ไปอยู่กับลุงเถอะ

                           นี่เป็นกระทู้แรกเลยเราอะนะ เรากลัวผีแต่ชอบอ่านเรื่องหลอนๆในพันทิปเลยอยากเล่าของตัวเองบ้าง ลงทุนขุดบัญชีพันทิปที่ลืมไปแล้วว่าเคยมีมาตั้งกระทู้เลยทีเดียวเชียว คือเป็นเรื่องหลอนของเราตั้งแต่เกิดมาเลยล่ะ เล่าไม่ค่อยเก่งก็ขอโทษด้วย5555 เราเนี่ยก็พอมีเซ้นต์บ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอจังๆกับตัวหรอกแค่แบบรู้สึกอึดอัด วูบวาบที่หลัง ขนลุกอะไรประมาณนี้ แต่ที่มีเซ้นต์แรงมากกับเรื่องศาลพระภูมิ เวลาไปไหนมาไหนจะเห็นตลอดคือมีเหตุให้ต้องมองไปทางนั้นอะ บ่อยมากที่นั่งรถแล้วหลับ อยู่ๆสะดุ้งตื่นละมองออกไปนอกรถนี่เจอศาลประเด็นคือมันไม่ได้เป็นครั้งเดียวไงคือทุกครั้ง บางครั้งนั่งรถละได้ยินเสียงคนเรียกก็หันไปก็เจอ อารัมภบทมายาววววว แค่อยากบอกว่าพอมีเซ้นต์บ้างก็แค่นั้น5555555

                            เข้าเรื่องเลย บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ ยายเรามีลูกหลายคนคือเกือบโหลแล้วลูกสาวคนโตคือป้าเราเนี่ยสามีแกไม่ค่อยถูกกับยายเพราะเรื่องที่นาที่แบ่งให้(แทนแกว่าลุงไก่ละกัน) ลุงไก่ชอบมาย้ายหลักเขตแดนแล้วสอนให้ลูกๆเข้าใจยายกับพวกญาติทางเราผิดๆ (คือลูกหลานป้าๆจะอยู่อีกจังหวัดนึงแล้วยายกับลูกยาย4คนสุดท้ายย้ายตามลูกชายยายที่เป็นครูมาอยู่อีกจังหวัดนึง) ด้วยความที่ตอนนั้นเราเป็นเด็กเห็นลุงไก่กับป้าๆน้าๆทะเลาะกันแถมลุงก็ด่าแม่ เราก็โกรธไงไม่ชอบลุงไก่มากลูกลุงด้วย ด้วยความปากหมาแต่เด็กเวลาลุงไก่ด่าแม่เรา เราจะสวนกลับเลยจนเรากับลุงไก่ไม่ถูกโฉลกกันเลย เป็นอย่างนี้บ่อยๆจนเราประมาณม.2 ลุงไก่เริ่มป่วยหนักน้าเราเลยพาไปเยี่ยมรพ.ไปกัน2คน วันนั้นลุงไก่จะย้ายออกจากรพ.ไปบ้านพอดีป้าเลยให้น้าเราไปส่งที่บ้านซึ่งไกลจากรพ.ในตัวจังหวัดเกือบ80กม. รถจะเป็นรถกระบะ4ประตูน้าเราขับเรานั่งตักลุงอีกคนที่เบาะข้างคนขับ ข้างหลังเราจะเป็นลูกลุงที่คอยพยุงประกบลุงไก่ไว้สองข้างแล้วคอยม้วนกระดาษเป่าให้แก (อันนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม??) คือตอนนั้นกลัวแกตายมากอะ
                            เรื่องก็ผ่านไปได้ไม่นาน จำแม่นเลยวันนั้นวันลอยกระทง ญาติทางเราก็ไปบ้านป้าเพราะทางป้าโทรมาว่าให้มาดูใจลุงไก่ ค่ำๆไปถึงคนเต็มบ้านเลย เข้าไปข้างในแกนอนที่เสื่อมีลูกแกคอยม้วนกระดาษแล้วเป่าให้เป็นระยะๆ ตอนนั้นทางเราก็ไม่ได้นั่งนาน ก็มีป้าทางเราไปพูดข้างๆหูแกว่ามาหานะอะไรอย่างเนี่ย ตอนนั้นคือตาเรามองที่ลุงไก่ตลอด เด็กเนอะก็อยากรู้ว่าเป็นยังไงเราก็ไม่เคยเจอใครป่วยจนจะไปแล้วขนาดนี้ แล้วแกก็มองมาทางเราด้วยยยย ซักพักก็ออกมา มาถึงบ้านก็ดึกๆหน่อยสามสี่ทุ่มก็ขอแม่ไปลอยกระทงแม่ก็บ่นๆๆๆ บลาๆๆ พอแวะกินข้าวน้าเดินมาบอกแม่ว่าลุงไก่เสียแล้วเท่านั้นแหละไม่กล้าไปเลยกลัว รู้สึกกลัวมากคงเพราะไม่ถูกกันกับลุงไก่กลัวแกตามมาเอาคืน