สวัสดีค่ะ ยิ้ม
คือเรามาตั้งกระทู้นี้ทั้งอยากแชร์เรื่องที่เคยที่เสียใจ แต่เราสามารถผ่านมันมาได้แล้ว แล้วก็อยากเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเจอเรื่องร้ายๆในตอนนี้ด้วย
เรื่องมันเริ่มมาจาก... เราก็นั่งเล่นเฟสบุคตอนว่างๆนี่แหละค่ะ แล้วก็เจอคำว่า "See your memories"
เราก็กดเข้าไปดูอยากรู้ว่าวันนี้เมื่อปีที่ผ่านมาเจออะไรมาบ้าง ปรากฎว่าวันนี้เมื่อสองปีที่แล้วเราเคยเสียใจกับคนๆนึงมากๆค่ะ
คือตอนนั้นเราเพิ่งอยู่ปีหนึ่งเป็นเฟรชชี่ อะไรๆ ก็ใหม่ สถานที่ เพื่อน พี่ กิจกรรม การเรียน บลาๆ
เราจำได้นิดๆว่าวันนั้นเป็นวันที่ทำกิจกรรมเพิ่งเสร็จ เราหันไปเจอผู้ชายคนนึงหน้าตาดีมากระดับนึงเลยค่ะ แบดๆ สูงประมาณ 170กว่าๆ(มั้ง 555)
เราคิดในใจ น่ารักจังแต่หน้าแบบนี้ต้องขี้เก๊ก หยิ่ง ไม่งั้นก็สาวๆเข้าหาเต็ม แล้วเราก็ปล่อยผ่านไป พอหลายวันต่อมาก็มีเพื่อนพูดถึงคนนี้ ด้วยความที่เค้าหน้าตาดี ผู้หญิงก็พูดถึง คนนั้นคนนี้ แล้วเราก็มีเพื่อนต่างสาขาซึ่งอยู่สาขาเดียวกับคนนี้ ตอนกลางคืนก็มีไปแฮงเอ้าท์กันบ้างแล้วเพื่อนสนิทเราก็รู้จักกับผู้ชายคนนี้ค่ะ(แต่วันนั้นเราไม่ได้ไปแฮงฯด้วย) เพื่อนเราก็กลับมาพูดให้ฟังว่า "เมื่อคืนไปเจอ ผช. คนนึงมาหล่อมาก ต้องมีสามียังไงถึงจะได้ลูกหน้าตาแบบนี้"จำได้คร่าวๆว่าเพื่อนพูดประมาณนี้ เค้าชื่อ "เอ" (สมมตินะคะ) เราก็ เฮ้ย! จริงดิเป็นไงมีแฟนยัง เพื่อนบอกว่ามีแล้ว เราก็ถามแต่ก็ไม่ได้คิดจะจีบหรืออยากรู้จักนะคะ เพราะคิดว่าเค้าคงไม่มองเราแน่นอน 555
แต่.... อะไรก็เกิดขึ้นได้ค่ะ ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันสำหรับเราจริงๆ คือปีหนึ่งต้องอยู่หอในค่ะ เราก็ไปหอเพื่อนสนิทเราบ่อยๆ แล้วเมทของเพื่อนเราเป็นเพื่อนกับ ผช. คนนี้ เค้าบอกเราว่า "เอบอกว่าชอบแกอะ แต่มันไม่กล้าเข้ามาจีบมันคิดว่าแกหยิ่งแล้วก็มีแฟนแล้ว" ตอนนั้นเราตื่นเต้น งง ว่าใช่หรอทั้งๆที่คนนี้เป็นคนที่เรามองแล้วคิดว่าคงไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นแน่นอน แต่นี่เหมือนฝันแต่เราก็ยังทำเฉย(แต่จำไม่ได้ว่าตอบไปว่าอะไร) พอเรากลับหอเราก็คิดว่าคงไม่ใช่หรอกมั้งเพื่อนคงพูดเล่นๆ เพราะคืนนั้นก็ไม่มีใครแอดเฟสมา แล้วเรื่องก็หายไป จนหนึ่งอาทิตย์ต่อมาเมทเพื่อนเราก็มาบอกว่า "เออยากคุยกับแกแต่มันไม่กล้าแอดเฟสไปกลัวแกไม่รับ" เราบอกประมานว่า เราไม่ได้หยิ่งนะ(จำคำพูดตัวเองไม่ได้55) แล้ว... คืนนั้นก็มี ผญ. คนนึงแอดเฟสเรามาค่ะ พอเรารับเค้าก็ทักมา คือเค้าเป็นรุ่นพี่แล้วก็เป็นพี่รหัสของเอ เข้ามาพูดประมาณ พี่เป็นพี่รหัสของเอนะ เออยากคุยกับน้องถ้าให้เอแอดเฟสมาจะรับใช่มั้ย เออยากคุยด้วยถ้าทักไปจะตอบใช่มั้ย(บทสนทนารวมๆประมาณนี้ค่ะ) เราก็ตอบประมาณว่า คุยได้ค่ะ หนูไม่หยิ่งก็คุยเป็นเพื่อนกันปกติ ประมาณสองสามชั่วโมงก็มี ผช. คนนึงแอดเฟสมาค่ะ เราก็ยังไม่รับรอสักพัก... พอเรารับเค้าก็เข้ามากดไลค์รูปโปรไฟล์เรา แล้วเค้าก็ทักมาค่ะ เราจำได้เค้าถามว่า "ชื่ออะไรหรอ?"
