สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆ
*จะอธิบายค่อนข้างยาว แต่จะทำให้อ่านได้ง่าย ในใจความสำคัญนะคะ
ขอให้พี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิปที่เข้ามาตอบกระทู้นี้ ถือเป็นการทำทานทางความคิดให้หนูนะคะ
ตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัย กำลังจะจบในปีนี้แล้วค่ะ
ตั้งแต่สมัยเรียนที่โรงเรียนจะเป็นคนที่ไม่ได้มีเพื่อนเยอะ เรามักให้คนอื่นเต็มร้อย แต่รู้สึกไม่เคยได้รับกลับมาเกินกว่าห้าสิบเลยด้วยซ้ำ
ขอแบ่งเป็นเรื่องๆไปนะคะ กับสิ่งที่ทำให้ทุกวันนี้เป็นปมในใจ นึกถึงทีไรก็อยากร้องไห้ค่ะ
1. กลุ่มเพื่อนสมัยอยู่โรงเรียน
เรามีเพื่อนสนิททั้งหมดสองกลุ่มค่ะ แตในแต่ละกลุ่มเราจะสนิทกับแค่คนถึงสองคนเท่านั้น ไม่สนิทใจกับคนอื่นๆ
ทำให้พอมีอะไรรู้สึกเป็นส่วนเกิน กลุ่มหนึ่งอยู่ห้องเดียวกับเรา และอีกกลุ่มหนึ่งอยู่อีกห้องหนึ่งค่ะ ทำให้เวลาไปกับกลุ่มที่อยู่อีกห้อง
ไม่รู้สึกสนิทใจเลย เพราะเค้าสนิทกันเรียนมาด้วยกัน ไม่ได้มาเจอแค่ตอนพักเที่ยงแบบเรา ส่วนกลุ่มในห้องเรียน เรามีความรู้สึกว่า
ขอแค่ให้มีกลุ่มให้เราอยู่ด้วยก็สบายใจแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างงั้น เพราะรู้สึกเป็นตัวแปลกปลอมตลอดเวลา เวลามีนัดอะไรกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่ง
จะไม่นึกถึงเราเลยค่ะ รู้สึกแย่มากๆ จนถึงตอนนี้เรียนมหาลัยแล้วก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่
2. เพื่อนในกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่ง
มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มนี้ หวงเพื่อนของเค้าที่มาสนิทกับเรามากกว่าในตอนนั้นค่ะ ทำให้ไม่รุ้เลยว่าต้องทำตัวยังไง เราก็ไม่ได้ไปทำอะไรเค้า
แต่เหมือนเค้าจะดูมีความสุขมากค่ะในการได้ไปเที่ยวโดยที่ไม่มีเรา และการที่มีรูปถ่ายที่ไม่มีเราค่ะ คือไม่รู้จะต้องคิดยังไงให้หายเครียดสักที
รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่ได้ทำไรเค้าก่อน แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้
3. เพื่อนสนิทที่สุด รู้จักกันตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียน
เพื่อนคนนี้เรารักเค้ามากๆค่ะ เป็นห่วงมาก เวลามีเรื่องอะไรเราจะยื่นมือเข้าไปช่วยเสมอ แม้บางทีเค้าไม่คิดจะเล่าให้เราฟังด้วยซ้ำ
แต่คนอื่นกลับรู้หมดแล้ว เวลาตอบไลน์ก็เหมือนต้องพยายามมาตอบ เวลาชวนไปเที่ยวมีเราฝ่ายเดียวที่กระตือรือร้นที่จะอยากเจอ
เวลาเจอแล้วก็ทำตัวไม่เป็นธรรมชาติเลยค่ะ เราอยากให้เพื่อนแฮปปี้แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างนั้นมั้ย เราไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้จริงๆ
เพื่อนคนนี้อยู่ในกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่งค่ะ รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ได้ใส่ใจเราขนาดนั้น แต่เราก็ยังแคร์เค้ามากอยู่ดี ล่าสุดเห็นเค้าไปโพสในรูปเพื่อนเค้าในกลุ่ม
ว่าคิดถึง คือมันจุกแน่นอกมากค่ะ คือเค้าไม่เคยพูดกับเราเลย เราควรพอแล้วใช่มั้ยคะ มันปวดใจมากเลยค่ะ
4. เพื่อนที่คิดว่าสนิททุกคน
เพื่อนเราประมาณ 8 ใน สิบ จะไม่ค่อยติดต่อโซเชียลกับเราเลยค่ะ คือจะหายไปเลยเป็นส่วนมาก
ทำให้รุ้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีเจอเพื่อนตลอดเวลา คุยโทรศัพท์กัน ไม่เหมือนเราที่ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงง คนที่คิดว่าสนิทแต่กลับไม่สนิท
มันเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจจริงๆนะคะ บ้างก็พูดจาร้ายๆกับเรา หลายๆอย่างค่ะ
5. การที่มีคนหมั่นไส้ ไม่ชอบเรา โดยที่ยังไม่รู้สาเหตุ
เราจะเกร็งมากเลยค่ะเวลาเจอเพื่อนแบบนี้ บอกด้วยความจริงใจว่ากังวลถึงเค้ามากกว่า ว่าเค้าจะอึดอัดไม่สบายใจแต่ลืมไปว่าเราเองเนี่ยแหละ
ที่เจ็บปวดที่สุดที่คิดแบบนั้น
หนูควรจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุขคะ เร็วๆนี้จะมีงานจบการศึกษาก็กังวลไปอีกว่าเพื่อนน้อย ไม่มีเพื่อนมาเยอะๆแบบคนอื่นเค้า
