สดๆกันเรยวันนี้ครับ คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกะรุ่นพี่ นัดเจอกันเพื่อคุยธุระ ก็เลยชวนกันไปหาไรทานกันครับ พอถึงร้านก็เดินไปเลือกที่นั่ง พร้อมสั่งออร์เดอร์ เสร็จเรียบร้อยก็เดินไปตักอาหารตามไสตล์ ผมให้พี่เค้าไปตักก่อน พี่เค้าก็ตักมา 1 ถ้วย กับอีก 1 จาน ผมก็จะลุกไปตัก และตามสไตล์ คือผมชอบดูก่อนว่าพี่เค้าตักไรมามั่ง แต่สิ่งที่เห็นแว๊บๆนั้นมันอะไร ทันใดนั้นพี่เค้าก็คนแล้วตักมาพินิจพิเคราะห์ ผมจึงซูมอินเข้าไป สิ่งที่เห็นคือ........แม่เจ้า......แล้วประโยคสนทนาก็เกิดขึ้น
ผม: พี่.....มันใช่ ใช่มั้ย
พี่: พี่ว่ามันไม่น่าใช่กะเทียมเจียวนะ
ผม: แม่มมีหนวดด้วย ชัดเลอะ ตัวผู้แน่ๆ เอาไงกันดีพี่ (อารมย์ แบบ คือหิวบวกกับเกลียดไอต้วนี้อยู่แล้ว)
คือ จะไงดีพี่ จะกินต่อแบบกินอย่างอื่นเอาละกัน แต่ผมแม่มไม่มั่นใจแล้วอะ คือจะยังไงสมมติเค้าให้เรากินฟรี
ผมไม่มั่นใจในจานอื่นๆแล้วอะพี่
พี่: เดี๋ยวลองเรียกพนง.ก่อน
รอประมาณ 3 นาที พนง.มาที่โต๊ะ
ผม: โทษนะครับคือมันเจอแบบนี้อะครับ พร้อมส่งให้พนง.พิจารณา
พนง.:ยืนดูแล้วสตั๊นไปประาณ 5 วิ. แล้วตอบว่าครับๆ รอสักครู่นะครับ พร้อมเดินจากไป
ผม: พี่เอาไงดียกเลิกออร์เดอร์ได้มั้ยพี่ ผมว่าน่าจะได้นะเพราะเรายังไม่ได้กิน
พี่: เดี๋ยวรอ เค้ามาก่อน ดูดิว่าจะยังไง
5นาทีผ่านไป น่าจะเป็นผจก. เดินมา
ผจก.:ต้องขอโทษด้วยนะครับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผม: ครับ
พี่: เออแล้วผมจะมั่นใจกับอาหารคุณได้มั้ยเนี่ย เมื่อ มันอยู่ในหม้อแบบนี้
ผจก.: ต้องขอโทษด้วยครับ
ผม: พี่ ยกเลิกออร์เดอร์มะ
พี่: งั้นถ้าผมจะยกเลิกออร์เดอร์ทั้งหมดจะได้มั้ยครับ
ผจก.: ได้ครับผม
ผม: ขอบคุณครับ
ผจก.เดินจากไป ผมและพี่ลุกขึ้นเก็บของ ทันใดนั้นมีคุญผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ก็ถามพี่ผมว่าเกิดอะไรขึ้นคะ พี่ผมตอบไปว่า
อ๋อ ผมเจอ .........ในหม้อซุปครับ (เท่าที่ผมสังเกตเห็น คือโต๊ะนั้นมาสี่ท่าน เดินไปตักอาหารแล้วสอง เหลือที่โต๊ะอีกสอง)
หลังจากสิ้นเสียงพี่ผม ผมสังเกตได้ว่า โต๊ะนั้น สตั๊นไปสิบวิ.เห็นจะได้ครับ ผมกะพี่ก็เดินออกมาเลย โดยที่พี่ผมยังไม่ได้ทันบอกว่าหม้อซุปหม้อไหน
ระหว่างทางที่เดินออกมานอกร้านแล้ว
ผม: พี่ว่าโต๊ะนั้นเค้าจะสงสัยมั้ยว่าซุปหม้อไหน แล้วเค้าจะยังไงต่อวะพี่ คงไม่กินซุปมั้ง แต่กินอย่างอื่นต่อ
พี่: เอ่อนั่นดิพี่ก็อยากรู้ ...........
