เรื่องนี้ได้ฟังมาจากพี่คนหนึ่ง ซึ่งเรื่องนี้ผ่านมาได้ไม่นานมานี้เอง

เริ่มจากวันหนึ่งพี่เขาจะไปเยี่ยมน้าซึ่งนอนพักฟื้นอยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดเชียงใหม่
พอเดินทางมาถึงก็กดลิฟต์ตึกเพื่อขึ้นไปหาน้าที่พักอยู่ชั้นสิบเอ็ด
แต่พอลิฟต์เลื่อนมาถึงชั้นเจ็ด ประตูลิฟต์เปิด มีบุรุษพยาบาลคนหนึ่งเข็นเตียงคนไข้เปล่าๆเข้ามา   
พอเข็นเข้ามาเสร็จบุรุษพยาบาลคนนั้นกดปิดประตูแล้วเดินออกไป ทิ้งเตียงเปล่าๆไว้ในลิฟต์ พี่คนนี้แปลกใจทำไมไม่เข้ามาด้วย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร บนเตียงมีหมอนและผ้าห่มพับเรียบร้อยอยู่ปลายเตียง พี่เขายืนใกล้ๆปุ่มกด หันหน้าไปทางประตู ระหว่างที่ลิฟต์กำลังเลื่อนขึ้นนั้นเอง หางตาได้เห็นอะไรบางอย่างคล้ายๆผ้าบนหนูแก่วงอยู่ข้างๆ ตอนนั้นใจแกเริ่มกลัว ปลอบใจตัวเองว่าตาฝาด แต่ก็ไม่กล้าหันไปมองเลย ระหว่างยืนตัวแข็งอยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเลขชั้นว่าถึงชั้นไหน

ปรากฎว่าเงาสะท้อนจากแผ่นอะลูมิเนียมบนเพดานลิฟต์ทำให้แกถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูกเลย

เงาบนเพดานสะท้อนภาพคนไข้คนหนึ่งนอนหงายอยู่บนเตียง ในข้อมือมีแถบกระดาษสีขาวๆผูกอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าบนเตียงไม่มีใครอยู่เลย

ใจพี่เขาตอนนั้นอยากให้ถึงชั้นสิบเอ็ดเร็วๆ หลับหูหลับตาจิ้มเลขชั้นสิบเอ็ดรัวๆแต่ก็คงไม่ช่วยอะไร

ติ๊ง.......

ลิฟต์หยุดชั้นสิบเอ็ด ประตูเลื่อนเปิดออก แกรีบกระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว สาวเท้ายาวๆจนเกือบจะวิ่ง แต่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิด แกเหลียวมองกลับเข้าไป เตียงนั้นว่างเปล่า ผ้าห่มพับเรียบร้อยอยู่บนเตียงเหมือนตอนเข้ามาทุกประการ

ก่อนหน้านั้นเตียงนี้เคยเกิดอะไรขึ้น

ทำไมบุรษพยาบาลถึงเข็นมาทิ้งไว้ในลิฟต์แล้วรีบกดปิดลิฟต์ท้นที

หลายคำถามที่อยากจะถามบุรุษพยาบาลคนนั้น แต่ก็ไม่เคยแกเจออีกเลย

เหตุการณ์นี้ทำเอาแกหลอนไปอีกนานเลย