1. ประเทศที่แห้งแล้งเต็มไปด้วยทะเลทราย แต่มีน้ำมันมหาศาลทั้งบนบกและในทะเล ขุดขายได้ 500 ปีสบาย ๆ เรียกว่าซาอุยังอาย  รายได้หลัก 90% มาจากน้ำมัน

2. ประเทศที่ร่ำรวยไปด้วยทอง เพชรนิลจินดา อัญมนีมีค่า รวมถึงแร่ธาตุที่สำคัญต่ออุตสาหกรรมเช่นเหล็ก ทองแดง อลูมิเนียม ยูเรเนียม ขุดขายได้ 500 ปีสบาย ๆ รายได้หลัก 90% มาจากพวกนี้เช่นกัน

3. ประเทศที่ไม่มีอะไรมีค่าใต้ดิน แต่อุดมสมบูรณ์ร่ำรวยไปด้วยป่าไม้ น้ำ ดินดี และทรัพยากรสัตว์น้ำ เป็นพื้นที่ที่เหมาะแก่การผลิตข้าวปลาอาหารที่ดีที่สุดในโลก ถ้าบริหารจัดการเหมาะสมก็มีอาหารกินไปตลอดไม่อดตาย  รายได้หลัก 90% มาจากสินค้าเกษตรและการท่องเที่ยว

4. ประเทศไม่มีอะไรข้างต้นมากนัก น้ำมันพอมีแต่น้อย แร่ธาตุพอมีแต่น้อย ปลูกอาหารพอได้แต่ก็ไม่พอกินอยู่ดี ทุกอย่างต้องนำเข้ามากเพื่อให้เพียงพอต่อการกินการใช้และการผลิตสินค้า  แต่ประเทศนี้มีคนที่มีคุณภาพ ขยันสุด ๆ มีวินัยสุด ๆ ไอคิวเฉลี่ยสูง รายได้หลักมากจากสินค้าทางเทคโนโลยี (นึกถึงญี่ปุ่นนั่นแหละ)

เงื่อนไข
ทุกประเทศมีประชากรพอ ๆ กัน สัก 300 ล้านคน พื้นที่พอ ๆ กันสักประมาณซาอุดิอาระเบียละกัน 2.2 ล้าน ตร.กม. (ประมาณ 4 เท่าของประเทศไทย)
ทุกประเทศไม่อยู่ในเขตแผ่นดินไหว ไม่อยู่ในเขตพายุใหญ่ ๆ ไม่อยู่ในจุดที่ดีมาก ๆ (เช่นแบบสิงคโปร์หรือจุดที่เป็นศูนย์กลางการค้า การบิน)
ทุกประเทศไม่มีความขัดแย้งด้านเชื้อชาติ ศาสนา การแบ่งแยกดินแดน
ยกเว้นประเทศที่ 4 ที่เหลือประชากรมีคุณภาพพอ ๆ กัน ดีชั่วปะปนกันไป ไม่สุดโต่ง คนโกงคนไร้ระเบียบวินัยเห็นแก่ตัวมีบ้างสัก 20% แต่คนส่วนใหญ่ก็ดูดีมีความรับผิดชอบพอสมควร แม้ไม่โดดเด่นเหมือนประเทศที่ 4 แต่พร้อมที่จะให้พัฒนาได้
ทุกประเทศปกครองแบบประชาธิปไตยเต็มใบที่หยั่งรากลึกแข็งแรงไม่สั่นคลอนแล้ว ระบบประธานาธิบดีละกัน รัฐบาลมีวาระ 4 ปี
ทุกประเทศมีทางออกทะเล
ทุกประเทศไม่อยู่ในเขตท่ามกลางสงคราม (เหมือนตะวันออกกลาง) เป็นประเทศที่ตั้งออกมาโดดเดี่ยว สงบ ปราศจากสงคราม  
ยกเว้นประเทศที่ 4  ทีเหลือล้วนเป็นเป้าหมายของประเทศมหาอำนาจที่จะเข้ามามีประโยชน์กอบโกยทรัพยากรไปใช้

ถ้าผู้ปกครองทุกประเทศเก่ง ๆ เหมือนกัน ทันโลก ไม่คอรัปชั่น ไม่ตักตวงกอบโกย  เห็นแก่ส่วนรวม มีความตั้งใจพัฒนาประเทศให้ประชากรอยู่ดีกินดี  ท่านคิดว่าประเทศไหนจะพัฒนาได้เร็ว ยั่งยืน และปัญหาน้อยกว่ากัน