สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิพ เราอยากจะมาแชร์บทเรียนราคาแพงมากที่เราเจอให้ทุกคนได้ระวัง (ไม่ว่าจะแพงด้วยราคาหรือเป็นคุณค่าทางจิตใจ)

ขอรับรองว่าทุกคำที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นความจริงทุกประการคะ อาจจะยาวไปนิดเพราะอยากให้ข้อมูลเทคนิคคนชั่วได้เน้นๆเลยคะ

*** ต้องขอขอบคุณทุกคำแนะนำดีๆจากเพื่อนๆชาวพันทิพนะคะ ***

พิกัดนะคะ หน้าตลาดบางเขน(ฝั่งเดียวกับตลาด) ติดป้ายรถเมย์เสนาและติดร้านก๋วยเตี๋ยว

เมื่อประมาณเดือนที่แล้วนาฬิกาข้อมือของพี่ชายเราเกิดมีปัญหาหยุดเดิน (นาฬิกา ARMANI ราคาเกือบหมื่นบาท และเป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจของพี่) พี่ได้ให้แม่เอาไปหาร้านเปลี่ยนถ่านให้ แต่ถ้าเปลี่ยนไม่สำเร็จพี่ชายก็ตั้งใจจะเอาไปเข้าศูนย์ซ่อมอยู่แล้ว เมื่อวันที่ 13 กุมภา ช่วงเย็นๆ (จำได้แม่นเลยเพราะก่อนวันวาเลนไทด์ ^^) คุณแม่ได้เอาไปให้ " ร้านซ่อมนาฬิกาที่อยู่ติดป้ายรถเมย์ หน้าตลาดบางเขน และติดกับร้านก๋วยเตี๋ยว " เป็นร้านเล็กๆโต๊ะตั้งตัวเดียว และด้วยความที่คุณแม่เห็นร้านนี้อยู่มาเกือบ 20 ปีแล้ว และก็ดูเป็นกันเองไม่น่ามีปัญหาอะไร...
คุณแม่ก็เอาไปให้เค้าเปลี่ยนถ่าน วันนั้นคนที่อยู่ร้านเป็นเพียงลูกชายเจ้าของร้านคนเดียว (ผู้ชาย อายุประมาณ 30 ปีเศษๆ) พอเค้าแกะฝาหลังนาฬิกาข้อมือแล้วใส่ถ่านใหม่ เค้าก็แง้มๆดูคนเดียวละพูดว่าไม่เดิน แล้วก็เอาน้ำมันมาหยอด เอาไดร์มาเป่า เอาเหล็กมาแงะ แล้วก็บอกก็ยังไม่เดิน เครื่องท่าจะเสีย ช่างคนนั้นก็เอ่ยปากบอกแม่ว่า "เครื่องแบบนี้ผมซ่อมไม่เป็น มีแต่พ่อผมที่ซ่อมเป็น เดี๋ยวจะเอาไปให้พ่อซ่อมให้ก็แล้วกัน จะทิ้งไว้ที่ผมไหม ถึงคุณเอาไปมันก็ไม่เดิน" คุณแม่(ซึ่งไม่รู้มูลค่าของสินค้าที่รับฝากจากพี่ไปซ่อม) ก็เลยโอเคฝากไว้ที่ช่าง (เป็นปกติที่ของเสียก็ต้องให้ช่างซ่อมให้ใช้ได้เหมือนเดิมอยู่แล้ว)

