ว แม่รักฉันมาก แต่ฉันทนตัวเองไม่ได้ที่ต้องทำให้ท่านเสียใจ แม่ลำบากมาเยอะ ยังต้องลำบากเพราะฉันอีกฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลย อยู่ไปก็รกโลก ฉันเบื่อ ที่ต้องทนกับตัวเองแบบนี้ อยากให้แม่ลงมือฆ่าฉันสักที เวลาทะเลาะกัน ฉันบอกแม่ว่า ถ้าแม่เสียใจเพราะฉัน ก็ให้แม่ฆ่าฉันเถอะ แต่แม่ก็ยิ่งร้องหนัก
ฉันอยากตายเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกลัว กลัวว่าการฆ่าตัวตาย มันคือบาป กลัวเวรกรรม แต่ฉันมันสมควรที่จะตายจริงๆ. ฉันสมควรตายได้แล้ว ขอให้มีอะไรมาฆ่าฉันที