....พ่อโทรมาบอกว่าแม่เริ่มป่วยกระเสาะกระแสะ จนต้องไปหาหมอบ่อย ๆ
อยากให้เราลาออกจากงาน แล้วกลับบ้านไปดูแลแม่ ใจนึงก็เป็นห่วงสุขภาพของแม่ อีกใจนึงก็กังวลว่าจะหางานใหม่ที่บ้านไม่ได้
เราไม่อยากอยู่ในสภาพเป็นคนว่างงานอีกแล้ว รู้เครียดยิ่งกว่าตอนมีงานทำซะอีก
ถ้าเราเป็นลูกคนเดียวละก็นะ คงลาออกแบบไม่ลังเล แต่เรามีพี่น้องสามคนกับญาติผู้น้องที่รับอุปการะอีกคน
แต่เหมือนทุกคนจะผลักหน้าที่นี้มาให้เราเพียงคนเดียว ทั้งที่เราไม่มีความพร้อมอะไรเลยในตอนนี้
เราไม่คิดว่าจะดูแลพวกท่านได้นะ ถ้าถึงเวลานั้น แต่ถ้าจะรอให้ตัวเองพร้อม ก็กลัวว่าพวกท่านจะจากไปซะก่อน
อีกเหตุผลหนึ่งที่พวกท่านอยากให้เราลาออก ก็ว่าอยากให้เรามีเวลาอ่านหนังสือไปสอบรับราชการ....

....ปีที่แล้วก็ตั้งกระทู้บ่นประมาณนี้แหละ ปีนี้ก็เหมือนซ้ำรอยเก่า และดูท่าว่าจะหนักกว่าเดิม โทรมาได้ทุกวันว่าเมื่อไหร่จะลาออก
แล้วพ่อยิ่งบอกว่า ถ้าสอบรับราชการได้ จะให้รางวัลเราแสนนึง ตรงนี้เรา....เกลียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ก.ล้านตัว)
คิดว่าเราเป็นพวกเห็นแก่เงินยังงั้นหรอ เลยต้องเอาเงินมาล่อ ทำไมดูถูกจิตใจเราขนาดนั้น เลยทำให้รู้สึกไม่อยากกลับบ้านขึ้นมา
แถมบริษัทกำลังมีแผนจะปรับโครงสร้างใหม่ ลดคน เพิ่มงาน ลดรายจ่าย เพื่อสู้ภาวะเศรษฐกิจถดถอย เราก็จะบ้าตายอยู่แล้วคุณ

บอกตรง ๆ ตอนนี้เครียด ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน