เรื่องราวของผมมันเริ่มต้นโดยการที่ผมกับแฟนของผมนั้นรักกันและคบกันมาได้ประมาณ 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกันมาผมเองไม่เคยได้รู้และสนใจกับเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับตัวเธอเลย ทำเธอเสียใจมาโดยตลอดเวลา ทำเธอไม่สบายใจ และตัวผมเองก็ไม่เคยที่จะสนใจอะไรกับเธอเลย…จนมาวันหนึ่ง ที่เธอเกิดทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของผมเอง เธอจึงขอที่จะแยกทางจากกัน  ณ วันนี้ผมเองก็ยังไม่เคยคิดที่จะสนใจอะไรเลย เพราะคิดว่า มีคบก็ต้องมีจาก จนเวลาต่อมา ผมจึงได้รู้ว่า…ในวันที่ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง ชีวิตมันช่าง ไร้มีจุดหมาย ไม่มีปลายทาง มองไปทางไหนก็มืดบอดไปหมด ชีวิตก็ไม่เหลือใคร มันทำให้รู้สึกหว่าเหว่…จึงได้รู้ซึ่งเลยว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเองไม่เคยที่จะย้อนดูตัวเองเลยว่า ทำให้เธอเสียใจมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั่ง กี่หน  มารู้ตัวอีกทีก็วันที่สายเกินไป  เวลาผ่านไป ผมก็ยังลืมเธอไม่ได้ซักที แม้จะพยามแค่ไหน ที่จะลืมเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ซักที ผมจึงได้ค้นพบว่า เธอคือ”พลังชีวิต”ที่จะทำให้ผมเดินหน้าและสู้ต่อไปได้  รู้ตัวอีกทีก็วันที่สายเกินไป แม้พยามเท่าไหร่ก็ไม่มีวันกลับคืนมา…สุดท้าย ณ วันนี้ผมเองก็ยังคงรอคอยเธอ แม้ว่าใครๆจะว่าผม “งมงาย” ก็ตาม พยายามปรับปรุงตัวเอง ในข้อผิดผลาดต่างๆ ที่ทำให้เธอไม่ไม่สบายใจ เพื่อว่าซักวันเธอจะหันกลับมา เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกซักที…