วันนี้ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวครับ ขอยืนยันว่าเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด
เรื่องนี้เป็นเรื่องของย่าเล็กของผมครับ แกเป็นน้องสาวของปู่ ผมจึงเรียกแกว่าย่าเล็ก
ย่าเล็กเคยเป็นครูสอนอยู่ในโรงเรียนรัฐบาลเล็กๆแห่งนึง ในหมู่บ้านที่แกอาศัยอยู่นั้นเอง
แกเป็นครูสอนหนังสืออยู่เกือบ 30 ปี คนในหมู่บ้านก็ลูกศิษย์ลูกหาแกทั้งนั้น ใครๆก็รู้จักแก
พอแกเกษียณก็ไม่ได้ทำอะไร อาศัยรายได้จากเงินบำนาญใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน โชคดีที่แกไม่มีหนี้
วันนึงแกขายที่ดินได้ แกก็คิดว่าแทนที่จะเอาเงินมาใช้คนเดียว ก็เอามาช่วยเหลือลูกศิษย์ในหมู่บ้านดีกว่า
เพราะลูกศิษย์ส่วนใหญ่ก็มีฐานะยากจน แกเลยปล่อยเงินกู้โดยไม่คิดดอกเบี้ย นานๆทีก็จะทวงเงินสักครั้ง
ตรงนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้แกกลายเป็น เจ้าแม่เงินกู้สุดโหด เนื่องจากพอนานวันไป ลูกศิษญย์ลูกหา
ที่เคยมาหยิบยืมเงินก็เริ่มหายหน้าหายตา พูดตรงๆว่าชักดาบนั้นแหล่ะ พอไปทวงก็โดนหาว่าหน้าเงิน
ใจคอโหดเหี้ยม บลาๆ ทั้งๆทีแกไม่คิดดอกเบี้ยเลยแม้แต่บาทเดียว ปีนึงจะมวงเงินก็แค่ 2-3 ครั้ง เท่านั้นเอง
จนกระทั่งแกเสียไป เงินที่ลูกศิษย์หยิบยืมไป ก็ไม่เคยได้คืนเลยแม้แต่บาทเดียว งานศพแกลูกศิษย์ลูกหา
ที่เคยยืมเงินแกไปแล้วชักดาบ ก็ไม่เคยมาเลยสักคน แกตายไปพร้อมกับฉายาที่ชาวบ้านตั้งให้ว่าเจ้าแม่เงินกู้

ปล.อยากถามพี่น้องชาวพันทิพว่า คิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