สัญญา แปลว่า ความสำคัญมั่นหมาย คือหมายถึง อาการที่จิตจำสิ่งที่กำลังรับรู้อยู่ได้ (หรือกำลังสัมผัสอยู่) ซึ่งสัญญานี้ก็มี ๖ อาการ ตามสิ่งที่รับรู้ อันได้แก่

๑. สัญญาในรูป คือจำรูปที่เห็นได้ ว่าเป็นรูปของอะไรหรือใคร เป็นต้น
๒. สัญญาในเสียง คือจำเสียงที่ได้ยินได้ ว่าเป็นเสียงของใครหรือสิ่งใด เป็นต้น
๓. สัญญาในกลิ่น คือจำกลิ่นที่ได้กลิ่นได้ ว่าเป็นกลิ่นของสิ่งใด เป็นต้น
๔. สัญญาในรส คือจำรสที่ได้ลิ้มได้ ว่าเป็นรสของอะไร เป็นต้น
๕. สัญญาในโผฐฐัพพะ คือจำสิ่งที่มากระทบกายได้ ว่าเป็นอะไรและเย็นหรือร้อน เป็นต้น
๖. สัญญาในธรรมารมณ์ คือจำสิ่งที่ใจรับรู้ได้ ว่าน่าพอใจหรือไม่น่าพอใจ เป็นต้น

การสำคัญมั่นหมายนี้มันก็ใกล้ที่จะเป็นความยึดมั่นถือมั่นแล้ว ซึ่งสัญญาที่สำคัญก็คือการสำคัญมั่นหมาย (หรือจำได้) ว่าจิตใจที่กำลังรู้สึกอยู่นี้ว่าเป็นตัวเรา และสำคัญมั่นหมายว่าร่างกายนี้กับสิ่งที่เกี่ยวข้อง เช่น พ่อ แม่ สามีหรือภรรยา ลูก พี่ น้อง ญาติ ทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ ชื่อเสียง เป็นต้น ว่าเป็นของเรา (ส่วนเด็กที่ยังโง่มากหน่อยก็จะสำคัญมั่นหมายว่าร่างกายกับจิตใจนี้คือตัวเรา และสำคัญมั่นหมายว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องว่าเป็นของเรา)