๏ ทำงานเหนื่อยเมื่อยหลังกำลังหาย
เช้าถึงบ่ายปลายทางฉันสร้างฝัน
คอยเก็บหอมรอมริบค่าเรียนนั้น
แพงมหันต์ฟันฝ่าอนาคต

๏ ค่าครองชีพช่างสูงเกือบเสียดฟ้า
จะดึงมามันเพลียไปเสียหมด
ปริญญาอยู่ไหนไม่ละลด
ฉันจะจดจ่อเพียรเรียนต่อไป

๏ ภาษายากยากสมเมื่องมเข็ม
ในทะเลแสนเค็มสีครามใส
หากตั้งมั่นหมั่นสู้แม้ผู้ใด
ก็คงได้ดั่งหวังสักครั้งเชียว

๏ ถึงความเหนื่อยถาโถมประโลมร่าง
คงมิสู้เหนื่อยอย่างร่างแห้งเหี่ยว
และสองมือสีคล้ำซ้ำซีดเซียว
ของคนเดียวคนนั้นแม่ฉันเอย

๏ หากกลับไทยถึงด้าวคงคราวหน้า
จะเอาใบปริญญาเอามาเผย
ให้แม่ชมชื่นใจเหนือใครเลย
เอามาเกยหัวหนุนให้อุ่นทรวง