อยู่ ด้วย กัน วัน คุ้น เคย มิ เผย บอก
ใจ ซ้อน ซอก ความ คุ้น ชิน จินต์ ผลัก ไส
ละ ลาง เลือน แจ่ม ชัด ประ หวัด ใจ
ห้วง หทัย  อล วน  สับ สน ความ

เจอ ทุก ครา มา พบ ประ สบ เจ้า
หลาย เรื่อง ราว เมิน ไป มิ ไหว หวาม
วัน นี้ ห่าง ร้าง ไกล ใจ เฝ้า ตาม
ร้อย คำ ถาม ยาม ไกล ใจ ที่ เปรย

คน เคย ใกล้ ห่าง ไป ใจ รู้ ค่า
พอ ล้าง ลา รัก เกิด จึง เปิด เผย
กว่า จะ รู้ รัก เขา เข้า แล้ว เอย
ที่ ชา เฉย จึง ต้อง หมอง ตรอง เรื่อย ไป

เหงา หัว ใจ วัน ไกล ใน ฟ้า หม่น
เพียง หนึ่ง คน ไม่ รู้ ตัว กลัว หวั่น ไหว
กลับ มา รับ รัก กัน ปัน หัว ใจ
ขาด เธอ ไป ฤทัย คว้าง อย่าง เลื่อน ลอย...

    
     เพ็ญพิชญา