หลังจากนั้น แม่ก็ขอใบรับสินค้า ขอข้อมูลของเค้า เค้าก็พูดแค่ว่า
>ผมไม่เคยออกใบรับของให้ลูกค้า เราอยู่ตรงนี้มาหลายสิบปี คุณไว้ใจผมได้ คุณเอาแค่เบอร์โทรคุณมาเดี๋ยวซ่อมเสร็จผมจะโทรหาคุณเอง<
และด้วยความที่แม่ก็เป็นคนแถวนั้น เดินผ่านไปผ่านมาก็เห็นร้านนี้อยู่มานานจริง ก็ไว้ใจและเชื่อใจ แม่เลยให้แค่เบอร์โทรของแม่และไม่ได้เอาข้อมูลอะไรของเค้ามาเลย
.....และก่อนเดินออกจากร้าน เค้าก็ทิ้งท้ายด้วยว่า  " พ่อผมเพิ่งเข้าโรงบาลไปเมื่อเช้านี่เอง อาจใช้เวลานานหน่อยนะ "
แม่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็บอกโอเค ได้  เราก็มีเตือนแม่แล้วแต่แม่บอกว่า ร้านนี้เห็นอยู่มาตั้งนานละ เดินผ่านกี่ทีก็เปิดอยู่ตลอด ไม่เป็นไรหรอกน่า
...
(นี่เป็นรูปที่พอจะหาได้เพราะปกติพี่จะไม่ได้เจาะจงถ่ายรูปนาฬิกา)


..
.
1 อาทิตย์ ผ่านไป ก็ยังไม่มีสายเรียกเข้าให้ไปรับของคืน แม่ก็ไปคิดแทนเค้าว่า พ่อเค้าป่วย ต้องให้เวลาเค้าหน่อย สงสารเค้าน่ะ
.
.
.
2 อาทิตย์ ผ่านไป ก็ยังไม่มีสายเรียกเข้าให้ไปรับของคืน  แม่เริ่มเอะใจแล้ว นานจัง หรือซ่อมไม่ได้น่ะ ?? แต่ด้วยความที่แม่งานยุ่งมาก เลยผัดไปอีกสักวันสองวันก็แล้วกัน
.
.
.
รอมา 17 วัน แม่ก็ให้น้าไปเอาของให้ โดยอธิบายทุกอย่างให้อย่างเรียบร้อย (น้าก็เคยเห็นนาฬิกาข้อมือเรือนนั้น ถ้าเห็นของน้าจะจำได้ทันที)

แต่......

คำตอบที่ได้รับมาคือ "หาไม่เจอ!!! ให้คนที่เอามาซ่อมมาเอาเอง"  น้าก็ย้ำอีกครั้งว่า ไม่มีใบรับนะคะ  เค้าก็ตอบด้วยตัวเองว่า ร้านผมไม่เคยออกใบรับให้ลูกค้า ผมจดเบอร์โทรลูกค้าแม็กใส่ถุงไว้ทุกเรือน  น้าก็โอเค ได้ เดี๋ยวให้คนเอามาซ่อมมาเอาเอง
.
.
วันรุ่งขึ้นแม่ไปเอาของด้วยตัวเอง และได้คำตอบว่า "อ๋อ เดี๋ยวผมหาให้นะครับ รอแปบนึง"

แล้วนางก็เทถุงออกมาหา ขุดๆคุ้ยๆจนร้านแทบพังเลยจ๊ะ

แล้วเงยหน้ามาตอบว่า "ไม่มี คุณพี่มาเอาไปแล้วนิ"

แม่ก็บอกว่า  เพิ่งจะเดินมาวันนี้วันแรกเนี่ยจะเอาไปได้ยังไง  หาให้ดีๆหน่อย

นางก็เงียบไป ไม่นานก็ตอบว่า "อ๋อ เรือนที่ซ่อมยากๆที่ให้พ่อผมซ่อมน่ะนะ พ่อผมป่วยอยู่ แต่คงซ่อมเสร็จแล้วมั้ง เดี๋ยวไปหาที่บ้านให้"

(แม่ก็ยังคิดในแง่ดี เค้าคงเห็นเราไม่มาเอานานเลยทิ้งไว้ที่บ้านมั้ง พรุ่งนี้ค่อยมาดูใหม่ละกัน)  แม่ก็เลยโอเค๊ กลับ พรุ่งนี้มาใหม่เว้ย (เสียเวลาจริงๆ)