แล้วเราก็คุยกันไป(ด้วยความที่ชอบอยู่แล้วแต่ไม่อยากแสดงออกมาก)ก็คุยไปเรื่อยแล้วก็แยกย้ายกันนอน ตื่นเช้าเค้าก็ทักมาอีกก็คุยกันบ้าง จนตอนเย็นเราจะออกไปทานข้าวกับเมทหน้ามอ ตอนนั้นเรายังไม่มีรถใช้ค่ะก็ต้องนั่งรถออกไป ตอนรอรถเราก็ยังคุยกับเค้านะคะ
เอ : ทำไรอยู่
เรา : รอรถ
เอ : ไปไหน
เรา : ไปกินข้าวหน้ามอ ไปเปล่า
(คือเราถามแบบไม่ได้คิดอะไร ตามมารยาท) แต่คือเค้าตอบว่า "ไป"
เราก็คิดว่าคุยกันวันเดียวแล้วเราเป็น ผญ. เป็นคนชวนด้วย แล้วเค้าดันมาด้วย555 แล้วเค้าก็ฝากเราสั่งข้าวแล้วเค้าก็ตามมา วันนั้นตื่นเต้นมากเพราะเป็นวันที่เพิ่งเคยคุยกันต่อหน้ากินเสร็จเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวไปส่ง เรามากับเมทด้วยเราก็ได้ๆ เค้าก็มาส่งเราที่หอค่ะ แต่เค้าก็ยังไม่กลับหอนะคะ ใต้หอมีโต๊ะอยู่ก็นั่งคุยกันใต้หอค่ะ แต่เมทเราขึ้นห้องไปก่อน พอใกล้จะสี่ทุ่มครึ่งหอจะปิดเราก็บอกให้เค้ากลับเดี๋ยวเข้าหอไม่ทัน เค้าก็ยังพูดประมาณว่ายังอยากนั่งคุยด้วย(เราคิดว่าเค้าน่าจะเป็นคนขี้เหงา คงไม่อยากกลับหอ) แล้วพอสี่ทุ่มครึ่งเค้าก็กลับหอค่ะ พอถึงหอเค้าก็บอกว่าถึงแล้วนะ ก็คุยกันต่อ
คือเราจำได้ว่าตอนนั้นเรามีความสุขที่สุดจริงๆค่ะ กินข้าวได้นิดเดียวน่าจะอิ่มอกอิ่มใจ5555 แล้วเค้ามีความสามารถหลายอย่างมากเลยค่ะคือเค้าเล่นกีต้าร์ให้เราฟัง แล้วก็อัดเพลงให้เราฟัง ชวนเราไปเล่นแบตอันนี้ชอบเหมือนกัน เค้าเขียนพวกกราฟฟิกตี้ แล้วก็เขียนเป็นชื่อเรา คือมันใช่เลย ผช. ในฝันเป็นแบบนี้มาสักพักค่ะ เอาใจเรามานั่งใต้หอเพื่อคุยกับเราทุกวัน มารับไปกินข้าวตอนนั้นกินข้าวด้วยกันทุกเย็น โทรปลุกเรา มีวันนึงเค้าลืมเอาโทรศัพท์ไปเรียน เค้าก็ยืมของเพื่อนเฟสมาบอกเราว่าลืมเอาโทรศัพท์มาไม่ได้หายไปไหนนะ แล้วก็มารอเจอเราตอนเราเลิกเรียน พาเราไปกินขนมร้านพี่รหัสเค้าแล้วก็แนะนำให้เรารู้จักกับพี่รหัสเค้าว่านี่ไงคนนี้ไง มีวิชานึงที่ได้เรียนเหมือนกันที่จริงเค้ามีกลุ่มอยู่แล้วแต่เค้าขอย้ายมาอยู่กลุ่มเดียวกับเรา มีครั้งนึงเจอกันในคลาสเค้าก็ทำมือไอเลิฟยูใส่เรา ยอมรับว่าหลงเสน่ห์ทั้งๆที่คุยกันได้ไม่กี่วัน จนมีอยู่วันนึง...
