เช้าวันรุ่งขึ้น ดาวกำลังปั่นจักรยานไปโรงเรียน หน้าบ้านของพี่แก้มมีรถตู้จอดอยู่และภูกำลังยืนพิงรถเพื่อรอดาว

"นี่จะรีบไปไหนเนี้ย มาคุยกันก่อนดิ" ภูเรียกให้ดาวหยุด จนดาวที่พยายามปั่นผ่านไปต้องหยุดมาคุยด้วย

"มีอะไรอีก ฉันรีบไปโรงเรียนนะ" ดาวตอบอย่างหัวเสีย

"เธอนี่ไม่คิดจะดูผลงานตัวเองเลยเหรอ คือว่าฉันส่งวีดีโอไปให้แล้วนะ ตอนพักค่อยดู แล้วดูเสร็จให้โทรมาด้วย"

"แต่ฉันไม่ได้เอามือถือของนายมานะ"ดาวตอบ

"ก็รีบกลับไปเอามาดิ ถ้าเธอยังอยากผ่านงานนี้" ภูยิ้มอย่างผู้ชนะ

"แล้วก็เลิกเรียน มารอฉันที่นี่นะ" มีแต่เสียงตะโกนของดาวว่ารู้แล้ว ซึ่งเธอกำลังรีบกลับไปเอามือถือที่บ้าน

เมื่อดาวคล้อยหลังไป ลุงดาบกับพี่แก้ม เดินออกมาจากบ้าน ลุงดาบที่กำลังจะไปทำงานถือซองเอกสารสีน้ำตาลมายื่นให้ภู

"นี่สำเนาโฉนดที่นายขอไว้ ว่าแต่จะเอาไปทำอะไรเหรอ" ลุงดาบถามด้วยความสงสัย ขณะที่ภู เปิดซองเพื่อตรวจดูข้างในว่าได้ถ่ายสำเนาครบถ้วนหรือ เปล่า

"ผมอยากเช็คว่า บ้านหลังนี้เปลี่ยนมือมายังไงครับ บางที่เรื่องที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้"

"ถ้าแบบนั้นแสดงว่าบ้านพี่มีผีเหรอ" พี่แก้มถามอย่างกลัวๆ

"เรื่องนั้น ผมยังสรุปไม่ได้ครับ แต่ยังไงซะ ผมจะต้องหาสาเหตุและหาทางแก้ไขให้เร็วที่สุด" ภูให้คำมั่นแก่ทั้งสองคน

"แล้วก็เรื่องกล้องต้องขอโทษด้วยนะ" ลุงดาบพูด

"ไม่เป็นไรครับ ยังดีที่ไม่เสียหาย แต่ถ้ายังไง วันนี้ผมอาจจะต้องขอความร่วมมืออะไรหน่อย"

................................................

ช่วงพักเที่ยงหลังจากที่ทานกลางวันเสร็จ ดาวได้ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อน โดยเธออ้างว่าไม่ค่อยสบาย แต่อันที่จริงเป็นเพราะดาวกังวลว่าเพื่อนๆจะถาม ไหนจะเรื่องมือถือของภู ที่แพงและเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดซึ่งเกินฐานะของดาว หรือไม่ก็เป็นเรื่องงานพิเศษที่เธอทำ หากเพื่อนรู้เข้าคงจะหาว่าเธอบ้าไม่ก็ถูกหลอกแน่ๆ

ดาวเดินมาถึงห้องน้ำหลังโรงเรียนโดยไม่รู้ตัว นักเรียนดีเด่นอย่างดาวคงนึกไม่ออกแล้วว่าจะหาที่ลับๆที่ไหนแอบดูวีดีโอที่ภูส่งมาให้ ดาวจึงจัดแจงเข้าห้องน้ำและปิดประตูล็อคอย่างดี แต่อย่างว่าที่ผ่านมาดาวใช้แต่แบบปุ่มกด กว่าจะหาวิธีเปิดวีดีโอเจอ ดาวก็แทบจะเขวี้ยงมือถือทิ้งตั้งหลายครั้ง

แต่ในที่สุดเธอก็เปิดได้

ภูส่งวีดีโอมาสองไฟลื เขาแนะนำให้ดาวดูวีดีโอจากกล้องหลักก่อน

ภาพจากกล้องหลักที่ถูกส่งมาบันทึกภาพในช่วงเวลาประมาณตีสาม กล้องถูกตั้งไว้ที่ห้องนอนของพี่แก้มกับลุงดาบ จู่ๆภาพจากกล้องก็หมุนเหมือนกล้องล้ม ลุงดาบลุกขึ้นมาจากเตียง ลงเพราะเสียงกล้องที่ล้มลงทำให้ลุงดาบตื่นขึ้น เขาลุกจากเตียงมาตั้งกล้องให้เหมือนเดิม ก่อนจะไปนอนต่อ

