เรื่องนี้ยาวมากค่ะ ขอยาดเล่าเป็นสตอรี่เลยละกัน
คือที่บ้านเราตอนนี้มีป้าสองคน มียาย แม่ เรา และน้องชายค่ะ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่น้องขึ้นม.1 คือเข้าใจว่าทุกคนมันต้องมีช่วงวัยที่อยากรู้อยากลอง แต่สำหรับเราทุกอย่างมันต้องมีขอบเขต มีอยู่วันนึงเราอาบน้ำอยู่ ด้านหลังก็จะเป็นประตู พอดีช่วงนั้นประตูมันเสียค่ะเลยจะมีช่องโผล่ตรงมุมๆ ป้าเราแก้ปัญหาโดยการเอาเทปแผ่นใหญ่ๆมาปิดทับ นั่นแหละ แล้วคือระหว่างอาบน้ำเราได้ยินเสียงอะไรแก๊กๆอยู่ข้างหลัง พอหันไปดูก็เห็นไอ้เทปที่ว่าเนี้ยมันโดนดึงออกจากด้านนอก เหมือนพยายามจะเปิดอ่ะค่ะ เรามองผ่านช่องแล้วเห็นสีกางเกงคือรู้เลยว่าเป็นไอ้น้องชายแน่ๆ คือตอนนั้นทั้งตกใจและรู้สึกขยะแขยงมากเลย มันเป็นฟิลที่แย่มากอ่ะ เลยตะโกนด่ามันไปว่าเป็นโรคจิตหรอ มันก็เงียบแล้วเดินจากไป
เรื่องที่พีคมากกว่านั้นคือมันมาดูแทบทุกวัน ป้าเป็นคนจับสังเกตุได้ว่ามันชอบทำเป็นเหมือนมานั่งรอเข้าห้องน้ำต่อ แต่พออีกห้องว่างมันก็ไม่เข้า ยังคงนั่งมองรอดรูอยู่อย่างนั้น จนพักหลังๆเราต้องหาผ้าขนหนูมาปิดเอาไว้ตลอด ระแวงมาก
อีกวีรกรรมนึงคือมันไปตัดเป้ากางเกงป้าเราค่ะ ตัดเสร็จก็นอนมอง มันเป็นอะไรที่แบบ...โห เกินไปอ่ะ พอโดนจับได้ปุ๊บมันก็ร้องไห้เลยทีนี้ ทั้งบ้านมีแต่ผู้หญิงอ่ะค่ะ มีน้องเป็นแค่ผู้ชายคนเดียว ทุกคนก็เริ่มไม่สบายใจ แต่ก็ยังอยากให้โอกาสเพราะยังไงไอ้นี่ก็คือครอบครัวอ่ะ แม่ก็สอนๆ มันก็ทำเหมือนคิดได้แล้ว
แค่ไม่จ่ะ!!!
เหตุการณ์สดๆร้อนๆเลยเมื่อคืน ยายเราเห็นว่ามันไปเปิดขากางเกงป้าตอนนอน เปิดให้กว้างๆแล้วเอาโทรศัพท์เข้าไปส่องไฟแล้วนอนดูอยู่อย่างนั้น คือยายมากระซิบให้เราฟังคนเดียว เพราะในครอบครัวตอนนี้คนที่คุมมันได้คือไอค่ะ ชั้นก็ดันปากเก่งบอกว่า"เดี๋ยวจัดการให้เอง ยายไปนอนเถอะแล้วอย่าพึ่งพูดอะไรให้ใครฟัง" ถึงเราจะพูดแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าจะรู้ว่าควรทำยังไงดี มันน่ากลัวมากค่ะ ตอนนี้จะร้องไห้อยู่แล้ว จะบอกแม่ก็ยังไม่กล้า พูดตามตรงคือแม่เลี้ยงน้องมาแบบตามใจมาก เวลาสอนมันแต่ละอย่างบางครั้งเราก็ไม่เห็นด้วย เวลาด่ามัน แม่ก็ไม่ค่อยจะเด็ดขาด เป็นเราเองที่พยายามสอนพยายามดันให้น้องเป็นเด็กดีมาโดยตลอด ตอนนี้ถึงบอกแม่ไปก็ไม่คิดว่าแม่จะหาทางที่ดีที่สุดได้หรอกค่ะ
เราควรทำยังไงดี....มืดแปดด้านแล้วจริงๆทุกคน