เค้าต้องไปวาดฉากให้คณะ เค้าก็บอกเราว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จจะทักไปนะ ประมาณเที่ยงคืนเค้าบอกว่าไม่ต้องรอนะเดี๋ยวไปผับหน้ามอกับรุ่นพี่ต่อถึงหอจะบอก ตื่นเช้าเราก็มาอ่านที่เค้าบอกไว้ว่าถึงหอแล้วนะ เราก็เล่นเฟสปกติจนเราไปเห็นว่า เค้าเพิ่งกดไลค์รูปแฟนเก่าเค้า(มันเป็นรูปที่เค้าเคยวาดให้แฟนตอนคบกัน) เราก็ใจเสียๆนะคะเพราะเค้าเพิ่งเลิกกับแฟนได้ประมาณสามอาทิตย์มั้งคะ แล้ววันนั้นเราจะไปดูสปอตเดย์กับเพื่อนเค้าก็บอกอยากไปกับเรา ก็ไปเจอกันที่สนามกีฬาพอดีเสร็จก็ไปทานข้าวแล้วก็กลับหอปกติ แล้วอีกวันมีรุ่นน้องที่ รร. เค้ามาสอบที่มอเราค่ะ เค้าก็บอกว่าจะไปหาคุณครู แล้วก็รุ่นน้อง เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาเย็นวันนั้น... เค้าก็แปลกไปเลยค่ะ อยู่ๆก็ไม่ค่อยตอบ ไม่ค่อยถาม หายไปเลยค่ะ จนเราคิดว่ามันแปลกเกินไป พออีกวันเค้าก็ไม่ทักมาเหมือนเดิม จนตอนเย็นของววันนั้นเราว่ามันไม่ใช่แล้วค่ะ มันแปลกเกินไป จนเราตัดสินใจถามเค้าโทรไปครั้งแรกเค้าให้เพื่อนเค้ารับค่ะ เราก็งงว่าทำไม สักพักเค้าก็โทรกลับมา แล้วเค้าก็บอกเราประมาณว่า เค้าไม่อยากคุยแล้ว ที่ผ่านมาเค้าขอโทษ คุยกันเป็นเพื่อนดีกว่า ตอนนั้นเรางง ตัวชา เคว้งมากเลยค่ะว่าเราทำอะไรผิด ทำไรให้ไม่พอใจรึเปล่า ที่ผ่านมาบอกไม่ได้คิดอะไร แล้วเราก็บอกว่า ได้ดิ ก็เพื่อนกันไง ไม่เห็นเป็นไรเลย คือตอนนั้นพูดได้แค่นั้นจริงๆค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย อันที่จริงคือเราคุยกันตกลงกันว่าจะไปดูหนังอาทิตย์หน้าด้วย คือเรากับเค้าก็เลิกคุยกันไป แล้วได้เหตุผลจากพี่รหัสเค้า คนที่เคยทักเรามาว่าเอไปบอกเค้าว่าเรายังไม่ใช่ เรารู้แค่นั้นจริงๆ...
มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนเราสอบไฟนอลประมาณสองอาทิตย์ ตอนนั้นมีเมทเราที่คอยปลอบ มีเพื่อนสนิทเราพยายามพาเราออกไปกินข้าวหน้ามอ มีเพื่อนในกลุ่มที่คอยบอกว่าไม่เป็นไรแล้วก็เอาเพลงมาให้เราฟัง คือเหมือนอยู่จุดที่มีความสุขที่สุดแล้วอยู่ๆก็ร่วงลงมาแบบแรงมาก ตอนนั้นเราไม่ไปเรียนวิชาที่เรียนตรงกับเค้า คือเรานอนทั้งวันไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ อยู่แต่หอฟังแต่เพลงเศร้า คือเป็นสิ่งที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเพราะก่อนหน้านี้มันดีค่ะ ดีมากด้วย แต่เราก็มีเพื่อนที่เข้าใจเรานะคะ อยู่กับเราตลอด จนผ่านมาถึงหนึ่งอาทิตย์ก่อนสอบเราเข้าแต่ห้องสมุดค่ะ อ่านหนังสืออย่างเดียวเลยค่ะอ่านเข้าหัวบ้างไม่เข้าบ้าง ก็มีให้เมทติวให้บางวิชาเสียใจก็เสียแต่ก็กลัวสอบไม่ได้ด้วยก็พยายามอ่านให้ไม่คิด ตอนนั้นคือท้อ เหนื่อย เสียใจ อยากกลับบ้าน อยากสอบเสร็จไวๆ พยายามอัพรูปว่าเรามีความสุขเราโอเคไม่เป็นไรเลย ช่วงอ่านหนังสือก็มีคิดบ้างแต่ก็ลืมๆไปบ้าง พอสอบเสร็จเป็นช่วงปีหใม่พอดีเราก็กลับบ้านค่ะ แต่พอกลับไปอยู่บ้านเฉยๆ ก็คิดขึ้นมาอีก