ภาพจากกล้องที่ซ่อนไว้ ถ่ายให้เห็นภาพในห้องนอนในอีกมุมหนึ่ง และเห็นกล้องหลักที่ถูกตั้งไว้ที่ด้านข้างของจอ จู่ๆกล้องหลักที่ตั้งอยู่ ขาตั้งกล้องก้ได้หุบลงเองทั้งสามข้าง ซึ่งนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้กล้องหลักล้มลง จากนั้นลุงดาบก็ลุกลงมาจากเตียงเพื่อตั้งกล้องที่ล้มลง

หลังจากดูจบก่อนที่ออดคาบเรียนต่อไปจะดัง ดาวได้โทรไปหาภูจากเบอร์โทรที่ถูกบันทึกไว้เพียงเบอร์เดียวในเครื่อง

"นี่นาย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" ทันทีที่ภูรับสายดาวก็ยิงคำถามใส่ทันที

"ถ้าเธอหมายถึงภาพที่ส่งให้ ก็คงจะเป็นกล้องล้มมั้ง" ภูตอบแบบกวนๆแต่ดาวไม่เล่นด้วย เธอจึงตะโกนใส่ไปทีนึง

"ฉันหมายถึงที่กล้องมันล้มน่ะ เป็นฝีมือผีที่ว่าหรือเปล่า" ดาวถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง คราวนี้ภูก็ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน

"เพราะแบบนี้ไง คืนนี้ฉันถึงอยากให้เธอไปนอนเป็นเพื่อนพี่แก้ม" คำตอบของภูทำให้ดาวเงียบไปพักนึง

"ทะ..ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ"คราวนี้ดาวถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

"นี่ฟังนะ จำที่ฉันบอกได้หรือเปล่าว่าอุปกรณ์ต่างๆไม่ได้มีไว้จับผี แต่เอาไว้ตรวจจับสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น และนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันจ้างเธอ ฉันคิดว่าเธอสามารถสามารถสัมผัสได้ถึงปรากฏการณ์ทางวิญญาณ"

"แล้วนาย...รู้ได้ไงน่ะ"ดาวยังคงสงสัยในสิ่งที่ภูพูด

"เธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นกับโหน่งได้หรือเปล่า จากที่เธอเล่าทั้งเรื่องที่เธอไปส่งโหน่งที่บ้าน และในความฝัน ฉันจึงอยากลองพิสูจน์ดู" จากคำพูดของภูทำให้ดาวเริ่มคิดตาม

"อีกอย่าง คนปกติที่ไม่สามารถสัมผัสถึงวิญญาณหรือสิ่งเหนือธรรมชาติได้ อาจแทนด้วยศูนย์ ส่วนเธอ ถ้าเธอสามารถสัมผัสได้ ก็จะเป็นบวก แต่สำหรับฉัน มันคือลบ นี่เป็นเหตุผลที่ฉันต้องพึ่งเธอ" คราวนี้หัวใจของดาวเต้นแรงโดยเมื่อรู้ตัว ความรู้สึกลึกๆของดาว เธอแอบดีใจ ที่ภูเห็นเธอสำคัญ

"แล้วฉันต้องทำไงบ้าง"

"เดี๋ยวฉันจะบอกเอง วันนี้กลับบ้านไปบอกพ่อซะว่าจะมานอนกับพี่แก้ม ส่วนตอนนี้เธอเรีบไปเรียนได้แล้ว" พอพูดจบภูก็วางสาย พร้อมๆกับเสียงออดที่ดังขึ้น

(คงไม่มีอะไรหรอกน่า)

.......................................

คืนนั้น ในห้องนอนของพี่แก้ม บนเตียงดาวนั่งคุยกับพี่แก้มอยู่ โดยเธอเลี่ยงที่จะพูดถึงรายละเอียดมากนัก เพราะภูได้กำชับไว้ว่าอย่าให้พี่แก้มรู้สึกกลัว ในห้องนอน มีกล้องวีดีโอซึ่งเป็นห้องหลักตั้งไว้อยู่ตัวหนึ่ง และกล้องอื่นที่ซ้อนไว้

ใต้ชุดนอนที่เป็นชุดวอร์มของดาว ภูได้ติดตั้งอุปกรณ์วัดการเต้นของหัวใจให้ดาว เขาบอกว่า หากดาวหลับและอัตรการเต้นของหัวใจผิดปกติ เขาสามารถขึ้นไปช่วยได้

คืนนี้ภูนั่งอยู่ในรถตู้ของเขา ซึ่งด้านหลังได้ดัดแปลงให้มีจอภาพที่แสดงภาพต่างๆภายในบ้านรวมถึง จอภาพที่แสดงถึงกราฟแสดงการเต้นของหัวใจของดาว ซึ่งตอนนี้มันเต้นแรง คงเพราะดาวอาจจะตื่นเต้นทำให้ภูอดขำไม่ได้

"นี่ดาว บ้านพี่มีผีจริงๆใช่มั้ย" จู่ๆพี่แก้มก็ถามขึ้นในขระที่ทั้งสองคนกำลังนอน คำถามนี้ทำให้ดาวรู้สึกอึ้งเพราะไม่นึกว่าจู่ๆพี่แก้มจะถาม

"หนูคิดว่าทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะพี่แก้ม" ดาวพยายามตอบอย่างเลี่ยงๆ เธอได้ยินเสียงพี่แก้มถอนหายใจ

"ราตรีสวัสดิ์นะ"

"ค่ะ พี่แก้ม"

ดาวพยายามข่มตาให้หลับ เสียงหัวใจของดาวเต้นแรงจนเธอรู้สึกได้ อาจจะเป็นเพราะมันแปลกที่ หรืออาจะเป็นเพระมีกล้อง ที่ภูสามารถมองเห็นเธอนอนได้ หรือไม่อย่างนั้น.....

