สวัสดีเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านทุกคนครับ ผมนั่งคิดอยู่ซักพักว่าผมควรจะเขียนเรื่องนี้ดีไหม ใจนึงก็อายใจนึงก็กลัวคอมเม้นของคนที่เข้ามาอ่าน เพราะบางครั้งเราอาจจะเจอคนบางคนที่พิมพ์ให้เรารู้สึกไม่ดีหรือให้คิดมากมากขึ้น

ผมขอแชร์เรื่องนี้ไว้เพื่อที่ทุกคนที่เป็นแบบผมจะได้มีวิธีบรรเทาอาการแบบที่ผมเป็นอยู่ เพื่อจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อยนะครับ

เมื่อเดือน พ.ย. ที่ผ่านมาผมได้โทรปรึกษาจิตแพทย์และไปหาหมอที่สถาบันนึงเกี่ยวกับจิตเวชและวินิจฉัยว่าตัวผมเอง เป็นโรคซึมเศร้า เนื่องจากสภาวะเครียด หมอแนะนำให้มีคนใกล้ตัวคอยดูแล และพอผมรู้ผมก็รีบบอกทางบ้านทันที

แต่ผมโชคดีที่อาการของผมสามารถรักษาให้หายได้โดยการทานยาปรับโฮโมนในร่างกาย ซึ่งหมอบอกว่ามันเกี่ยวกับฮอโมนตัวนึงทำให้เราเกิดสภาวะเครียดด้วย

มีแพทย์ท่านนึงในอินเตอร์เน็ตแนะนำให้ผมหางานอดิเรกทำเพื่อทำให้เรารู้สึกดีขึ้น มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นว่า อะไรคืองานอดิเรกที่ทำให้ชีวิตเรามีความสุขมากขึ้นได้

วันนึงผมนั่งดูอะนิเมะเพื่อความคลายเครียดเลือกดูเฉพาะเรื่องที่ผ่อนคลายไม่เครียดเท่านั้น และรู้สึกชอบตัวละครในเรื่องมากๆเลยอยากหาโมเดลตัวละครนั้นๆมาตั้งโชว์ไว้

พอเริ่มซื้อมา1ตัวก็มีความรู้สึกว่า เราดูหนังจบ 1 เรื่อง เราได้ตัวแทนจากตัวละครนั้นแล้วมา 1 ตัว เลยเป็น ความสำเร็จเล็กๆที่ทำให้รู้สึกดีและเยียวยาหัวใจ มันสนุกตอนที่เราไปเดินที่ห้าง ไปหาตัวละครที่เราอยากได้ มันเหมือนได้ชดเชยเวลาตอนเด็กที่เราไม่ได้มีโอกาศได้ใช้มัน และกลับมาใช้ตอนอายุจะเข้าอายุ 30แล้ว

ตอบแบบตรงๆว่าตอนนั้นรู้สึกดีขึ้นมากและคิดว่างานอะดิเรกมันสามารถช่วยเยียวยาหัวใจได้จริงๆ รอบนี้เลยหาอะไรที่สามารถทำให้เรามีสมาธิมากขึ้นและอยู่กับมันนานขึ้น สิ่งที่ผมคิดคือ การต่อ โมเดล กันเพลาแบบประกอบทีละชิ้น ผมเลยซื้อมาประกอบเองนับตั้งแต่วันนั้น

มันได้ผลครับผมมีความสุขในการต่อมากๆขึ้นมันเหมือนได้เยียวยาหัวใจของเราไปด้วยและที่สำคัญ ความรู้สึกในการต่อโมเดลสำเร็จเป็นความรู้สึกที่ยอดเยียมมากมากๆ มันเหมือนว่าเราเก่ง เราสามารถต่อมันเสร็จหรือทำสำเร็จได้ประมาณนั้น