คราวนี้เราระบายลงเฟสบ้าง จนมีเรื่องกับแฟนเก่าเค้าซึ่งแฟนเก่าเค้าเป็นน้องที่ รร. เค้านั่นแหละค่ะ แล้ววันนั้นน้องเค้าก็มาสอบที่มอด้วยเค้าน่าจะได้เจอกันตอนที่เอไปหาน้องเค้า(ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เอเปลี่ยนไปรึเปล่า) แล้วน้องคนนี้ก็ติดมอเราค่ะ เราก็บ่นๆลงเฟสว่ามาเข้าที่นี่ทำไมไม่อยากเห็น(คือเราก็พาลนะคะ เราก็รู้ตัว) แต่เรากับเอไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้ว เราก็บ่นๆลงเฟสของเราไป แล้วเอกลับไปคบกับน้องเค้าค่ะ แล้วน้องเค้าก็ทักแชทมาว่าเราว่ามีอะไรทำไมไม่ทักมาคุยเลย มาว่าลงเฟสทำไม ก็ทะเลาะกันอีก แต่เราก็ขอโทษไปนะคะ เพราะเราเป็นคนไปพาดพิงเค้าก่อน(แต่จนถึงวันนี้เราก็ยัง งง อยู่ว่าน้องเค้ารู้ได้ไงว่าเราอัพอะไรทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกัน แล้วเราคิดว่าเพื่อนเราก็ไม่ได้เอาไปบอกน้องเค้าด้วยเพราะไม่มีใครรู้จักน้องเค้า ยังสงสัยอยู่555) ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก คือเราอยู่บ้านแล้วเจอเรื่องนี้อีกยิ่งทำใจเราท้อสุดๆ เศร้าสุดๆ คือเราเอาแต่นอน ไม่กินอะไร เพื่อนก็ไม่มี ออกไปไหนก็ไม่ได้ ตอนนั้นเราคิดว่าเราไม่มีใคร เราเป็นแบบนี้จนเปิดเทอมเราก็ไม่อยากกลับมอเลยค่ะ แต่ก็ต้องใจแข็ง อดทนผ่านมันมา ค่อยๆทำใจ....
แต่เราก็ได้บทเรียนจากเรื่องนี้เยอะนะคะ อาจเป็นเพราะเราไม่คุยนานๆ จนทำให้เรารู้จักกันยังไม่มากพอ ไม่ควรไประบายหรือว่าใครลงในที่สาธารณะแบบนั้น เราควรจะแยกแยะเรื่องรักออกจากเรื่องเรียน เรารู้สึกผิดมากที่โดดเรียนแบบนั้น มีผลต่อเกรดด้วย
ที่เราเล่ามานี้เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับเราเมื่อสองปีที่แล้ว พอดีเราเปิดไปดูเมมโมรี่ของเฟสบุค ว่าตอนนั้นเราเศร้ามาก เพ้อมาก จนเหมือนตัวเองไม่มีค่าเลย จนตอนนี้เราผ่านมันมาได้แล้ว เราก็ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้

เราก็เลยอยากเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเจอเรื่องร้ายๆตอนนี้ เรื่องของเราอาจจะไม่ได้หนักมากแต่ถ้าพูดถึงช่วงเวลานั้นแล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่แย่ที่สุดแล้วค่ะ อยากให้คุณอดทน เพราะเวลาจะช่วยคุณจริงๆค่ะ ถึงจะท้อแต่อยากให้สู้เพราะเรายังมีคนที่อยู่ข้างๆเราอีกมาก แล้วคุณจะผ่านมันไปได้แน่นอนค่ะ เหมือนเราตอนนี้ที่พอมองกลับไปแล้วเรื่องที่เจอมานั้นธรรมดามากเลยค่ะ แล้วพอตอนนี้เราเจอเรื่องอะไรแบบนั้นเราก็เข้มแข็งขึ้น เรื่องแบบนี้เราไม่ได้โดนมาครั้งเดียวนะคะ บางเรื่องหนักกว่านี้แต่เราก็ผ่านมันมาได้ ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นต้องเสียใจขนาดนั้นด้วย เป็นกำลังใจให้คนที่เจอเรื่องร้ายๆ แล้ววันนึงคุณจะผ่านมันไปได้เหมือนกับเราขอแค่ให้เวลากับมันค่ะ
แล้วเพื่อนๆคนไหนมีเรื่องเสียใจมากๆ หรือผิดหวังอะไรทำนองนั้นมาเล่าให้ฟังได้นะคะ ^^