น้องชายทำตัวเหมือนโรคจิต ควรทำยังไงดีคะ
คือที่บ้านเราตอนนี้มีป้าสองคน มียาย แม่ เรา และน้องชายค่ะ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่น้องขึ้นม.1 คือเข้าใจว่าทุกคนมันต้องมีช่วงวัยที่อยากรู้อยากลอง แต่สำหรับเราทุกอย่างมันต้องมีขอบเขต มีอยู่วันนึงเราอาบน้ำอยู่ ด้านหลังก็จะเป็นประตู พอดีช่วงนั้นประตูมันเสียค่ะเลยจะมีช่องโผล่ตรงมุมๆ ป้าเราแก้ปัญหาโดยการเอาเทปแผ่นใหญ่ๆมาปิดทับ นั่นแหละ แล้วคือระหว่างอาบน้ำเราได้ยินเสียงอะไรแก๊กๆอยู่ข้างหลัง พอหันไปดูก็เห็นไอ้เทปที่ว่าเนี้ยมันโดนดึงออกจากด้านนอก เหมือนพยายามจะเปิดอ่ะค่ะ เรามองผ่านช่องแล้วเห็นสีกางเกงคือรู้เลยว่าเป็นไอ้น้องชายแน่ๆ คือตอนนั้นทั้งตกใจและรู้สึกขยะแขยงมากเลย มันเป็นฟิลที่แย่มากอ่ะ เลยตะโกนด่ามันไปว่าเป็นโรคจิตหรอ มันก็เงียบแล้วเดินจากไป
เรื่องที่พีคมากกว่านั้นคือมันมาดูแทบทุกวัน ป้าเป็นคนจับสังเกตุได้ว่ามันชอบทำเป็นเหมือนมานั่งรอเข้าห้องน้ำต่อ แต่พออีกห้องว่างมันก็ไม่เข้า ยังคงนั่งมองรอดรูอยู่อย่างนั้น จนพักหลังๆเราต้องหาผ้าขนหนูมาปิดเอาไว้ตลอด ระแวงมาก
อีกวีรกรรมนึงคือมันไปตัดเป้ากางเกงป้าเราค่ะ ตัดเสร็จก็นอนมอง มันเป็นอะไรที่แบบ...โห เกินไปอ่ะ พอโดนจับได้ปุ๊บมันก็ร้องไห้เลยทีนี้ ทั้งบ้านมีแต่ผู้หญิงอ่ะค่ะ มีน้องเป็นแค่ผู้ชายคนเดียว ทุกคนก็เริ่มไม่สบายใจ แต่ก็ยังอยากให้โอกาสเพราะยังไงไอ้นี่ก็คือครอบครัวอ่ะ แม่ก็สอนๆ มันก็ทำเหมือนคิดได้แล้ว
แค่ไม่จ่ะ!!!
เหตุการณ์สดๆร้อนๆเลยเมื่อคืน ยายเราเห็นว่ามันไปเปิดขากางเกงป้าตอนนอน เปิดให้กว้างๆแล้วเอาโทรศัพท์เข้าไปส่องไฟแล้วนอนดูอยู่อย่างนั้น คือยายมากระซิบให้เราฟังคนเดียว เพราะในครอบครัวตอนนี้คนที่คุมมันได้คือไอค่ะ ชั้นก็ดันปากเก่งบอกว่า"เดี๋ยวจัดการให้เอง ยายไปนอนเถอะแล้วอย่าพึ่งพูดอะไรให้ใครฟัง" ถึงเราจะพูดแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าจะรู้ว่าควรทำยังไงดี มันน่ากลัวมากค่ะ ตอนนี้จะร้องไห้อยู่แล้ว จะบอกแม่ก็ยังไม่กล้า พูดตามตรงคือแม่เลี้ยงน้องมาแบบตามใจมาก เวลาสอนมันแต่ละอย่างบางครั้งเราก็ไม่เห็นด้วย เวลาด่ามัน แม่ก็ไม่ค่อยจะเด็ดขาด เป็นเราเองที่พยายามสอนพยายามดันให้น้องเป็นเด็กดีมาโดยตลอด ตอนนี้ถึงบอกแม่ไปก็ไม่คิดว่าแม่จะหาทางที่ดีที่สุดได้หรอกค่ะ
เราควรทำยังไงดี....มืดแปดด้านแล้วจริงๆทุกคน