ผม: เอ...แต่ว่าตอนพี่ไปตักอะซุปเหลือเยอะมั้ยพี่
พี่: เหลือก้นๆแล้วหว่ะ
ผม: ชิหายละ แล้วคนที่กินก่อนๆหน้านี้คือ.........
ในที่สุดผมก็เจอกับตัวเอง มันคือกระเทียมเจียวใช่มั้ย
ผม: พี่.....มันใช่ ใช่มั้ย
พี่: พี่ว่ามันไม่น่าใช่กะเทียมเจียวนะ
ผม: แม่มมีหนวดด้วย ชัดเลอะ ตัวผู้แน่ๆ เอาไงกันดีพี่ (อารมย์ แบบ คือหิวบวกกับเกลียดไอต้วนี้อยู่แล้ว)
คือ จะไงดีพี่ จะกินต่อแบบกินอย่างอื่นเอาละกัน แต่ผมแม่มไม่มั่นใจแล้วอะ คือจะยังไงสมมติเค้าให้เรากินฟรี
ผมไม่มั่นใจในจานอื่นๆแล้วอะพี่
พี่: เดี๋ยวลองเรียกพนง.ก่อน
รอประมาณ 3 นาที พนง.มาที่โต๊ะ
ผม: โทษนะครับคือมันเจอแบบนี้อะครับ พร้อมส่งให้พนง.พิจารณา
พนง.:ยืนดูแล้วสตั๊นไปประาณ 5 วิ. แล้วตอบว่าครับๆ รอสักครู่นะครับ พร้อมเดินจากไป
ผม: พี่เอาไงดียกเลิกออร์เดอร์ได้มั้ยพี่ ผมว่าน่าจะได้นะเพราะเรายังไม่ได้กิน
พี่: เดี๋ยวรอ เค้ามาก่อน ดูดิว่าจะยังไง
5นาทีผ่านไป น่าจะเป็นผจก. เดินมา
ผจก.:ต้องขอโทษด้วยนะครับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผม: ครับ
พี่: เออแล้วผมจะมั่นใจกับอาหารคุณได้มั้ยเนี่ย เมื่อ มันอยู่ในหม้อแบบนี้
ผจก.: ต้องขอโทษด้วยครับ
ผม: พี่ ยกเลิกออร์เดอร์มะ
พี่: งั้นถ้าผมจะยกเลิกออร์เดอร์ทั้งหมดจะได้มั้ยครับ
ผจก.: ได้ครับผม
ผม: ขอบคุณครับ
ผจก.เดินจากไป ผมและพี่ลุกขึ้นเก็บของ ทันใดนั้นมีคุญผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ก็ถามพี่ผมว่าเกิดอะไรขึ้นคะ พี่ผมตอบไปว่า
อ๋อ ผมเจอ .........ในหม้อซุปครับ (เท่าที่ผมสังเกตเห็น คือโต๊ะนั้นมาสี่ท่าน เดินไปตักอาหารแล้วสอง เหลือที่โต๊ะอีกสอง)
หลังจากสิ้นเสียงพี่ผม ผมสังเกตได้ว่า โต๊ะนั้น สตั๊นไปสิบวิ.เห็นจะได้ครับ ผมกะพี่ก็เดินออกมาเลย โดยที่พี่ผมยังไม่ได้ทันบอกว่าหม้อซุปหม้อไหน
ระหว่างทางที่เดินออกมานอกร้านแล้ว
ผม: พี่ว่าโต๊ะนั้นเค้าจะสงสัยมั้ยว่าซุปหม้อไหน แล้วเค้าจะยังไงต่อวะพี่ คงไม่กินซุปมั้ง แต่กินอย่างอื่นต่อ
พี่: เอ่อนั่นดิพี่ก็อยากรู้ ...........
ผม: เอ...แต่ว่าตอนพี่ไปตักอะซุปเหลือเยอะมั้ยพี่
พี่: เหลือก้นๆแล้วหว่ะ
ผม: ชิหายละ แล้วคนที่กินก่อนๆหน้านี้คือ.........