กระทู้แรกเลยสำหรับเราในpantip
เรื่องที่เราจะเล่าเกี่ยบกับงานและแม่ของเรา เราขอไม่บอกชื่อนะคะเผื่อมีผลต่องานในภายหน้า
เราเป็น สาวประเภท2 มีน้องสาวฝาแฝดอีกคนตอนนี้เรา 26แล้ว
แม่เราป่วยเป็นเนื้องอกในสมองเมื่อตอนเราม.6 สมัยนั้นเรทเกเรติดแฟนมากย้อนไปก็แอบเสียใจ
แม่เราเข้าผ่าตัดที่ศิริราช ขอบอกว่าตอนนั้นคือต้องผ่าเพราะก้อนเนื้องอกขยายไปทับเส้นประสาทในสมอง
เราจำได้ว่าข้างไหนแต่มีผลต่อสมอง อาจหลับไปเลยหรือจำอะไรไม่ได้ จึงต้องผ่า วินาทีที่เราเห็นแม่ ตื่นหลังจากผ่าตัด
แม่เราดูซึมๆแต่รู้เรื่องเราร้องไห้ เห็นแม่โกนหัวหมดเกลี้ยง แต่ดีใจที่แม่ไม่มีผลกระทบอะไรหลังผ่าตัด
หลังจากนั้นแม่ก็คีโมฉายแสง เพื่อยับยั้งการโตของเนื้องอกที่ยังหลงเหลืออยู่
เราเห็นแม่ผิวคล้ำขึ้นผมร่วงต้องใส่วิก จนผ่านมา จนปัจจุบัน เรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น ต้องบอกก่อนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาจนเรียนจบเรามีงานการทำดีๆมาตลอด เราเป็น co-producer จนมาเป็น producer รายการ ในเวลา2เกือบ3ปี แล้วได้งานที่บริษัทดัง ย่านลาดพร้าว เรามาเริ่มเป็น creative ตอนนั้นเราแฮปปี้ มากได้งานแม่ดีใจ จนมาเจอเรื่อง แม่ แม่กลับมาป่วยอีกครั้งแม่เริ่มสายตาสั้น ได้กลิ่นแปลกๆตลอด เพลียง่าย เลยไปตรวจ สรุป เนื้องอกนั้นมันโต มีผลต่อร่างกายทำให้ พูดไม่ปกติคือจะพูดคำนี้ปต่พูดเป็นอีกคำ เริ่มลืมอะไรบ่อยมาก มีครั้งนึงแม่ขับรถเองไปตลาดแล้วเหมือนสมองสั่งการช้าลง ไปชนกับรถคันอื่นเราก็บอกแม่อย่าขับอีก แม่ก็ไม่ได้ขับรถอีกเลย มาต่อคราวนี้แม่ต้องรักษา เราบอกเลยว่าช่วงนั้นไม่ได้กลับบ้าน ทำงานตลอดอยู่หอ กลับแค่เสาร์-อาทิตย์บางทีก็ไม่ได้กลับ เราก็คิดถึงแม่บางวันเลิกงานได้ก็ไปหาแม่เร็วพาแม่ไปกินข้าว พอมาถึงช่วงรักษา เราก็มารู้ว่าแม่รักษาไม่ได้แล้วเพราะคีโมฉายแสงมาก่อนแล้วถ้สทำอีกจะมีเอฟเฟค เราก็คิดในใจเนอะ ว่าเราอยากออกมาดูแลแม่ก่อน เพราะงานหาตอนไหนก็ได้ เพราะเราไม่รู้ว่าแม่จะเป็นอะไรเมื่อไรขอดูแม่ก่อน
เพราะน้องก็ทำงานแล้ว เราก็ตัดสินใจออกมาจากงาน หัวหน้างานก็บอกว่าไม่อยากให้ออกเพราะเตรียมงานใหม่ไว้ให้เราก็บอกหนูขอออกไปดูแม่ก่อน (ตามจริงตอนนั้นเราออกเพราะสาเหตุที่ทำงายด้วยเราโดนกดดันจากเพื่อนร่วมงาน)แม่เราก็เลยบอกออกมาอยู่กะแม่ก่อนก็ได้ จนปัจจุบัน เราก็อยู่เป็นเพื่อนแม่ แต่แม่เรายังทำงานนะ แต่เราสงสารแม่แม่โดนคนที่ออฟฟิตแกล้งให้ไปทำตำแหน่งคนส่งเอกสารจากที่แม่มีตำแหน่งดีๆแม่โดนคนแกล้งจนผู้ใหญ่เชิญออก จนพ่อเราเข้าไปพูดอธิบายว่าแม่เราป่วย ไรงี้ เขาก็ยื่นเวลาให้แม่ทำงานอีก2ปีนี้ก็ผ่านไป1ปีแล้ว

แม่เราบอกเขาจะทำงานเขาไม่ออกเพราะเขาไม่อยากเป็นคนไร้ค่าเรากะน้องก็บอกว่าอยากให้พักเขาบอกยิ่งพักสมองยิ่งเสื่อม
ทุกวันนี้เรากำลังหางานใหม่ เหมือนจะได้งานก็ไม่ได้ พอจะได้ ก็ไม่ได้ เราท้อ เพราะแม่อยากให้เรามีงานเขากลัวถ้าเขาตายไปเราจะลำบากเราก็บอกไม่หรอกเราทำงานเป็นคิดงานได้ เราตัดสินใจไปสมัครที่บริษัท ย่าน แจ้งวัฒนะเป็นช่องดิจิตอล เราเคยได้งานที่นั้นก่อนจะได้งานที่ย่านลาดพร้าว แต่เราปฎิเสธเพราะอีกบริษัทดังกว่า เรากลับไปสมัครเพราะใกล้บ้านและมีเพื่อน เราเรียกเงินไปก็สูงนิดๆหลัก20k เขาเหมือนจะรับสรุปเราไม่ได้เพราะเขาเลือกนศ.จบใหม่อีกคนที่เรียกเงินน้อยกว่า เลยไปสมัครอีกที่ เป็นช่องทีวีดิจิตอลย่านตลิ่งชัน. เราเคยโดนเรียกไปสัมภาษณ์ก่อนหน้านี้หลายปีแล้ว ไปถึงเราสัมภาษณ์กับproducerข่าว.
พอเจอเขาบอกว่าเราไม่เหมาะ เราเป็นแบบนี้ให้ไปช่องอีกช่องที่กะเทยเยอะๆจะดีกว่าละเชิญเรากลับ เราก็นอยด์นะแบบพอผู้หญิงที่เข้าต่อเราพึ่งจบได้ลองงานเลย แต่ล่าสุดไปคุยงานตำแหน่งครีเอทีฟรายการใหม่คือได้แล้วแต่producer ใหม่เขาทำไม่ทันในเวลาที่ช่องขอเลยถอนตัวไม่รับงานนี้เขาเลยจ้างเอาท์ซอรท์หมดเราเลยชวดงานนี้ไป จนตอนนี้เรายังคงหางานอยู่เรื่อยๆให้แม่เห็นว่าเราพยายามจะกลับไปทำงาน เราท้อนะ ว่าทำไมเราก็มีประสบการณ์ มีความอดทน ความสามารถ แต่ทำไมบางคนมองข้ามเราไป เรางงว่าเราจะทำอะไรต่อไปดี เพื่อนว่าเราทำถูกไหมที่ลาออก แล้วเป็นเพื่อนๆจะทำไงคะ