กระทู้นี้เป็นกระทู้จริงจัง กระทู้แรกตั้งแต่สมัครพันทิพย์มานะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เล่าเรื่องเลยละกัน วันศุกร์ที่ผ่านมานี้ เวลาประมาณ 13:00 น. ผมได้ไปอบซาวน่าร้านประจำ ปกติวันนี้เวลานี้คนจะเยอะ จะมีขาประจำมาด้วยประมาณ 4-5 คน แต่วันนี้มีผมคนเดียวเนื่องจากขาประจำป่วย และติดธุระพร้อมกัน ช่างบังเอิญเหลือเกิน แถมวันนี้มีโปรขัดตัวด้วย ผมจึงจัดชุดใหญ่ทั้งขัดตัวและอบซาวหน้า เนื่องจากเป็นขาประจำพนักงานทุกคนจะปล่อยผมจัดการตัวเอง และอาจเพราะเป็นผู้ชายด้วย พนักงานจะไม่มาอธิบายวิธีจัดการแต่งตัวเหมือนอธิบายกับลูกค้าใหม่ ผมก็จัดแจงอาบน้ำ ชำระร่างกาย พอเสร็จก็นุ่ง กกน. แบบใช้แล้วทิ้ง นุ่งผ้าขนหนูพร้อมขัดตัว พอขัดตัวเสร็จก็ไปอาบน้ำล้างเกลือกับขมิ้นออก จากนั้นก็ไปอบซาวหน้า
     เหตุมันเกิดตรงนี้แหละครับ ห้องอบซาวหน้าร้านประจำของผมเป็นห้องมืดๆครับ ทางเข้าจะเป็นม่านคล้ายมูลี่ใสๆครับแต่จะหนักกว่าเพราะกันไอน้ำออก เมื่อเข้ามาในห้องอบมันเงียบมากครับ คือเงียบจนได้ยินเสียงหายใจตัวเองเลย ปกติมีขาประจำคนอื่นด้วยก็จะคุยกันเฮฮาจนแทบลืมเวลา ผมใช่เวลาอบซาวน่าประมาณ 40 นาทีครับ แบ่งเป็น 2 ครั้ง ครั้งละ 20 นาที พัก 5 นาทีแล้วจึงอบต่อ ขณะที่ผมกำลังอบรอบที่ 2 นั้น รู้เวลามันเดินช้ามากครับ ตอนแรกนึกว่านาฬิกาในห้องอบมันเสีย เลยเดินออกไปดูนาฬิกาของผมในล๊อกเกอร์ เวลาก็ตรงกัน จึงคิดว่าเพราะไม่มีคนคุยด้วยจึงทำให้คิดไปเอง ตอนนี้เองครับผมเหมือนได้ยินเสียงหายใจของใครบางคนในห้องนอกจากลมหายใจตัวเอง คือจังหวะมันเกือบซ้อนกับลมหายใจผม แต่แยกแยะออกครับว่าผมไม่หายใจถี่ขนาดนี้ จึงมองดูรอบห้องครับเพ่งดู คิดว่าเผื่อตอนเราออกไปดูนาฬิกาของเรามีคนเข้ามาตอนนั้นรึป่าว แต่ก็ไม่เห็นใครครับ ตอนนี้ใจเริ่มไม่ดีครับ อย่างที่หัวกระทู้บอกครับ "ผมกลัวผีมาก" เป็นคนไม่เชื่อเรื่องงมงายครับแต่เรื่องผีนี่ เชื่อและกลัวมาก ผมจึงหลับตาเอาผ้าขนหนูผืนเล็กปิดหู คลุมหัวไว้ แต่ผมก็ต้องสะดุ้งลืมตาเพราะได้ยินเสียงคนหัวเราะครับ เสียงแหลมชัดเจนมากเหมือนมันดังอยู่ในหัวครับ ตอนนี้สติแตกครับน้ำตาไหลเป็นสายธาร แต่ขาไม่ทำงานครับ นั่งตัวแข็งเกร็งก้าวไม่ออก จนกระทั้งที่กั้นห้องอบซาวหน้าเปิดทำให้ร่างผมผ่อนคล้ายได้ในระดับนึง พรึ้บ! เสียงมู่ลี่ใสๆถูกดันสบัดขึ้น แต่ไม่มีคนเข้ามา พรึ้บ! พรึ้บ! พรึ้บ! อีก 3 รอบครับ แต่ก็ยังไม่มีคน แล้วเสียงหายใจจากไหนไม่รู้ดังมาก ก็ดังขึ้นในห้องอบครับ ผมฝืนใจลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ร้องไห้ น้ำตาน้ำมูกไหล แต่ไม่มีเสียง ด้วยความบ้าหรือย่างไรมิทราบ ขณะกำลังจะพ้นม่านมู่ลี่ใสๆของห้องอบ หัวมันก็เหันไปมองข้างหลังครับ จังๆครับ เงาคนนั่งอยู่ในห้อง แล้วอยู่ๆควันในห้องอบก็พุ่งใส่หน้าผม เป็นรูปมือคนชัดเจนแจ่มแจ้งมาก แหวกควันมาเลย พร้องเสียงหัวเราะแหลมเพี้ยง ฮี้ ฮี้ ฮี้! ผมล้มหงายออกมานอกห้องครับแต่ขายังอยู่ในห้อง รู้สึกเลยว่ามีมือคนดึงขาแต่ไม่มีแรงดึงครับ ผมจึงรีบชักขาออกมา หอบสัมภาระวิ่งออกมาบริเวณห้องอาบน้ำ หน้าซีดตัวสั่น คือสั่น นี่แบบเจ้าเข้า จะเป็นลมด้วย พนักงานวิ่งมาดู "พี่เป็นอะไรไหมคะ หน้าซีดเชียว" ผมพูดไม่ออกได้แต่นั่งสั่นๆ พอตัวเริ่มสั่นน้อยลงตอนนี้รู้สึกใจเต้นแรงมากครับ เหมือนจะทะลุหน้าอกออกมาเลย น้องๆพนักงานก็ดีมากครับยาหอม ยาดม ยาอม ยาหม่อง พิมเสนน้ำ น้ำเปล่า ชากาแฟ น้ำสมุนไพร 108 ครับ ยื่นอะไรมาดื่มหมด ดมทุกอย่าง ประสาทมันชาครับ ไม่รู้เรื่องอะไร มันกลัวครับ กลัวมากๆ เมื่อเริ่มอาการดีขึ้นผมก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวจ่ายเงิน ออกมานั่งในห้องรับรองเพื่อสงบสติ ทบทวนเรื่องราวครับ ก่อนกลับผู้จัดการเดินมาถามอีกครับว่าเป็นอะไร ผมจึงตอบไปว่า "ไม่ค่อยสบาย แล้วไปอบซาวน่ามั้งครับ เลยจะเป็นลมครับ" ที่ผมตอบแบบนี้เพราะกลัวน้องๆพนักงานจะกลัวจนทำงานไม่ได้ ร้านอาจเสียชื่อด้วย
     ผมมารู้ทีหลังว่าก่อนเปิดร้านนี้ เจ้าของคนเก่าเค้าตายโดยไม่มีใครมาเฝ้าครับ แบบว่าลูกหลานมาเจออีกทีตอนเค้าตายแล้ว จากนั้นก็มีร้านอาหารญี่ปุ่นมาเปิด พอร้านอาหารนั้นหมดสัญญาก็เปิดเป็นร้านสปาแห่งนี้ โดยทั้งๆที่ไม่มีใครรู้ว่าลูกหลานเค้าทำพิธีถูกต้องรึป่าวก่อนที่จะเปิดให้เช่า ผมกลับมาที่บ้านหน้าซีดมาเลยครับ พ่อเห็นเข้าเลยแซวด้วยว่า "สปาร้านนี้เค้าสุดยอดจริงๆ เล่นซะลูกขาวจั๋วเลย" และตบท้ายด้วยประโยคที่ทำให้ผมสะดุ้งว่า "เจอแบบไหนมาล่ะ" ผมถามพ่อว่ารู้ได้อย่างไร พ่อผมบอกว่า "คนเราให้ตกใจแค่ไหนก็ไม่ซีดนานขนาดนี้หรอก จากร้านมาบ้านเกือบ 40 นาที มันก็น่าจะหายซีดแล้ว" ผมเล่าทุกอย่างให้พ่อฟังครับ คืนนั้นพ่อเลยให้ผมสวดมนต์หลายบท รวมถึงบทผลาญยักษ์ด้วย ท่านว่าจะได้ไล่สิ่งไม่ดีออกไป ล่าสุดวันนี้ร้านสปาเค้าทำบุญใหญ่พอดีครับ เค้าว่าทำปีใหม่ เพราะเปิดมาหลายปีแล้วยังไม่เคยทำบุญใหญ่เลย ผมก็ได้รับเชิญไปด้วยครับ แต่นั่งอยู่บริเวณนอกๆครับ เพราะอะไรหลายๆอย่างมันยังติดตา ตรึงใจผมอยู่เลย