เรารู้สึกแย่มากๆ มา 1 ปีแล้ว มันเป็นๆ หายๆ แบบเวลาอยู่กับเพื่อนสนุกๆ ก็จะลืม แต่เวลาอยู่คนเดียว ชอบคิดเรื่องอยากตายทุกที...

เรารู้สึกเหมือนชีวิตมันหมดความหวังค่ะ ต่อให้พยายามเท่าไรก็ไม่สำเร็จ แม้จะทุ่มสุดชีวิตแล้วก็ไม่สำเร็จ แม้เรื่องดวงหรือโชคลาภก็ไม่เคยได้ ผิดหวังตลอด

ก็เลยเลิกที่จะคาดหวังไปแล้วค่ะ กลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย ไม่อยากทำอะไรแม้แต่สิ่งที่ชอบ เราชอบอ่านนิยาย เล่นเกม ฟังเพลง วาดรูปมาก แต่ก็ไม่ได้ทำเลยค่ะ เอาแต่อยู่เฉยๆ นอนเฉยๆ มองฝ้าเพดานมาห้าวันติด อาบน้ำสองสามวันครั้ง ไม่หวีผม

เคยอยากลองทำงานอดิเรกเดิมๆ แต่พอลองทำได้สิบนาทีก็วาง นอนต่อ หลังติดเตียงตลอด พ่อกับแม่เอาข้าวมาให้ที่ห้องค่ะ

เรากินน้อยมาก เมื่อก่อนเราเจริญอาหารนะ อ้วน แต่ตอนนี้กินข้าววันละมื้อ มันรู้สึกไม่อยากกินอะไรไปหมด

เราไม่อยากเจอหน้าใคร เราเก็บตัว วันๆ นึงไม่คุยกับใครเลยแม้แต่พ่อแม่

เราเคยคิดไปหาหมอหลายครั้งมาก แต่เราไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดกับหมอยังไง เราพูดไม่เก่ง เรียบเรียงเรื่องราวไม่เป็น

เราควรไปหาหมอมั้ยคะ หรือว่านี่แค่อาการเบื่อธรรมดา หรือว่านี่เป็นนิสัยส่วนตัวของเราอยู่แล้ว มันมีทางหายเองมั้ยคะ มันเป็นมาหนึ่งปีก็จริงแต่มันเป็นๆ หายๆ