ยอมใจคุณแม่เลยจริงๆ จะมองโลกในแง่ดีไปถึงไหน ถ้าเป็นตัวเราคงไม่โอเค แล้วให้ไปหามาให้ได้แล้วแหละ แต่ด้วยความที่อยู่กับแม่แล้วแม่ไม่อยากเอาเรื่องอะไร ถ้าเราจะไปเอาเรื่องเค้า ได้โดนฝ่ามือแม่แล้วโดนบ่นยาวถึงบ้านแน่ ก็เลย เออๆ ช่างเหอะ จะมาใหม่ทุกวันจนหาเจอให้ได้ละ ของไม่ใช่ถูกๆ มาพูดจาง่ายๆจบๆไปงี้ได้ไง !
.
.
.
หลังส่งเข้ามือร้านซ่อมนี้ไปได้ 19 วัน

แม่ก็ยังไปอีกรอบ แต่คราวนี้พ่อของผู้ชายคนนั้นอยู่ (น่าจะเป็นเจ้าของร้าน)
แม่ก็ไปถามคำเดิมว่า นาฬิกา ARMANI สีดำ พร้อมบรรยายลักษณะต่างๆไป ที่ให้ซ่อมไว้เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน เสร็จรึยัง เมื่อวานเราก็มาคุณบอกอยู่ที่บ้าน วันนี้เอามาให้เรารึยัง
.
.
.
คำตอบทำเอาช็อคกันไป สาม วิ จนพูดไม่ออกเลยคะ

ตัวลูก : คุณเอามาซ่อมที่ผมหลอ
แม่เรา : เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนไง เมื่อวานก็เพิ่งมา คุณลืมแล้วหลอ?

แล้วอยู่ดีๆ ตัวลูกก็เขยิบเก้าอี้ไปนั่งห่างออกไปจากแผงร้านตัวเอง และตัวพ่อก็เข้ามาแทนที่แล้วพูดว่า

ตัวพ่อ : คุณไม่เคยเอาของมาซ่อมคุณจะมาพูดแบบนี้ได้ไง
(ประโยคหลังจากนี้เสียงเริ่มดังลั่น จนคนรอรถเมย์และคนที่เดินผ่านไปมาต่างกันมามองเป็นตาเดียวกัน) ลูกค้าแบบคุณน่ะมีเยอะ ไม่ได้เอาของมาซ่อมที่ร้านเราแล้วมาหลอกลวงจะมาเอาของลูกค้าผม !!!!!!

แม่เรา : (ช็อคสิคะ เจอแบบนี้ เดาว่าสมองแม่คงโล่งมากตอนนี้)  วันที่เราเอามาซ่อมคุณไม่ได้อยู่ ลูกคุณบอกคุณป่วยเข้า รพ อยู่ คุณลองถามลูกคุณสิคะ เค้ารู้อยู่แก่ใจ นาฬิกาเรือนนั้นเค้าใช้เวลาทำตั้งนาน และเค้าก็เป็นคนรับจากมือเราด้วยตัวเองเลยด้วย

ตัวพ่อ หันไปถามตัวลูก ตัวลูกตอบได้ หน้าด้านไร้ยางอ้าย ไร้มนุษย์ยธรรม ไร้ซึ่งความเคารพให้อาชีพตนเองมาก  
" ผมก็เพิ่งเคยเห็นคุณน้าครั้งแรกนี่แหละครับ มาถึงก็มาโวยวาย "

