สวัสดีค่ะ คืออยู่ในช่วงเพิ่งจบมหาลัย กำลังจะต้องย้ายจากหอพักกลับมาอยู่บ้าน แยกย้ายกับเพื่อนๆที่มอ ต่างคนต่างไป 
ซึ่งที่ผ่านมาชีวิตมหาลัยเป็นชีวิตที่เราเอนจอยกับมันมากๆ สนุกมากๆที่ได้อยู่ตรงนี้ ได้เจอเพื่อนมากมาย  ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง สนุกมากๆจริงๆค่ะ เสียดาย มาเรียนจบในยุคโควิด กินช่วงเวลาปี4ไปทั้งปี ยังไม่ได้เก็บเกี่ยวความรู้สึกและช่วงเวลาตรงนี้เลยค่ะ เลยรู้สึกแย่ว่าเรากำลังจะต้องจากที่ๆนี้ไปแบบเงียบๆเหงาๆ กำลังจะต้องออกจากเซฟโซนของเรากลับไปอยู่บ้านที่ไม่ได้เป็นเซฟโซนของเราเลย
ต้องไปเริ่มชีวิตทำงานประจำต้นเดือนหน้า (พอดีเราได้งานทำก่อนรับปริญญาค่ะ เรียนจบปุ้บได้งานเลย เลยตั้งตัวไม่ค่อยทันค่ะ) แต่เรายังติดกับช่วงเวลาดีๆของมหาลัยอยู่เลยค่ะ ทำใจไม่ได้ที่จะต้องย้ายออกจากหอ บอกลาเพื่อนๆ จัดการกับความรู้สึกแย่ตรงนี้ยังไงดีคะ
(แต่ก็ยังมีเพื่อนคนอื่นๆหลายคนที่ได้เจอกันอยู่ค่ะ เพราะเพื่อนๆบางคนทำงานด้วยกัน อิจฉาเพื่อนมากเลยยที่ยังได้ทำงานด้วยกันอยู่T^Tเราดันมาได้งานอีกแบบ)
เข้าใจเรื่องที่ว่าสุดท้ายเราทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปมีชีวิตของตัวเอง เข้าใจแต่แค่ยังทำใจไม่ค่อยได้เฉยๆค่ะ ปลอบใจตัวเองด้วยการคิดว่าอีก10ปีข้างหน้า มองกลับมาไม่ควรเสียใจเรื่องที่ต้องแยกย้ายค่ะ เพราะเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องจากลาอะไรซักอย่างเพื่อไปเริ่มต้นอะไรอีกอย่างตามกาลเวลา แต่แค่รู้สึกแย่เฉยๆค่ะ มีใครเคยเป็นแบบนี้ตอนเพิ่งเรียนจบมั้ยคะ555555555555

อีกสองวันต้องย้ายข้าวของกลับบ้านเตรียมตัวทำงานแล้ว
นี่เรานอนเศร้ามาหลายวันไม่หายซักทีค่ะ ฮือออออออ