ในขณะที่กำลังชื่นชมโมเดลที่กำลังต่ออยู่นั้น ผมก็ไปเจอ action figure ในแอฟๆนึง ซึ่งรูปร่างของโมเดลจะเหมือนคนและขยับท่าทางได้ตามต้องการ แต่ประเด็นคือ มันต้องสะสมจาก หัว+ตัว+เสื้อผ้า โดยที่เราสามารถ คอสตูมอยากจะออกแบบให้เขาหน้าตาแบบไหนใส่ชุดยังไงได้ตามต้องการ

ผมก็เลยค่อยๆสะสมซื้อหัว ซื้อตัวมาประกอบตามแบบของผมเองและที่สำคัญประกอบเสร็จแล้ว มันสวยมากๆ ทำให้เรารู้สึกว่ามันสำเร็จไปอีกขั้นและมีความสุขมากขึ้นเพราะเราออกแบบเอง


ในขณะที่ผมกำลังประกอบและใส่เสื้อผ้าให้กับโมเดลอยู่นั้นผมก็ได้สังเกตจุดเล็กๆอะไรบางอย่าง นั้นคือเส้นผมของหุ่น ผมมีความรู้สึกว่า ผมของหุ่นโมเดลมันนุ่มมากและเวลาลูบมันมีความสุขแปลกๆ ถ้ามันมีตุ๊กตาบางตัวที่ผมนุ่มๆแบบนี้มันคงดี ถ้าเราได้นั่งหวีนั่งลูบผมมันคงจะมีความสุขมากๆ

และเหมือนสวรรค์ก็มาโปรดผม ผมไปเจอร้านขายตุ๊กตาร้านนึงที่เขาขายตุ๊กตาเด็กผู้หญิง แม่ค้าพรีวิวว่า ผมน้องนุ่มมาก ผมเลยอยากลองที่จะซื้อมาดูมากๆ

วันที่พัสดุมาถึงบ้านผมรีบยกกล่องขึ้นมาบนห้องแบบแอบๆกลัวแฟนรู้มากๆ ในใจก็แอบอายนิดๆที่อายุจะ30แล้วซื้อตุ๊กตาผู้หญิงมาเล่นอยู่ พอผมได้แกะดูก็ทำให้ผมหลงรักตุ๊กตาพวกนี้มากๆ





ความนิ่มของผมและแววตาของตุ๊กตาเหมือนมันได้เยียวยาหัวใจของผมให้ดีขึ้น ผมนั่งหวีผมให้ตุ๊กตา ใส่น้ำยาให้มันนิ่ม และหวีให้ไม่พันกัน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เป็นความสุขแปลกๆที่ผมมีตอนนี้และลามไปหวีให้กับภรรยาก่อนนอนด้วย (แต่ผมภรรยาเสียหนักเพราะทำสีผมหลายรอบแอบเสียใจเล็กๆที่ผมไม่มีน้ำหนักตอนหวีผมให้ภรรยาเลยไม่ได้รู้สึกดีเท่าหวีให้ตุ๊กตา)​

ตอนนี้เลยกลายเป็นความสุขเล็กๆที่ผมมีเวลาที่มันเริ่มกลับมาเครียดผมก็จะมาหวีผมให้กับตุ๊กตามันเลยเหมือนได้ฮีลหัวใจไปด้วย

เลยหวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์ให้กับคนที่กำลังเกิดสภาวะเครียดหรือโรคซึมเศร้า อยากให้ลองหางานอดิเรกดู ผมเชื่อว่ามันจะช่วยฮีลหัวใจคุณได้ และรู้สึกดีขึ้น และสามารถใช้ชีวิตให้เหมือนปรกติได้นะครับ

ขอบคุณครับ


ป. ล. กรุณางดดราม่าเรื่องตุ๊กตาก๊อปนะครับเพราะผมซื้อมาก่อนที่จะรู้ว่าตุ๊กตาบางตัวของผมมันเลียนแบบตุ๊กตาค่ายนึงมา พึ่งมารู้ไม่นานมานี้ ขออภัยสำหรับคนที่เล่นสายตุ๊กตาแท้นะครับอาจเห็นแล้วทำร้ายจิตใจไปบ้าง