ตัวพ่อ : เห็นไม๊ คนแบบคุณน่ะ มีเยอะ (เสียงดังอีกครั้ง ลั่นเลย) มาโวยวายๆ แล้วก็มาหาว่าผมโกงนู้นนี่ ตัวเอาก็จะมาเอาของๆลูกค้าผม  ผมอยู่ตรงนี้มา 20 กว่าปี ไม่มีประวัติเสียหาย แล้วลูกผมก็ไม่เคยซี๊ซั้ว คนอย่างคุณน่ะ โอ่ย ไปหาที่บ้านตัวเองก่อนไป๋ !!!!!!
...
..
ไม่นานตัวพ่อก็พูดอีกรอบ คุณมีหลักฐานอะไรไหมละ ห๊ะ?
(วินาทีนั้น พูดเลยเจ็บใจมาก ทำไมวันนั้นถ้าห้ามแม่ไม่ได้ ก็น่าจะบังคับให้เค้าออกใบรับหรือจดเบอร์โทรมันมานะ โอ๊ยยยยย เจ็บใจเว้ยยยย)

แม่เรา : ก็ขอใบรับแล้ว ลูกคุณก็บอก ไม่ต้องหรอกแล้วก็ไม่ยอมออกให้ (แม่ก้มองไปที่ตัวลูก)
ตัวลูก หลบตาไวมาก เหมือนสุนัขที่ทำความผิดแล้วรู้ตัวรีบหลบเข้าหลังเจ้าของยังไงยังงั้นเลยคะ ท่าเดียวกันเด๊ะ

ตัวพ่อ : ใช่ ร้านเราไม่เคยออกใบรับให้ลูกค้า เราทำอาชีพด้วยความสุจริต ใบรับน่ะ ไม่ต้องมีหรอก และผมก็ไม่เคยเข้า รพ ถ้าผมป่วย ผมจะอยู่บ้าน คุณกลับไปได้ละ ไปหาที่บ้านคุณเอง ที่ร้านเราไม่มีของ ของคุณ อามานง อามานี่ อะไรผมไม่รู้จัก ไม่เห็นเคยเห็น ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน
.
.
.
พูดเลยว่า ตอนนี้ปรี๊ดมาก อยากด่า อยากถล่มมันให้พัง แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเราไม่มีหลักฐานอะไร ก็ทำได้แค่โทษตัวเองว่าสะเพร่ามากกก ทำไมตอนนั้นที่มันบอกไม่เดิน ทำไมไม่ขอดู ถึงแม่ตัดสินใจเอาไว้ที่มันเราก็น่าจะเอาหลักฐานอะไรสักอย่างมาให้ได้ คือเจ็บใจมากคะ แต่ที่สุดคือความไว้ใจคะ ก็เห็นอยู่มานาน ใครจะไปนึก ว่าจะเลวได้ขนาดนี้ อยู่แบบเลวๆแบบนี้มาหลายสิบปี ไม่ใช่ซื้อสัตย์ในอาชีพตัวเองมาหลายสิบปีหรอกคะ


ตอนนี้กำลังรวบรวมข้อมูล รูปถ่ายทั้งหมด จะเอาไปแจ้งตำรวจคะ ตอนนี้ตำรวจเป็นความหวังสุดท้ายแล้ว

ก็รู้อยู่ว่าคงจะไม่ได้คืน แต่อย่างน้อยอยากให้ไอร้านชั่วๆแบบนี้ได้บทเรียนซะบ้าง แม้แค่ตำรวจเรียกไปสอบปากคำ หรือไปที่ร้านมันแค่นั้นก็พอแล้ว แค่ให้ได้บทเรียนบ้าง ว่าอย่าไปทำพฤติกรรมเลวๆแบบนี้กับคนอื่นอีก
ถึงแม่เราจะพูดว่าช่างเถอะ  เฮ้ออ  แต่เราช่างไม่หลงหรอกคะ ถึงเอาผิดไม่ได้ ถึงไม่ได้ของคืน ถึงทำไปแต่ก็ไม่มีประโยชน์ แต่ก็อยากให้สังคมได้รู้ไว้ จะได้ไม่ต้องไปใช้บริการ ร้านเลวๆแบบนี้คะ

(เป็นรูปพิกัดร้าน ใครอย่าหลงเข้าไปนะคะ)