????

หมองอาจจะพอเข้าใจได้บ้าง... เพราะเป็นลักษณะกายภาพของจิต
เพราะถ้าหากธรรมชาติจิตเดิมประภัสสร... คือ พร้อมจะรู้เสมอ ๆ (หน้าที่ที่แสนซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา คือมีหน้าที่รู้)
แต่พอหมองปุ๊ป ก็อาจจะทำให้จิตมันไม่ใส มีความขุ่น มีความหมอง การรู้ก็อาจจะทำได้ไม่ชัด...

แต่คำว่า"เศร้า"เนี่ย... ราวกับจะคิดไปว่าจิตเป็นชีวิตชีวิตหนึ่งที่มีอารมณ์ความรู้สึก มีความเศร้าได้...
อย่างงี้ ก็มีความสุขได้สิ...

แต่ที่จริงแล้ว จิตเป็นเพียงธาตุรู้ ไม่ได้ทำหน้าที่สุขหรือเศร้า... จะเป็นก็แต่ตัวเราที่ยังมีความเป็นอัตตานี่แหละ ไปเศร้าหรือไปสุขเสียเอง
จิตไม่ได้เศร้าหรือสุข... แต่เป็น เจ้าตัว(ผมไม่รู้จะใช้คำใดดี)

คือเวลาจะพูด เช่นพูดว่า "ช่วงนี้จิตหมอง... ทำอะไร ๆ รู้สึกมันไม่ค่อยลงใจเท่าไหร่..." อันนี้พอเก้ทได้ครับ... คือเป็นสภาวะของจิต(เชิงกายภาพ...)
กับ "ช่วงนี้จิตเศร้าหมอง..." อันนี้มันเอาตัวเราเข้าไปเป็นจิตด้วยปะครับ...

เอ่อ... ผมเอง ก็งง ๆ ครับ ถ้าเกิดทำให้สมาชิก งง ๆ ขออภัยด้วย
ผมรู้สึกติดขัดกับภาษา... จึงอยากได้ความชัดเจนครับ...

ขอบพระคุณครับ /\