พอวันเก็บกระดูกทางเราก็ไปร่วมงาน เราก็ไปช่วยเก็บของล้างจานเท่าที่ทำได้เพราะว่าแม่ไม่ให้ตามไปวัด จนไม่มีอะไรทำไม่รู้จะคุยกับใครเพราะไม่รู้จักใครแล้วก็ไม่มีใครรู้จักเรา บ้านป้าจะครึ่งปูนครึ่งไม้ข้างหน้าบ้านจะเป็นใต้ถุนโล่งส่วนข้างหลังเป็นตัวบ้าน บ้านใครอยู่แถบอีสานก็คงจะคิดออก (อธิบายไม่ถูก5555) ใต้ถุนจะมีแคร่ไม้เราก็ไปนั่งหย่อนขาเล่น ซักพักมองเข้าไปในบ้านเห็นพระกำลังรดน้ำมนต์ไปทั่วบ้าน พอเสร็จก็เดินถือหม้อดินที่ใส่น้ำมนต์มาหน้าบ้านที่เรานั่งอยู่แล้วโยนหม้อดินมาตรงหน้าเราเลยน้ำนี่กระเด็นเปียกเราเต็มไปหมด แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรกลัวโดนด่า ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
                          ผ่านมาหลายเดือนจนเราลืมไปแล้ว ช่วงนั้นแม่เปลี่ยนห้องกับเรา แล้วยายเราย้ายไปนอนบ้านน้าที่เพิ่งสร้างเสร็จพอดี ของๆยายก็ยังอยู่ในห้องที่เราไปนอน เราเลยเอาเสื่อไปนอนในห้องนั้นเพราะไม่อยากนอนเตียงยาย เสื่อเรากับเตียงยายจะตั้งฉากหันปลายเท้าชนกันพอดี คืนนั้นนอนๆอยู่ตื่นขึ้นมากลางดึก มีเงาดำๆนั่งอยู่ปลายเตียงคือดำเห็นชัดเป็นตัวคนเลย นั่งมองเราอยู่แบบนิ่งๆเราก็เห้ยใครอะในบ้านไม่มีใครหุ่นแบบนี้นะพ่อก็ไม่ใช่หุ่นนี้ ทีนี้เงาเริ่มยิ้ม ยิ้มเยาะเล็กๆ เราเลยถามว่าใคร เงานั้นก็ไม่ตอบคำถามแต่พูดกลับมาว่า ไปอยู่กับลุงป่ะ เท่านั้นแหละรู้เลยว่าใคร จะใครล่ะท่านผู้ช๊มมมม ลุงไก่มาเองเลย เรานี่อึ้งมากไม่คิดว่าลุงไก่จะมาหา ลุงไก่ก็พูดขึ้นอีกว่าไปอยู่กับลุงป่ะ เราเลยตะโกนว่าไม่ไป (คงเป็นเสียงในสมองเรานะแต่ความรู้สึกคือตะโกนไปดังมาก) ลุงไก่ทำหน้าไม่พอใจ ตอนนั้นเราก็ยังไม่เชื่อตัวเองอีกนึกว่าฝันหลับตาไปซักพักลืมตามองใหม่ลุงไก่ก็อยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือมีเงาผู้หญิง มานั่งข้างลุงไก่ทีนี้พยายามมองว่าเป็นใครแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะญาติไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เสียเลย แล้วเงาผู้หญิงก็ถามลุงว่าคนนี้เหรอ ลุงไก่ก็ตอบแค่ว่าอือ พอลุงไก่ตอบเงานั้นเสร็จก็เดินมาคร่อมเราเลยคร่อมตรงซี่โครงด้วยไม่ใช่ที่ท้อง แล้วนั่งค้ำคางถามเราว่าจะไปอยู่กับลุงมั๊ยเราก็ยืนยันเสียงแข็งเหมือนเดิม พอสิ้นเสียงเราเงาผู้หญิงก็พุ่งมานั่งซอยทับขาเราแล้วค้ำคาง (คือเงาผู้หญิงมาชิลมากนะ เหมือนเวลาเราให้เพื่อนไปช่วยอะไรซักอย่างแล้วเพื่อนไม่ยินดียินร้ายอะ) ในสมองเราคิดแต่ว่าเห้ยนี่เขาเรียกโดนผีอำใช่มั๊ย ลุงไก่ก็ถามคำเดิมซ้ำไปมา ไปอยู่กับลุงๆๆ เราร้องไห้พร้อมกับตะโกนว่าไม่ๆๆๆๆ ตัวลุงไก่หนักขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่เราตอบแล้วเจ็บซี่โครงมากหายใจไม่ออก เงาผู้หญิงก็นั่งค้ำคางเหมือนเดิมแต่เริ่มอารมณ์เสียหน้าเริ่มน่ากลัวเหมือนรอเรากับลุงไก่จนรำคาญ ขาที่เงาผู้หญิงนั่งทับเริ่มเย็นแล้วไม่รู้สึกอะไรเหมือนตัวเรามีแค่ท่อนบน
                            เราพยายามสวดมนต์ที่จำได้ แต่ก็เหมือนเดิมแถมหนักขึ้นๆ เราก็นึกถึงแม่เรา เรียกแม่ในใจ แม่ๆช่วยด้วยๆลุงไก่จะมาเอาไปอยู่ด้วยแม่ๆ คิดไปร้องไห้ไป ลุงก็สวนมา แม่บ่ได้ยินดอกแม่หลับ เอาแล้วไงสวดมนต์ก็แล้วคิดถึงแม่ก็แล้ว เอาไงๆ ระหว่างที่ดิ้นๆอยู่หันไปที่เตียงยายพอดี เอออออ ยายนี่แหละที่ลุงไก่กลัวที่สุดก็เลยนึกถึงยาย ยาย ยายจ๋าช่วยหน่อยหนูไม่อยากไป ยายหนูกลัว จากนี้หนูจะเป็นเด็กดี ช่วยด้วยๆ ทีนี้ได้ผลค่ะ เงาผู้หญิงโกรธมากลุกจากขาเราเลย เด้งดึ้งลุกมามองหน้าเราแบบเคืองๆแล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงเหมือนเดิม ส่วนลุงไก่เหมือนตกใจแต่ยังไม่ยอมลุกเราเลยนึกถึงยายอีกรอบ แล้วตะโกนบอกลุงไก่ว่าถ้าไม่ไปจะบอกยายเลย พอพูดจบปุ๊ปแสงส่องมาจากหน้าต่างข้างเตียงวูบนึงลุงไก่กลับไปนั่งที่เตียงข้างเงาผู้หญิงแล้วค่อยๆหายไปด้วยหน้านิ่งๆ พอเราเริ่มตั้งสติได้ว่าลุงไก่ไปแล้ว เรารีบวิ่งไปห้องแม่เคาะห้องแม่รัวๆเลย ซักพักแม่มาเปิดเราพูดอะไรไม่รู้ไม่เป็นภาษาคน จับใจความได้แค่ลุงแม่ลุงมา ลุงไก่มาหา แม่กลัว กลัว แม่ก็ทำหน้าตกใจนิดนึงแล้วปลอบใจเราแล้วให้เราไปนอน เราไม่ยอมกลัวไม่กล้าเข้าห้อง แม่เลยมานั่งเฝ้า เรากอดแขนแม่ตลอดจนหลับไป ตื่นมาอีกทีแม่กำลังแกะมือเราออกแล้วเดินออกจากห้อง เราก็เห็นว่ามันสว่างมากแล้วเลยไม่ได้เรียกเพราะแม่คงง่วงเหมือนกัน พอสายเรานี่แทบไม่อยากไปเรียน พอตกเย็นมาเล่าให้คนในบ้านฟังไม่มีใครพูดอะไรเลย เงียบกันหมด
                      จนไปแอบได้ยินน้าคนที่เป็นเจ้าของรถที่พาลุงกลับจากรพ.วันนั้นพูดกับแม่ว่า ตอนไปนอนบ้านลุงไก่ได้ยินเสียงเหมือนคนกดรีโมตเปิดรถ (มันจะมีเสียงกับไฟกระพริบ) น้าก็เลยเดินมาส่องดูที่หน้าต่างชั้น2 ก็เลยลองกดล็อครถแล้วเดินกลับไป ยังไม่ทันพ้นหน้าต่างได้ยินอีก จนต้องบอกว่า ลุงไก่ใช่มั๊ย ไม่ต้องมาหาหรอกรู้อยู่ว่าอยู่ ไม่ต้องมาทำให้ลูกหลานกลัว น้าเราอีกคนที่นิสัยโผงผางขวานผ่าซากแบบเรา ที่มักจะทะเลาะกับลุงไก่บ่อยๆไปนอนบ้านลุงไก่ ลุงไก่ก็มาให้เห็นแต่น้าเราด่าไปเลยไม่เจออีก สรุปคือญาติทางเราเจอกันเกือบทุกคนยกเว้นยาย แต่ทำไมลุงไก่แกไม่ไปหาลูกหลานแกเลย ไม่มีใครเจอหรือฝันถึงแกเลย ที่จะเจอกับแกก็มีแค่คนที่ทะเลาะกับลุงไก่ หลังจากนั้นก็ไม่เจอลุงไก่อีกเลย แต่ยังมีคำถามในใจเราว่าลุงไก่จะมาเอาเราไปทำไมเหม็นขี้หน้ากันด้วยซ้ำตอนลุงไก่ยังมีชีวิต อีกอย่างคือหม้อดินใส่น้ำมนต์นั้นเกี่ยวอะไรรึเปล่า แต่ก็ไม่กล้าถามใคร

****ตอนที่นั่งพิมพ์อยู่ก็เที่ยงคืนกว่าๆ หมานี่หอนเกรียวกราวกันทั้งซอย ขนพร้อมใจกันลุกพรึ่บ เท่านั้นแหละโดดคลุมโปงเลย โพสต์อีกทีเที่ยง555****
***เล่าไม่หลอนยังไงก็ขอโทษด้วย อธิบายไม่ค่อยเก่ง พูดธรรมดายังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย55555 เดี๋ยวมีเรื่องอื่นมาหลอนอีก ***