"ภิกขุ คือ ผู้ขอ" ขออย่างสุภาพบุรุษ : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ




พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ในนามของคณะสงฆ์วัดอรัญญบรรพต ขออนุโมทนาสาธุการ
ด้วยบุญกุศลที่พุทธบริษัททั้งหลายได้กระทำบำเพ็ญในครั้งนี้

ก็จะได้เป็นพละปัจจัยส่งเสริมพระพุทธศาสนาในทางวิปัสสนาธุระให้เป็นไปได้  

เพราะว่า ผู้ที่ดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนาก็ไม่ใช่เทวดาอินทร์พรหมที่ไหน
ก็เป็นคนเหมือนกันนี่แหละ แต่แล้วก็ได้สละบ้านเรือนออกมาบวช

ทำตัวเป็นคนผู้เดียว  ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการค้าการขายการหาเงินหาทองอะไรเลย
เรียกว่า มีชีวิตเป็นอยู่เนื่องอยู่ด้วยชาวบ้านที่ท่านตั้งชื่อให้ว่า“ภิกขุ”

ภิกขุนี้แปลว่า “ผู้ขอ” อย่างนี้แหละ  แต่ว่า “ขออย่างสุภาพบุรุษ”
ไม่ได้ขออย่างคนขอทาน   เที่ยวภิกขาจารไป มีบาตรใบหนึ่ง
ผู้ใดมีศรัทธาก็ใส่ให้   ไม่มีก็แล้วไป  ไม่แสดงกายวิญญัติ  วจีวิญญัติ *
นั่นพระพุทธเจ้าทรงห้าม  
เช่น  ไปแสดงอาการกวักมือเอาเขา
ให้เขามาทำบุญใส่บาตรอะไรอย่างนี้นะ ไปกล่าววาจาชักชวนให้ทำบุญกัน
บริจาคทานกันอย่างนี้   ไม่มี  พระพุทธเจ้าทรงห้ามเลย

...

*(เพิ่มเติม)  วิญญัติ
      ๑.) การเคลื่อนไหวให้รู้ความหมาย, การสื่อความหมาย มี ๒ คือ
           ๑.๑) กายวิญญัติ การให้รู้ความหมายด้วยกาย เช่น พยักหน้า กวักมือ
           ๑.๒). วจีวิญญัติ การให้รู้ความหมายด้วยวาจา คือพูด หรือบอกกล่าว
       ๒. การออกปากขอของต่อคนไม่ควรขอ หมายถึงภิกษุขอสิ่งของ
ต่อคฤหัสถ์ผู้ไม่ใช่ญาติ ผู้ไม่ใช่คนปวารณา

   จาก "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์"  
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)


แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่