ชีวิตยึดติดกับคำว่าเพื่อนมากเกินไป ช่วยแนะวิธีคิดด้วยค่ะ
*จะอธิบายค่อนข้างยาว แต่จะทำให้อ่านได้ง่าย ในใจความสำคัญนะคะ
ขอให้พี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิปที่เข้ามาตอบกระทู้นี้ ถือเป็นการทำทานทางความคิดให้หนูนะคะ
ตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัย กำลังจะจบในปีนี้แล้วค่ะ
ตั้งแต่สมัยเรียนที่โรงเรียนจะเป็นคนที่ไม่ได้มีเพื่อนเยอะ เรามักให้คนอื่นเต็มร้อย แต่รู้สึกไม่เคยได้รับกลับมาเกินกว่าห้าสิบเลยด้วยซ้ำ
ขอแบ่งเป็นเรื่องๆไปนะคะ กับสิ่งที่ทำให้ทุกวันนี้เป็นปมในใจ นึกถึงทีไรก็อยากร้องไห้ค่ะ
1. กลุ่มเพื่อนสมัยอยู่โรงเรียน
เรามีเพื่อนสนิททั้งหมดสองกลุ่มค่ะ แตในแต่ละกลุ่มเราจะสนิทกับแค่คนถึงสองคนเท่านั้น ไม่สนิทใจกับคนอื่นๆ
ทำให้พอมีอะไรรู้สึกเป็นส่วนเกิน กลุ่มหนึ่งอยู่ห้องเดียวกับเรา และอีกกลุ่มหนึ่งอยู่อีกห้องหนึ่งค่ะ ทำให้เวลาไปกับกลุ่มที่อยู่อีกห้อง
ไม่รู้สึกสนิทใจเลย เพราะเค้าสนิทกันเรียนมาด้วยกัน ไม่ได้มาเจอแค่ตอนพักเที่ยงแบบเรา ส่วนกลุ่มในห้องเรียน เรามีความรู้สึกว่า
ขอแค่ให้มีกลุ่มให้เราอยู่ด้วยก็สบายใจแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างงั้น เพราะรู้สึกเป็นตัวแปลกปลอมตลอดเวลา เวลามีนัดอะไรกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่ง
จะไม่นึกถึงเราเลยค่ะ รู้สึกแย่มากๆ จนถึงตอนนี้เรียนมหาลัยแล้วก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่
2. เพื่อนในกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่ง
มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มนี้ หวงเพื่อนของเค้าที่มาสนิทกับเรามากกว่าในตอนนั้นค่ะ ทำให้ไม่รุ้เลยว่าต้องทำตัวยังไง เราก็ไม่ได้ไปทำอะไรเค้า
แต่เหมือนเค้าจะดูมีความสุขมากค่ะในการได้ไปเที่ยวโดยที่ไม่มีเรา และการที่มีรูปถ่ายที่ไม่มีเราค่ะ คือไม่รู้จะต้องคิดยังไงให้หายเครียดสักที
รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่ได้ทำไรเค้าก่อน แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้
3. เพื่อนสนิทที่สุด รู้จักกันตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียน
เพื่อนคนนี้เรารักเค้ามากๆค่ะ เป็นห่วงมาก เวลามีเรื่องอะไรเราจะยื่นมือเข้าไปช่วยเสมอ แม้บางทีเค้าไม่คิดจะเล่าให้เราฟังด้วยซ้ำ
แต่คนอื่นกลับรู้หมดแล้ว เวลาตอบไลน์ก็เหมือนต้องพยายามมาตอบ เวลาชวนไปเที่ยวมีเราฝ่ายเดียวที่กระตือรือร้นที่จะอยากเจอ
เวลาเจอแล้วก็ทำตัวไม่เป็นธรรมชาติเลยค่ะ เราอยากให้เพื่อนแฮปปี้แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างนั้นมั้ย เราไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้จริงๆ
เพื่อนคนนี้อยู่ในกลุ่มที่อยู่อีกห้องหนึ่งค่ะ รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ได้ใส่ใจเราขนาดนั้น แต่เราก็ยังแคร์เค้ามากอยู่ดี ล่าสุดเห็นเค้าไปโพสในรูปเพื่อนเค้าในกลุ่ม
ว่าคิดถึง คือมันจุกแน่นอกมากค่ะ คือเค้าไม่เคยพูดกับเราเลย เราควรพอแล้วใช่มั้ยคะ มันปวดใจมากเลยค่ะ
4. เพื่อนที่คิดว่าสนิททุกคน
เพื่อนเราประมาณ 8 ใน สิบ จะไม่ค่อยติดต่อโซเชียลกับเราเลยค่ะ คือจะหายไปเลยเป็นส่วนมาก
ทำให้รุ้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีเจอเพื่อนตลอดเวลา คุยโทรศัพท์กัน ไม่เหมือนเราที่ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงง คนที่คิดว่าสนิทแต่กลับไม่สนิท
มันเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจจริงๆนะคะ บ้างก็พูดจาร้ายๆกับเรา หลายๆอย่างค่ะ
5. การที่มีคนหมั่นไส้ ไม่ชอบเรา โดยที่ยังไม่รู้สาเหตุ
เราจะเกร็งมากเลยค่ะเวลาเจอเพื่อนแบบนี้ บอกด้วยความจริงใจว่ากังวลถึงเค้ามากกว่า ว่าเค้าจะอึดอัดไม่สบายใจแต่ลืมไปว่าเราเองเนี่ยแหละ
ที่เจ็บปวดที่สุดที่คิดแบบนั้น
หนูควรจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุขคะ เร็วๆนี้จะมีงานจบการศึกษาก็กังวลไปอีกว่าเพื่อนน้อย ไม่มีเพื่อนมาเยอะๆแบบคนอื่นเค้า