อาจจะมีใครคนอื่นมองอยู่ก้เป็นได้

........................................

ดาวกำลังนอนอยู่บนเตียง บรรยากาศและเวลาในห้องดูเหมือนจะหยุดนิ่ง ความเย็นของเครื่องปรับอากาศทำให้ดาวหนาวไปถึงกระดูก ในขณะที่ตายังคงหลับ เธอเอื้อมมือไปเพื่อจะดึงผ้าห่มขึ้น

แต่มันหายไป

ผ้าห่มร่นมาที่ขา ดาวเอื้อมมือ ไปเพื่อจะดึงขึ้นมา แต่มันก็ร่นลงไปอีก ความกลัวผุดขึ้นมาในใจของดาว พร้อมด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก อันแผ่วเบา

ดาวตกใจกลัวจนลืมตาขึ้น

ภายในห้องมืดสนิท เสียงเครื่องปรับอากาศก็เหมือนจะกลืนไปกับความเงียบ ด้านข้างพี่แก้มนอนนิ่งไม่ไหวติง จากนั้นเสียงหัวเราะก็ค่อยๆดังขึ้น เหมือนว่ามันจะมาจากข้างๆหู

"มาเล่นกันเถอะ" เสียงยานคางอันยะเยือกของเด็ก กระซิบข้างหูดาวอย่างแผ่วเบา จนลมปากกระทบซอกคอ ทำให้ดาวขนลุกจนต้องหันไป

แต่ไม่มี

เสียงหัวเราะดังขึ้นเหมือนว่ามันขบขันเมื่อเห็นท่าทางของดาว

"พี่สาวมาเล่นกัน" คราวนี้มือสีดำตัดกับความมืด มาจับที่ข้อเท้าของดาว มันเย็นเฉียบจนเธอสะดุ้ง

"มาเล่นกัน"

"มาเล่นกัน"

"มาเล่นกัน"

คำพูดที่สลับกับเสียงหัวเราะได้ปั่นป่วนจิตใจของเด็กสาวให้กระเจิง ต้นเสียงของเสียงหัวเรานั้นเป็นเงาค่อยๆคืบคลานมาจากทั่วมุมห้อง

ในตอนนี้อย่าว่าแต่จะลุกหนี แต่จะอ้าปากเพื่อส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ดาวยังทำไม่ได้ มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ยังคงมองเห็นกลุ่มเงาทะมึน ที่กำลังคืบคลานมาหาเธอ

"อย่าแกล้งพี่เขาสิ" เสียงของเด็กอีกคนหนึ่งดังแว่ว จากนั้นก้เงียบหายไป พร้อมกับเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว เงาดำนั้นหายไปสิ้น

"ดาว เป็นอะไรรึเปล่า" ภูเปิดประตูเข้ามา มันทำให้ดาวตกใจตื่น พร้อมกับพี่แก้ม

"เกิดอะไรขึ้นหรือดาว"พี่แก้มที่กำลังงัวเงียถาม พร้อมกับเปิดไฟที่หัวเตียง

"มะ...ไม่มีอะไรค่ะ"สีหน้าดาวตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหงื่อเป็นเม็ดๆบนหน้าดาว ซึ่งอากาศในห้องก็เย็นเพราะเปิดเครื่องปรับอากาศไว้

"พอดีฉันเห็นกราฟอัตรการเต้นของหัวใจเธอแปลกๆไป ฉันเลยรีบวิ่งขึ้นมา"

ทันใดนั้นดาวก็โผตัวมากอดภูไว้แน่น เขารู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเด็กสาว น้ำตาของดาวไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวตัว คงเพราะเธอกลัวหรือไม่ก็เธอดีใจที่ผ่านเรื่องน่ากลัวมาได้

ชายหนุ่มค่อยลูบหัวของเด็กสาวอย่างอ่อนโยน พี่แก้มกำลังมองดูภาพที่อยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

.................................................

คำผิดทักมาได้ครับจะแก้เรื่อยๆถ้ามีคนอ่านจะมาต่อให้

ตอน1-1 http://ppantip.com/topic/34830541

ตอน1-2 http://ppantip.com/topic/34839276

ตอน1-3 http://ppantip.com/topic/34847169

ตอน1-4 http://ppantip.com/topic/34854680

ตอน1-5 http://ppantip.com/topic/34858760

ตอนต่อไป http://ppantip.com/topic/34891549
ป.ล. เนื่องจากFile ต่อไปผมยังไม่อยากเอาพล็อตที่คิดไว้แต่แรก ตอนนี้เลยอยากได้ไอเดียครับ(ถ้ายังมีคนอ่านนะ)